Czy wiesz, że wszystkie delfiny mają imiona?

Napisane i zweryfikowane przez biologa Cesar Paul Gonzalez Gonzalez

Napisany przez Cesar Paul Gonzalez Gonzalez

Ostatnia aktualizacja: 22 grudnia, 2022

Delfiny charakteryzują się przytulnym wyglądem i łagodnym usposobieniem, które uwielbiamy. Uważa się je również za najbardziej zdolne poznawczo ze wszystkich ssaków morskich, dlatego nierzadko widuje się je uczące się sztuczek na potrzeby prezentacji w akwarium.

Kiedy mówimy o delfinach, mamy na myśli zróżnicowaną grupę kilku gatunków należących do rodziny Delphinidae. Jednak wśród nich wszystkich wyróżniają się delfiny butlonose (Tursiops truncatus), które wykazują tak złożone zachowania, jak nazywanie każdego osobnika w swojej grupie. Czytaj dalej, by dowiedzieć się, jak to robią.

Jak wygląda butlonos zwyczajny?

Wygląd fizyczny delfina butlonosego jest dobrze znany większości ludzi. Jego ciało jest półstożkowate, z jedną płetwą grzbietową i dwiema płetwami piersiowymi. Ponadto jego ogon jest ułożony poziomo, co jest cechą odróżniającą go od grupy ryb.

Delfin ma szare ubarwienie na grzbiecie i białe na brzuchu. Cecha ta jest cechą adaptacyjną znaną jako ubarwienie przeciwcieniowe. Mówiąc prościej, dzięki temu widziana z powierzchni może być mylona z ciemnym dnem oceanu, podczas gdy widziana z głębin jest mylona z odbiciem słońca.

Głowa delfina jest jedną z najbardziej złożonych cech, jakie posiada. Na grzbiecie ma otwór oddechowy, który służy jako wlot powietrza do układu oddechowego, ale jest też odpowiedzialny za wydawanie typowych dla tego zwierzęcia dźwięków. Wbrew pozorom ten gatunek nie posiada strun głosowych, ale do wydawania głosu używa pewnych fałdów zwanych wargami fonicznymi.

Jakby tego było mało, ssaki te mają także wyspecjalizowany “organ” zwany melonem, którego używają jako płyty rezonansowej. Dzięki niemu dźwięk może być transmitowany do wody i rozprasza się w różnych kierunkach. Używa się go nawet do echolokacji.

Komunikacja delfinów butlonosych

Wielka zdolność delfinów do wytwarzania dźwięków pod wodą pozwala im komunikować się ze sobą. Z tego powodu nieustannie wydają kliknięcia i gwizdy podczas pływania w swoim środowisku. Choć wydają się być takie same, każdą z wokalizacji wykorzystuje się w inny sposób.

Kliknięcia składają się zwykle z małych impulsów (około 300 na sekundę), które wykorzystują do echolokacji. Po wydostaniu się na zewnątrz echo, które rezonuje wokół nich, jest odbierane przez melona i jego szczękę, co pomaga im postrzegać otoczenie.

Gwizdki są nieco bardziej złożone i składają się z jednolitych dźwięków używanych specjalnie do komunikacji. Używa się ich do wysyłania komunikatów alarmowych, pobudzenia seksualnego i innych stanów emocjonalnych. W rzeczywistości są one w stanie skojarzyć pewne sytuacje z określonymi wokalizacjami, więc w niewoli można je szkolić, by nauczyły się nazywać przedmioty.

Dźwięk związany z każdą jednostką

Zdolność delfinów do kojarzenia przedmiotów lub sytuacji z określonym gwizdem jest bardzo podobna do tego, co obserwuje się w języku ludzkim. Nie jest więc zaskakujące, że ssaki te są w stanie skojarzyć wokalizację z każdym osobnikiem. Innymi słowy, delfiny nadają imiona swoim towarzyszom.

Badanie opublikowane w czasopiśmie Proceedings of the National Academy of Sciences nagrało wokalizacje kilku delfinów i odtworzyło je, by zobaczyć, jaki wpływ mają na ich zachowanie. Co zaskakujące, odkryli, że pewne dźwięki powodowały, że delfiny zbliżały się do nich, traktując to jako rodzaj nawoływania.

Dzięki temu eksperymentowi można potwierdzić, że delfiny są zdolne do nazywania osobników, z którymi wchodzą w interakcję. W rzeczywistości delfiny są pierwszymi stworzeniami innymi niż ludzie, które posiadają tę umiejętność, co potwierdza ich pozycję jako jednych z najmądrzejszych zwierząt na świecie.

Dlaczego delfiny nadają imiona swoim partnerom?

Wyjaśnienie tej umiejętności nie jest zbyt skomplikowane, gdyż wydaje się, że ma związek z ich zachowaniem dystrybucyjnym. Delfiny pływają bez przerwy i nie mają tendencji do pozostawania w jednym miejscu przez dłuższy czas. Dlatego potrzebują nazwy dla każdego członka swojej grupy, aby bez problemu mogły go zlokalizować i trzymać się blisko siebie.

Ponadto matki wykorzystują tę umiejętność, aby mieć oko na swoje młode. W ten sposób zwiększają przeżywalność młodych i sukces reprodukcyjny gatunku. Choć dla ludzkich oczu może się to wydawać niewiarygodną umiejętnością, w rzeczywistości ma ona ogromny wpływ na adaptację delfinów.

Ta umiejętność uświadamia, że wiele zwierząt wciąż skrywa imponujące tajemnice dotyczące ich biologii. Dlatego, chociaż delfin jest pierwszym ssakiem niebędącym człowiekiem, który posiada taką umiejętność, jest prawdopodobne, że w przyszłości nie będzie jedynym. Wiele pozostaje jeszcze do poznania i odkrycia, więc możemy tylko czekać, aż nauka pójdzie swoim torem.