Dlaczego duże psy żyją krócej niż małe psy?

Napisane i zweryfikowane przez biologa Paloma de los Milagros

Ostatnia aktualizacja: 27 grudnia, 2022

Metabolizm i wysokie tempo wzrostu tych psów ma negatywny wpływ na poziom chromosomów. To jedna z przyczyn, dla których duże psy żyją krócej. Ostatnie badania opierają krótką żywotność dużych psów na szybszym starzeniu się w porównaniu do psów małych ras.

Klasyfikacja rasy jako dużej oznacza połączenie dużego wzrostu i objętości. Z wyjątkami, takimi jak wilczarz irlandzki, który jest chudym psem. Wszystkie te psy charakteryzują się wagą większą niż 40 kilogramów i średnią długością życia od siedmiu do ośmiu lat.

Patrząc na długość cykli życiowych ssaków można pomyśleć, że duże psy powinny żyć dłużej. W rzeczywistości, podczas gdy wiek wielorybów lub słoni może przekroczyć sto lat mysz żyje zaledwie dwa lata.

Jeśli jednak analiza koncentruje się na konkretnym gatunku ssaków uzyskuje się odwrotny trend, w którym małe osobniki żyją najdłużej.

Duże psy i wczesne starzenie

Zakładając, że średnia długość życia psa średniej wielkości wynosi około 13 lat, grupa naukowców z niemieckiego Uniwersytetu w Getyndze próbowała wyjaśnić niską średnią oczekiwaną długość życia dla mastifa lub doga niemieckiego.

W tym celu przeanalizowali dane dostarczone przez szpitale weterynaryjne, w których oceniano ponad 56 000 psów 74 różnych ras. Ich odkrycia, opublikowane w czasopiśmie naukowym American Naturalist dotyczyły przyspieszonego starzenia.

W ten sposób, gdy duży pies umiera w wieku zaledwie siedmiu lat nie znaczy to, że umarł młodo, ale że w tym wieku już osiągnął starość.

Ponadto dzięki obliczeniom statystycznym odkryli wzór wpływu masy ciała na zmniejszenie oczekiwanej długości życia. W ten sposób doszli do wniosku, że każde dwa kilogramy masy ciała skracają życie o miesiąc.

Jednak interpretując niemieckie badanie można zauważyć, że ich dane opierają się na analizie obserwacyjnej. Ale nie wyjaśnia to fizjologicznej przyczyny takiego starzenia. Właśnie tym aspektem starano się zająć w badaniu prowadzonym przez Uniwersytet Nauki i Technologii w Trondheim w Norwegii.

Długowieczność na poziomie chromosomów

Norweski zespół, kierowany przez biologa Thora Haralda Ringsby’ego, opublikował swoje wyniki w czasopiśmie naukowym Proceedings of the Royal Society koncentrując się na czynniku genetycznym na poziomie chromosomów.

W szczególności naukowcy przeanalizowali długość telomerów gigantycznych psów. Te telomery są najbardziej dystalnymi  częściami chromosomów i ich osobliwość zmniejsza się w czasie podczas podziałów komórkowych. Wykazano, że rozmiary tych regionów są bardzo małe w przypadku starzenia się lub chorób, takich jak rak.

Eksperyment wykazał, że metabolizm dużych psów i ich wysokie zapotrzebowanie na energię do wzrostu prowadzą do szybkiego podziału komórek z odpowiednim pogorszeniem telomerycznym.

Chociaż to upośledzenie genetyczne jest określane przez naturę i nie ma jeszcze sposobu, aby na niego wpłynąć właściciele mogą wpływać na długowieczność swoich zwierząt. Prowadzenie zdrowego stylu życia z odpowiednim odżywianiem, czułością i ćwiczeniami zawsze pomoże nam poprawić jakość i oczekiwaną długości życia psa.