Rybaczek wielki - zwyczaje i reprodukcja

Rybaczek wielki jest największym okazem w rodzinie Alcedinidae. Jego rozmiar, upierzenie i zwyczaje sprawiają, że jest to niezwykle interesujący ptak. Czytaj dalej, aby lepiej go poznać.

Cechy i środowisko rybaczka wielkiego

Jego nazwa naukowa to Megaceryle maxima. Należy do ptaków coraciiform w ramach podrodziny Cerylinae, które znaleźć można tylko w Afryce. Rybaczek wielki występuje na całym kontynencie.

Jednakże szczególnie występuje na obszarach o gęstej roślinności w pobliżu rzek i strumieni. To tam znajduje większość pożywienia.

Chociaż ma o wiele mniej niż 60 cm wysokości, wciąż jest największym gatunkiem wśród zimorodków. Ponadto warto zauważyć, że dymorfizm płciowy u tych ptaków jest bardzo oczywisty. Oznacza to, że samiec jest większy i mocniej zbudowany niż samica.

U obu płci upierzenie jest czarno-srebrne lub białe. Czubki piór na głowie są białe, a klatka piersiowa jest jaśniejsza niż skrzydła lub ogon, z brązowymi lub czerwonawymi plamami.

Ponadto rybaczek zwyczajny ma ciemne nogi i długi czarny dziób, jego oczy również są czarne. Charakterystycznym dźwiękiem tego ptaka jest mocne „wak wak wak”, czyli sposób, w jaki komunikuje się ze swoim rodzajem.

Jak dotąd znane są dwa podgatunki rybaczka zwyczajnego: Megaceryle maxima maxima, który żyje w południowej części Afryki, Senegalu i Etiopii oraz Megaceryle maxima gigantea, który żyje w dżungli Liberii, Tanzanii i Angoli.

Po raz pierwszy opisano ten gatunek podczas wyprawy przeprowadzonej przez niemieckiego przyrodnika Petera Simona Pallasa w 1769 roku, w której nazwał ptaka Alcedo maxima. Później, w 1848 r., inny niemiecki przyrodnik, Johann Jakob Kraup, zmienił nazwę na tą, która obowiązuje do dziś.

Rybaczek zwyczajny: nawyki żywieniowe i reprodukcja

Tak, jak inni członkowie rodziny, rybaczek zwyczajny żywi się rybami, chociaż czasami dodaje do diety skorupiaki (głównie kraby). Kiedy woda jest mętna i nie może zobaczyć zdobyczy (którą szybko łapie dziobem), zjada owady, gady lub płazy… cóż za oportunista.

Lęgi

Pod względem sposobu rozmnażania się tego gatunku, okres lęgowy zależy od obszaru, w którym żyje on w danym czasie. Jeśli jego siedlisko znajduje się na północ kontynentu, miesiące gniazdowania przypadają między grudniem a lutym. Ale jeśli jest odwrotnie i żyje na południu, okres lęgowy potrwa tylko od grudnia do stycznia.

Eksperci wciąż nie są pewni, czy rybaczek zwyczajny jest monogamiczny. Ale pewne jest to, że obydwoje z rodziców pracują nad gniazdem w pobliżu brzegu rzeki. Domem dla piskląt jest rozległy tunel o długości do 180 centymetrów, prowadzący do przestronnej i wygodnej komory.

Przed złożeniem jaj, zarówno samica, jak i samiec, znoszą zapasy do gniazda. Samica składa od trzech do pięciu jaj, a rodzice zmieniają się przy wysiadywaniu ich przez cały miesiąc.

Po wykluciu, pisklęta pozostają w komorze przez miesiąc i dopiero po tym okresie po raz pierwszy ją opuszczają. Po kolejnym miesiącu są gotowe, aby na zawsze opuścić gniazdo. Przez osiem pierwszych tygodni życia są całkowicie zależne od rodziców.

Zwyczaje rybaczka zwyczajnego wciąż są tajemnicą, ale bez wątpienia jest to fascynujący ptak.