Morświn kalifornijski: na skraju wymarcia

Napisane i zweryfikowane przez biochemiczkę Luz Eduviges Thomas-Romero

Ostatnia aktualizacja: 27 grudnia, 2022

Morświn kalifornijski (Phocoena sinus) jest jednym z sześciu gatunków zębowców (morświnów), które tworzą rodzinę fok.

Są najmniejszą grupą waleni i jako dorosłe nie przekraczają 150 centymetrów i 50 kilogramów. Niestety, morświn kalifornijski jest na skraju wyginięcia. Czy możemy go uratować?

Pod względem siedliskowym gatunek ten ma wyjątkowo ograniczony zasięg. W rzeczywistości żyje wyłącznie w rezerwacie górnej części Zatoki Kalifornijskiej w Meksyku. Sezonowo wody tej zatoki różnią się znacznie temperaturami: od 14 do 36 stopni Celsjusza od stycznia do sierpnia.

W związku z tym morświn kalifornijski wyróżnia się umiejętnością tolerowania dużych rocznych wahań temperatury. Jednak większość morświnów kalifornijskich żyje w zimnych wodach, poniżej 20 stopni Celsjusza.

Morświn kalifornijski: jak go rozpoznać?

Charakterystyczną cechą tego gatunku jest wypukły wygląd warg. Ponadto górna część ciała jest ciemnoszara, a brzuch prawie biały lub jasnoszary. Co więcej, płetwy są proporcjonalnie większe niż u innych morświnów.

Jeśli chodzi o profil pyska, jest on łagodny pod wieloma względami. Morświn kalifornijski przypomina morświna zwyczajnego Phocoena phocoena, z wyjątkiem tego, że jest smuklejszy.

Zatoka Kalifornijska jest domem dla bardzo pożądanej ryby totoaba (Totoaba macdonaldi). Niestety, morświn kalifornijski i totoaba mają podobny rozmiar i kształt, więc łatwo je pomylić. Ponadto oba gatunki są na skraju wyginięcia.

Zachowanie morświna kalifornijskiego

Ten enigmatyczny gatunek jest bardzo płochliwy i rzadko można go zobaczyć, jak skacze nad powierzchnią morza jak robią to delfiny.

Dzieje się tak dlatego, że po prostu wyłania się na kilka sekund, aby wziąć oddech przed powrotem pod wodę. Morświn kalifornijski żyje dosyć płytko, na głębokości poniżej 50 metrów.

Jeśli chodzi o nawyki żywieniowe, jego dieta składa się z różnych gatunków doskonałokostnych i kałamarnic, które pływają blisko powierzchni wody. Chociaż niektóre badania podają, że jest samotnikiem, w innych zaobserwowano te morświny w małych grupach do 8-10 okazów.

Podobnie jak wiele innych morświnów, morświny kalifornijskie wykorzystują echolokację jako środek komunikacji i nawigacji w swoim środowisku.

Morświn kalifornijski jest na skraju wyginięcia

Według rejestru Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) gatunek ten jest „krytycznie zagrożony” (CR).

W rzeczywistości morświn kalifornijski jest najbardziej zagrożonym waleniem. W 2017 roku eksperci doliczyli się tylko 18 dorosłych osobników, więc zobaczenie tego gatunku na żywo jest prawie niemożliwe.

Morświny te często zaplątują się w sieci rybackie przeznaczone dla innych zwierząt morskich. Na przykład, zaplątują się w sieci skrzelowe na krewetki lub ryby totoaba. W rzeczywistości eksperci za najpoważniejsze i bezpośrednie zagrożenie dla tego zwierzęcia obwiniają zgony w sieciach.

Inne potencjalne zagrożenia obejmują depresję wsobną, narażenie na pestycydy, a także zmiany ekologiczne w wyniku zmniejszenia przepływu rzeki Kolorado.

Co wiadomo o rozmnażaniu morświnów kalifornijskich?

Rozmnażanie morświnów jest synchroniczne, a porody odbywają się od końca lutego do początku kwietnia. Ponadto uważa się, że dojrzałość płciową osiągają w wieku od trzech do sześciu lat.

Co więcej, morświn kalifornijski może mieć cykle reprodukcyjne trwające dwa lub więcej lat.

Czy możemy uratować morświny kalifornijskie?

Zdolność reprodukcyjna gatunku silnie wpływa na zdolność małej populacji do odbudowy po silnym spadku.

Niestety eksperci wiedzą niewiele o wielu kluczowych parametrach rozrodczych tego gatunku. W każdym razie nadal istnieje szansa na uratowanie morświnów kalifornijskich, o ile przeżyje wystarczająca liczba okazów.