Zatrucie ropuchą u psów: objawy i leczenie

Napisane i zweryfikowane przez biologa Samuel Sanchez

Ostatnia aktualizacja: 27 grudnia, 2022

Chociaż rzadko, zatrucie ropuchą u psów jest problemem o znaczeniu klinicznym. W zależności od obszaru, w którym mieszkasz, te szorstkie płazy mogą być mniej lub bardziej niebezpieczne dla psowatych, ale bez wątpienia gatunki, które powodują najwięcej problemów u zwierząt domowych, to Rhinella marina i Incilius alvarius, ze względu na ich toksyny i bliskość aglomeracji ludzkich.

Chociaż zdecydowana większość ropuch i żab jest nieszkodliwa dla ludzi, ciekawość psa może mu spłatać figla. Zwykle obraz kliniczny pojawia się, gdy psowaty próbuje złapać płaza w pysk, a tym samym bezpośrednio połknąć jego toksyny. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, czytaj dalej.

Trucizna ropuch

Chociaż wielu opiekunów może o tym nie wiedzieć, większość ropuch ma toksyczny potencjał. Należy zauważyć, że mówiąc o „ropuchach” odnosimy się wyłącznie do przedstawicieli rodziny Bufonidae, która obejmuje ponad 25 rodzajów i 350 gatunków, na co wskazuje Animal Diversity Web. Poniższa część tekstu nie dotyczą żab i wielu innych płazów.

Członkowie rodziny Bufonidae mają specjalne struktury w okolicy grzbietowej: gruczoły przyuszne (Parotydy). Mają one kształt nerek i są łatwo rozpoznawalne jako zgrubienia skóry lub “duże brodawki” Według badań parotydy są odpowiedzialne za syntezę bufotoksyn, związków alkaloidowych o potencjale neurotoksycznym.

Ogólnie bufotoksyny dzielą się na 2 kategorie:

• Bufadienolide (Ang.): są to substancje, które w odpowiednio wysokich stężeniach mogą powodować bradykardię, częstoskurcz komorowy i zatrzymanie akcji serca.
• Substancje związane z tryptaminą: Bufotenina jest najlepszym przykładem w tej kategorii. Śmiertelna dawka tego związku u myszy wynosi od 200 do 300 miligramów na kilogram zwierzęcia, a śmierć następuje przez zatrzymanie oddechu.

Chociaż wiele ropuch wytwarza bufotoksyny w swoich gruczołach przyusznych, najczęściej zgłaszane problemy dotyczą Rhinella marina i Incilius alvarius. Śmiertelność u psów w wyniku spożycia jadu R. marina wynosi od 20 do 100 %, jeśli nie stosuje się odpowiedniego leczenia.

Toksyny wydzielane przez gruczoły przyuszne mają postać gęstej, białawej cieczy.

Kontakt ropucha-pies

Jeśli mieszkasz w wilgotnej i zalesionej okolicy, Twój pies prawdopodobnie wpadnie na ropuchę podczas spaceru, zwłaszcza jeśli odbywa się on po południu lub wieczorem.

Przed wydzieleniem wspomnianych substancji płaz z pewnością spuchnie, aby wyglądać bardziej groźnie, a nawet może wydawać odgłosy. Jeśli zobaczysz rozgniewaną ropuchę w pobliżu swojego psa, rozdziel je tak szybko, jak to możliwe.

W przypadku, gdy opiekun nie zareaguje wystarczająco szybko, pies może złapać ropuchę do pyska lub ją spróbować polizać. W tym momencie zatrucie jest nieuniknione, ponieważ bufotoksyny są szybko wchłaniane przez język i przewód pokarmowy. Po przedostaniu się do układu krwionośnego związki te oddziałują na układ nerwowy, serce i naczynia krwionośne.

Objawy zatrucia ropuchą u psów

Teraz już wiesz, że większość ropuch jest trująca i powinieneś trzymać psa z dala od nich. Kolejnym krokiem jest oczywiście poznanie objawów zatrucia ropuchą u psów. Oto najważniejsze:

• Czerwonawe błony śluzowe psa, szczególnie widoczne na dziąsłach jamy ustnej.
• Nadmierne i pieniste ślinienie się.
• Ciągłe drapanie się łapami w pysku.
• Wokalizacja i płacz, których nie da się wytłumaczyć przyczynowo.
• Poważne objawy: niewydolność oddechowa, zasinienie błon śluzowych (sinica , zaburzenia rytmu serca i drgawki.

Pierwsze objawy to oznaki swędzenia generowanego przez toksynę w kontakcie z pyskiem i pyskiem psa. Możliwe, że w wielu przypadkach objawy kliniczne nie sięgają więcej, ponieważ poważne sytuacje pojawiają się dopiero po kontakcie z konkretnymi gatunkami płazów. Na koniec należy zauważyć, że wymioty nie są częste na tych obrazach klinicznych.

Diagnoza

Najprawdopodobniej zobaczysz ropuchę w pysku psa lub wzdętą postać uciekającą zanim Twój zwierzak zacznie wykazywać objawy. W takich przypadkach łatwo jest ustalić korelację, ale najlepiej byłoby móc zidentyfikować gatunek, który jest przyczyną problemu. Jeśli to możliwe, zrób zdjęcie płazowi bez dotykania go lub zbytniego niepokojenia.

Będąc u weterynarza, należy zauważyć, że nie ma specjalnych testów, które diagnozują zatrucie ropuchą u psów. W każdym razie zwykle przeprowadza się analizę krwi psiego pacjenta, a także elektrokardiogramu i prześwietlenia, w celu wybrania konkretnego leczenia i wykluczenia innych możliwych patologii.

Leczenie zatrucia ropuchą u psów

Leczenie rozpoczyna się przed wizytą weterynarza. Jak wskazuje portal VCA Hospitals, w ostrych przypadkach najlepszą rzeczą, jaką może zrobić opiekun, jest otwarcie pyska psa i dokładne przepłukanie go wodą. Ważne jest, aby głowa zwierzęcia była skierowana w dół, ponieważ połknięcie płynu może spowodować zakrztuszenie.

W klinice, leczenie będzie zależało od obrazu klinicznego zwierzęcia. Nie ma swoistego antidotum na bufotoksyny, ale można zastosować terapie wspomagające, aby utrzymać zwierzę przy życiu. Na przykład nieprawidłowy rytm serca i drgawki można leczyć za pomocą określonych leków.

Wiele psów nie wymaga leczenia weterynaryjnego, ale lepiej zapobiegać i we wszystkich przypadkach jednakowo udać się do kliniki.

Jak być może zauważyłeś, zatrucie ropuchą u psów to coś, czego nie należy lekceważyć. stan psa może być bardzo poważny i prowadzić do śmierci zwierzęcia w 100 procentach przypadków bez podjętego leczenia. Chociaż w większości przypadków wszystko kończy się na strachu, lepiej zapobiegać niż później żałować, że się nie zareagowało na czas.