Tygrys i jego podgatunki - poznaj 5 najbardziej znanych

W rodzinie kotów rodzaj Panthera tigris występuje tylko na kontynencie azjatyckim. Tygrys to największy mięsożerny drapieżnik na świecie – obok afrykańskiego lwa. W sumie istnieje jednak aż pięć podgatunków tygrysów. Czy chciałbyś je dzisiaj poznać? W tym artykule opisujemy je szczegółowo. Zobacz, w jakich odmianach prezentuje się tygrys.

Jakie są podgatunki tygrysa?

Chociaż są bardzo do siebie podobne pod względem futra, nawyków i pożywienia, każdy z podgatunków tygrysa ma swoje własne, odrębne cechy. Spośród sześciu, które istnieją dzisiaj na świecie, pięć, które opisujemy, jest najbardziej rozpowszechnionych. Pozostaje jeszcze tygrys chiński, który praktycznie nie występuje już na wolności.

1. Tygrys sumatrzański

Jego dziko żyjąca populacja liczy dziś 500 okazów. Tygrys sumatrzański (którego możemy podziwiać na zdjęciu, które otwiera ten artykuł) znajduje się praktycznie na skraju wyginięcia. Mieszka jedynie na tej dużej wyspie w Indonezji. Poluje zarówno w lasach, jak i na równinach, na nizinach i w górach.

Tygrys sumatrzański to najmniejszy z obecnie żyjących tygrysów. Samce mierzą nieco ponad dwa metry i ważą około 120 kilogramów. Ciemne paski na skórze tego tygrysa są cieńsze niż u innych podgatunków. Tygrysy z Sumatry mają też dobrze rozwiniętą grzywę. Charakteryzują się też bardzo ciekawą cechą: membraną między palcami nóg, która pomaga im w pływaniu.

2. Tygrys malezyjski

Jest to kolejny podgatunek tygrysa krytycznie zagrożony wyginięciem. Jak w przypadku tygrysa z Sumatry, na wolności żyje również jedynie około 500 okazów tygrysa malezyjskiego. Ten podgatunek zamieszkuje na niektórych obszarach półwyspu Malakka, które należą do Tajlandii i Malezji.

Samiec tygrysa malajskiego może osiągnąć nawet 260 centymetrów długości, a samica jest nieco mniejsza: mierzy około 240 centymetrów. Te ogromne koty żywią się jeleniami, dzikami i świniami, choć w niektórych przypadkach mogą również polować na młode niedźwiedzie, słonie i nosorożce.

3. Tygrys indochiński

Nazywany również tygrysem Corbetta, mieszka w Kambodży, Laosie, Chinach, Malakce (gdzie sąsiaduje z tygrysem z Malezji), Birmie, Wietnamie i Tajlandii. Jego dzika populacja liczy zaledwie około 1300 egzemplarzy, więc również grozi jej wyginięcie.

Samce ważą nieco mniej niż 200 kilogramów, a ich futro jest nieco ciemniejsze niż inne podgatunki tygrysów. Jest to kot żyjący samotnie, które żywi się średnimi i dużymi zwierzętami kopytnymi. Jego ofiarami są takie zwierzęta jak jeleń sambar, a także dzik i rodzime bydło indochińskie.

4. Tygrys bengalski

Można powiedzieć, że jest to najbardziej znany podgatunek tygrysa, a także najbardziej rozpowszechniony w Azji. Zamieszkuje bowiem Indie, Bangladesz (w tych dwóch krajach jest uważany za zwierzę narodowe), Tybet, Nepal, Bhutan i Birmę. Jednak podobnie jak innym podgatunkom tygrysa, jemu również grozi wyginięcie.

Skóra tygrysa bengalskiego jest pomarańczowa lub płowa, a z powodu mutacji genetycznej mogą występować również wspaniałe białe okazy z czarnymi liniami. Jest to jeden z największych kotów w swoim rodzaju, ponieważ samce przekraczają trzy metry długości i ważą ponad 200 kilogramów.

Tygrys bengalski również mieszka samotnie. Grupuje się jednak z młodymi, dopóki te nie będą w stanie samodzielnie polować. Większość szczeniąt rodzi się między lutym a majem po około 100 dniach ciąży. Mioty mogą składać się z maksymalnie sześciu kociąt, które rodzą się z zamkniętymi oczami i pozostają z matką przez dwa lata.

5. Tygrys syberyjski

Ostatni z podgatunków tygrysa nosi kilka nazw związanych z położeniem geograficznym. Znany jest również jako tygrys amurski, kaspijski, perskiego czy wreszcie syberyjski. Mieszka w lasach położonych w najdalszych zakątkach południowo-wschodniej Rosji, na granicy z Chinami a także w regionie rzeki Amur.

Tygrys syberyjski dzieli się tajgą z innymi dużymi drapieżnikami, takimi jak wilk, niedźwiedź, lampart, ryś i rosomak tundrowy. Żywi się kopytnymi, dzikami i jeleniami, takimi jak łoś i jeleń wschodni.

Tygrys syberyjski jest obecny w kulturze tego regionu, ponieważ można go znaleźć na godle kilku miast syberyjskich (takich jak Władywostok i Irkuck). Jest również symbolem regionalnej drużyny piłkarskiej, a nawet stał się maskotką na olimpiadzie w Seulu w 1988 roku.