Śpiew waleni – niezwykła komunikacja

Zwierzęta używają różnych technik do komunikowania się ze sobą. Śpiew waleni to jeden z najbardziej fascynujących mechanizmów występujących w przyrodzie. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej, czytaj dalej, aby dowiedzieć się wszystkiego o tej tajemniczej formie komunikacji.

Jak brzmi śpiew waleni?

Największe zwierzęta świata emitują zbiór dźwięków składających się z powtarzalnych i przewidywalnych wzorów. Jednym z najbardziej znanych „muzycznych” gatunków jest długopłetwiec oceaniczny, humbak (Megaptera novaeangliae), ponieważ może wydawać dźwięki podobne do śpiewu ludzi.

Innym znanym muzykiem jest wieloryb grenlandzki, który jest w stanie tworzyć różne dźwięki i przekazywać je swoim przyszłym pokoleniom.

Walenie to stworzenia znane ze swojej „muzykalności”, której używają do komunikowania się ze sobą pod wodą. Ponieważ nie mają dobrego wzroku, śpiew pozwala im rozpoznawać inne osobniki.

Warto zauważyć, że te ssaki morskie śpiewają pod wodą, ponieważ w takim środowisku dźwięk przemieszcza się szybciej niż w powietrzu. Dźwięk przemieszcza się pod wodą z prędkością 500 metrów na sekundę, podczas gdy na lądzie przemieszcza się z prędkością 340 metrów na sekundę.

Ich dźwięki muszą też pokonywać większy dystans. Wieloryby mogą porozumiewać się z członkami swojej rodziny z odległości nawet kilku mil!

Walenie mają bardziej rozwinięty zmysł słuchu niż większość zwierząt lądowych. Dzięki temu mogą z niezwykłą precyzją wykrywać położenie dochodzących dźwięków.

Wielu badaczy skupiło się na badaniu śpiewu wielorybów. Wielu uważa, że używają go podczas doboru płciowego, choć pełni on również inne funkcje. Na przykład pomaga im określić rozmiar i typ dowolnego obiektu, który mogą napotkać.

Niektóre gatunki waleni śpiewają wyłącznie w trakcie okresu godowego, i robią to tylko samce. W ten sposób zalecają się i „popisują” przed partnerkami.

Wieloryby używają też swojego śpiewu, jako swoistej konkurencji w walce o swoje terytorium. Potyczka śpiewna wywiązana między dwoma samcami, może chcieć przekazać coś w stylu „Ja tu rządzę, trzymaj się z daleka”.

Podczas zalotów, humbaki tworzą nową, ekskluzywną pieśń, której nie powtarzają inne wieloryby. Śpiew waleni może być również wykorzystany do zaalarmowania innych wielorybów, w przypadku natknięcia się na ławicę ryb.

Ma to miejsce u tych gatunków, które szukają pożywienia w grupach lub wspólnie. Jest to powszechnie określane jako „wezwanie na posiłek”.

Jak „śpiewają” walenie?

Wieloryby śpiewają inaczej niż ludzie, którzy wykorzystują krtań i struny głosowe do wytwarzania dźwięków muzycznych. Mechanizm dźwiękowy waleni może rozwijać się na dwa różne sposoby, w zależności od tego, czy gatunek jest zębowcem czy fiszbinowcem.

Na przykład, w przypadku płetwala błękitnego, dźwięki powstają podczas przejścia powietrza przez strukturę w głowie, odpowiadającą ludzkiej jamie nosowej, a nazywanej phonic lips.

Wszystkie zębowce oprócz kaszalotowatych posiadają po dwie struktury phonic lips, dzięki czemu mogą jednocześnie, niezależnie od siebie, powstawać dwa różne tony. Wibracja odbija się echem w głowie wieloryba. w przypadku kaszalotów mogą emitować hałas o głośności do 223 decybeli.

Jeśli chodzi o fiszbinowce, takie jak: płetwal, pływacz szary i wal grenlandzki, nie mają tak zwanych phonic lips. Zamiast tego mają krtań. Fiszbinowce nie mają więc strun głosowych i nie muszą oddychać powietrzem, aby generować dźwięki. Śpiew fiszbinowców może nawet osiągnąć około 180 decybeli.

Inne ciekawe fakty dotyczące śpiewu wielorybów

Ciekawostka: wieloryby żyjące w podobnych regionach geograficznych śpiewają podobnie, z niewielkimi różnicami. Z drugiej strony, porównując melodie gatunków z różnych półkul, są one zupełnie inne.

Na koniec warto wspomnieć, że (ze względu na wzrost ruchu morskiego) wieloryby zwiększają głośność swoich pieśni. „Dają się słyszeć” na całym świecie i nie pozostają cicho, tak jak przed wiekami. Ten głośny śpiew powoduje więcej stresu i utrudnia łączenie się w pary.