Koendu brazylijski - poznaj tego uroczego jeżozwierza!
Koendu brazylijski to urocze zwierzę. Jego niezwykły bulwiasty i wąsaty nos doskonale harmonizuje z zaokrąglonym, miękkim ciałem wypełnionym kolcami.
Koendu brazylijski jest jednym z 12 gatunków jeżozwierzy w tak zwanym Nowym Świecie. Występują one endemicznie w południowoamerykańskich lasach Wenezueli, Gujany, Brazylii, Boliwii, Paragwaju i niektórych częściach północnej Argentyny.
Zwierzęta te są wspaniałymi wspinaczami i spędzają większość czasu na drzewach. Podobnie jak wiele nocnych zwierząt koendu ma słaby wzrok, ale ma bardzo wyostrzone zmysły dotyku, słuchu i węchu.
Niektóre ssaki i ptaki drapieżne mogą próbować zaatakować koendu, ale zwykle nie kończy się to dla nich dobrze. Gatunek ten świetnie się broni warcząc, zginając się i machając kolcami, aby zastraszyć drapieżnika.
Koendu brazylijski – cechy morfologiczne
Dorosłe okazy mogą mierzyć do 60 centymetrów długości i ważyć do pięciu kilogramów. Ogon jest prawie tak długi, jak całe jego ciało i dodaje łącznie od 33 do 48 centymetrów. Jego ogon służy do stabilizacji i przyczepności podczas wspinania się i wieszania się.
Ten jeżozwierz ma krótkie, grube kolce, które nadają mu cętkowany kolor. Kolce są zwykle płaskie, ale unoszą się, gdy zwierzę czuje się zagrożone. Mają różne kolory, od kremowego do żółtego, po brązowy i prawie czarny.
Kolor skóry jest podobny do koloru kolców z żółto-pomarańczowym odcieniem. Odcień ten wynika z ostrej, woskowej substancji wydzielanej z męskich i żeńskich gruczołów łojowych. Pół-puste kolce o długości od 60 do 100 milimetrów skutecznie penetrują ciało drapieżników i są bardzo trudne do usunięcia.
Proces rozmnażania
Niewiele jest dokumentacji na temat układu rozrodczego tego gatunku. W niewoli można zaobserwować przypadki samców oddających mocz na samice i ich potomstwo, aby je oznaczyć. Robią to raz w okresie zalotów i raz po porodzie.
Samice osiągają dojrzałość płciową w wieku około 19 miesięcy i mogą rozmnażać się do 12 roku życia. Okres ciąży trwa około 203 dni. Młode waży zwykle około 400 gramów, rodzi się z otwartymi oczami i jest w stanie się wspinać.
Odstawienie od piersi następuje w wieku około 10 tygodni, ale zwierzę osiąga swój maksymalny rozmiar dopiero po około 48 tygodniach. Narządy płciowe koendu są wewnętrzne, więc naukowcy spędzili ponad sześć miesięcy zanim byli w stanie je zidentyfikować. Dlatego postanowili zastosować innowacyjną technikę do analizy DNA uzyskanego z kolca w celu ustalenia płci.
Dieta i zachowanie
Koendu brazylijski jest roślinożerny. Uwielbia liście, pąki, kwiaty, korzenie i kambium, które znajduje się pod korą niektórych drzew. Zwykle żywi się samodzielnie lub w parach, nigdy w grupach.
Koendu jest zwierzęciem nocnym, więc zwykle śpi w ciągu dnia, a o zmierzchu wychodzi na poszukiwanie jedzenia. Porusza się powoli, ale z dużą łatwością między drzewami. Zazwyczaj schodzi na ziemię tylko wtedy, gdy nie jest w stanie przedostać się z jednego drzewa na drugie, by się rozmnażać lub wypróżnić.
Koendu jest tolerancyjna, szczególnie gdy nie brakuje mu jedzenia i partnerów. Preferuje jednak małe grupy lub całkowicie samotny styl życia. Wysokie gałęzie i puste pnie są najczęściej wybieranymi miejscami do tworzenia nor i miejsc do spania.
Gatunek ten komunikuje się na różne sposoby, w tym formami akustycznymi, chemicznymi i wizualnymi. Długie jęki, krzyki, chrząknięcia, gwizdy i piski są głównymi komunikatami słuchowymi. Zgrzytanie zębami, postawa i grzechotanie kolcami są stosowane w obliczu możliwych zagrożeń.Gdy koendu jest zrelaksowane i czuje się komfortowo jego kolce spoczywają płasko na skórze. Jeśli nieznany osobnik im grozi, irytuje lub próbuje zaatakować kole stają do pionu. Aby wyglądać na jeszcze większe i bardziej niebezpieczne dla przeciwnika zwierzęta te pokazują swoje kolce. Szybkość reakcji pilomotorycznej może wskazywać na intensywność postrzeganego zagrożenia lub uciążliwości.
Koendu – nadzieja na przyszłość
Oczekiwana długość życia koendu pod opieką człowieka wynosi od 12 do 17 lat. Gatunek ten nie jest wymieniony jako zagrożony. Są jednak często wyrzucane ze swoich naturalnych środowisk, a w niektórych regionach są zabijane przez myśliwych.
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.