Dzwoniec zwyczajny: charakterystyka i siedlisko
Dzwoniec zwyczajny to jeden z najczęstszych gatunków małych ptaków zarówno w Europie, jak i na Półwyspie Iberyjskim. Cechy charakterystyczne tej małej zięby nie są powszechnie znane, mimo że jest to jeden z najczęściej spotykanych ptaków w naszych ogrodach.
Zięby należą do grupy wróblowych. Stanowią one około połowy znanych przez nas ptaków. Zięby mają charakterystyczny mocny stożkowaty dziób i są ptakami leśnymi. Mają także charakterystyczny falujący sposób latania.
Dzwoniec zwyczajny – charakterystyka
Dzwoniec zwyczajny (Chloris chloris) to mały ptak o długości około 15 centymetrów. Jego nazwa pochodzi od zielonkawego koloru charakterystycznego upierzenia. Samce są szczególnie zachwycające, ponieważ ich pióra są intensywnie zielone oraz mają żółte plamki na skrzydłach i ogonach.
W przypadku samic, kolor jest znacznie słabszy. Jest to głównie brąz z żółtymi znaczeniami na skrzydłach oraz ogonie, kolor jest znacznie jaśniejszy niż u samców z tego gatunku.
Ten dymorfizm płciowy jest powszechny u wielu ptaków i ważne jest, aby zrozumieć toki tych ptaków, które są tak powszechne w naszych szerokościach geograficznych.
Dzwoniec jest bardzo powszechny w całej Europie. Jest to także jeden z inwazyjnych gatunków egzotycznych obecnych w Argentynie, Urugwaju, Australii i Nowej Zelandii. Jego trzy podgatunki są rozmieszczone w dużej części Europy i zachodniej Azji.
Zachowanie dzwońców
Głos tego ptaka jest dosyć charakterystyczny i potrafi on naśladować odgłosy innych ptaków. Dzięki mocnemu dziobowi zięba może rozbijać twarde nasiona zbóż, jesionu lub orzeszków piniowych. Oprócz tego żywi się również owocami róży i jeżynami.
Jego dieta obejmuje także bezkręgowce, takie jak chrząszcze, mrówki i pająki. Czasami, dzwoniec zwyczajny zjada pąki drzew owocowych, chociaż rzadko je dojrzałe owoce. Robi to jedynie jesienią, aby nie przeszkadzać uprawom.
Samce dzwońców rozpoczynają zaloty około marca. Składają się one z małych podskoków, dzięki którym zatrzymują się w powietrzu i trzepoczą skrzydłami, śpiewając w charakterystyczny sposób.
Dzwoniec zwykle gniazduje w grupach. W gniazdowaniu uczestniczą tylko samice, a pod koniec sezonu lęgowego gromadzą się w dużych stadach i dołączają do innych grup ptaków wędrownych.
Dzwoniec zwyczajny: siedlisko
Ptaki te rozmnażają się w lasach, ogrodach i sadach, i najczęściej wybierają rzędy drzew, w szczególności cyprysów. Dzwońce nierzadko przebywają na cmentarzach.
Ogólnie siedlisko dzwońców składa się z obszarów rozproszonej roślinności i lasów sosnowych. Zięby zamieszkują zazwyczaj obszary zielone, więc nierzadko można je zobaczyć w sadach, na polach pszenicy i innych zbóż.
Chociaż ptakowi temu nie grozi wyginięcie, nielegalne kłusownictwo dzikich zwierząt stanowi dla nich zagrożenie. Na przykład, w Hiszpanii dzwońce często są wyłapywane ze względu na swoje piękne głosy.
Działanie to nie stanowi poważnego problemu dla ochrony tych gatunków, lecz zagraża ich dobrostanowi.