Wilcze pazury: dlaczego dogi angielskie je mają?

Czy dogi angielskie (mastify) mają kciuki? Podczas powolnego przebiegu procesu ewolucji części ciała różnych zwierząt dostosowują się i zmieniają. Jednak niektóre z nich zachowują stały wygląd lub pozostają na ciele mimo tego, że są już przydatne. Taka jest właśnie sytuacja, jeśli pod uwagę weźmiemy wilcze pazury u mastifów.

Jeśli chodzi o bezużyteczne części ciała u ludzi, przypomnij sobie kość ogonową lub wyrostek robaczkowy. Kość ogonowa sugeruje nam, że być może kiedyś ludzie mieli ogony.

Wyrostek robaczkowy pełnił kiedyś funkcję trawienną. Obecnie jednak są to części absolutnie bezużyteczne.

Czym są wilcze pazury?

Co ciekawe, niektóre psy mają te swojego rodzaju “kciuki”, ale nie są one im do niczego potrzebne. Mastify wciąż mają wilcze pazury lub “ostrogi”. Mogły on spełniać jakąś ważniejszą funkcję w przeszłości.

Psy domowe mają w łapach cztery podstawowe palce. Mastify mają jednak na przednich łapach również piąty palec. Jest w tej samej pozycji, w której na ludzkiej dłoni znajdowałby się kciuk. Dlatego właśnie niektórzy nazywają tą część ciała psim kciukiem.

Ten piąty palec to wilczy pazur u mastifa. Możesz jednak zauważyć, że podczas gdy mastif chodzi lub bawi się, ta część ciała nawet nie dotyka ziemi. Więc do czego przeznaczony jest ten dodatkowy palec w łapach?

Wilcze pazury – do czego służą?

Wilcze pazury u mastifa mają kilka funkcji. Jednak są one raczej niewielkie. Można tu wymienić pomoc w utrzymaniu równowagi, gdy pies porusza się po nierównym terenie lub wraca na ląd po kąpieli.

Wilczy pazur przynosi mastifowi pomoc i daje lepszą kontrolę podczas autopielęgnacji, zwłaszcza gdy myją one swoją głowę i pysk. Być może zauważyłeś również, że Twój pies używa wilczych pazurów, trzymając w łapach kość lub swoją ulubioną zabawkę do gryzienia.

Co z tylnymi wilczymi pazurami?

Wiele osób może myśleć, że te pazury są luźnymi, bezużytecznymi dodatkami. Ten mały pazur na tylnej łapie psa to tylny wilczy pazur.

Możesz więc zauważyć postęp ewolucji, która zachodzi tuż przed Twoimi oczami. Dowodem jest właśnie tylny wilczy pazur u mastifa. Wszystkie mastify mają przednie wilcze pazury, ale ich tylne wilcze pazury są już genetycznymi anomaliami.

Podczas gdy przednie wilcze pazury są połączone kością i więzadłami z przednimi nogami psa, tylne pazury są zupełnie bezwolne i bezfunkcyjne. Przednie mają wprawdzie ograniczone, ale wyraźne zastosowanie. Tylne natomiast nie robią nic.

Tylne wilcze pazury – jeśli nie zostały usunięte – zwykle znajdują się wyżej na tylnych łapach. Te części ciała są połączone z łapą niczym więcej niż niewielkim płatem skóry. Nie mają kości ani wiązadeł, które mocowałyby je do łapy.

Mastify z podwójnymi wilczymi pazurami

Choć może się to wydawać rzadkie, istnieją mastify, które normalnie rodzą się z wilczymi pazurami na obu tylnych łapach. W zasadzie istnieją mastify, w których podwójne wilcze pazury są nie tylko obecne, ale stanowią również standardowy wymóg dla tej rasy.

Istnieją inne rasy psów, które czasami mają podwójne wilcze pazury. Niektóre przykłady to owczarki anatolijskie, owczarki australijskie i islandzkie szpice pasterskie. Co te wszystkie psy mają ze sobą wspólnego?

Wszystkie są dużymi psami rasy pracującej, które używają podwójnych wilczych pazurów dla utrzymania równowagi i stabilności.

Tylne wilcze pazury – usunięcie

Podobnie jak kość ogonowa i wyrostek robaczkowy u ludzi, zauważamy wilcze pazury tylko wtedy, gdy jest z nimi coś nie tak. Wilcze pazury, ponieważ u większości psów nie mają rzeczywistego połączenia z ciałem, zwykle o coś zahaczają lub coś na nich zawisa.

Może to spowodować ich naderwanie, a to prowadzi do krwawienia i bólu. W związku z tym niektórzy właściciele decydują się na ich chirurgiczne usunięcie. Wycięcie tylnych wilczych pazurów, gdy pies jest szczeniakiem, eliminuje ryzyko obrażeń w późniejszym okresie życia.

Pozbycie się tylnych wilczych pazurów jest dość powszechne, choć nie jest zalecane ani konieczne z medycznego punktu widzenia. Podczas pierwszej wizyty szczeniaka u weterynarza może on przeprowadzić operację usunięcia tej zbędnej części ciała psa.

Kiedy zrobi się to odpowiednio wcześnie, ból jest minimalny, a czas powrotu do zdrowia jest szybki. Lepsze jest więc chirurgiczne usunięcie tylnych wilczych pazurów w wieku szczenięcym niż czekanie, aż pies dorośnie. Oczekiwanie oznacza, że ​​operacja będzie droższa i z pewnością bardziej bolesna dla zwierzęcia.