Zapalenie skóry u psów: jak je leczyć

W większości przypadków choroba ta wywołuje zaczerwienienie i podrażnienie skóry, co może doprowadzić do łysienia oraz infekcji, jeśli nie będzie leczone.
Zapalenie skóry u psów: jak je leczyć

Ostatnia aktualizacja: 03 września, 2018

Chociaż zapalenie skóry u psów jest częściej spotykane u bezdomnych zwierząt, kilka czynników sprawia, że nawet domowe pupile mogą na nie zachorować. W tym artykule dowiesz się więcej o tej chorobie skóry oraz o tym, jak ją leczyć.

Czym jest zapalenie skóry u psów?

Jest to stosunkowo częsta choroba u psów, ale niektóre rasy są bardziej podatne na zachorowanie, między innymi buldogi francuskie, boksery, golden retrievery, owczarki niemieckie i labradory.

Psy z długą sierścią lub te, które mieszkają w ciepłych, wilgotnych klimatach, mają większą szanse zachorowania na zapalenie skóry. W łagodnej formie, choroba ta wywołuje podrażnienie i zaczerwienienie skóry. Nieleczona prowadzi do łysienia i infekcji.

Różne czynniki mogą wywołać zapalenie skóry u psów, a objawy są dobrze widoczne. Chore zwierzę ciągle się drapie, liże lub gryzie. Skóra psa będzie czerwona i zgrubiała, zwierzę będzie ciągle śmierdziało, łysiało, wystąpi u niego łupież, wysypka, a skóra będzie się łuszczyć. Może też mieć rany, stany zapalne, egzemę lub infekcje uszu.

stan zapalny pies

Rodzaje zapalenia skóry u psów

Aby prawidłowo wyleczyć tę chorobę, należy określić jaki rodzaj zapalenia skóry ma zwierzę. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się co może dolegać psu:

1. Atopowe lub alergiczne zapalenie skóry

To jeden z najczęstszych rodzajów. Pojawia się, gdy zwierzę ma genetyczną predyspozycję do alergii. Roztocza, pyłki kwiatowe lub ukąszenia owadów mogą wywołać ten rodzaj zapalenia skóry.

Dotknięte obszary znajdują się na nogach, twarzy, brzuchu, pachwinach i pachach. Główne objawy to zaczerwienienie skóry, wypryski, suchość oraz ściemnienie skóry dotkniętej chorobą. Weterynarze przepisują leki o właściwościach antybakteryjnych lub nawilżających, które łagodzą swędzenie.

2. Zakażenie grzybicze

Niektóre rasy psów, które mają fałdy lub zmarszczki, takie jak shar pei, buldogi czy mastify neapolitańskie, gromadzą tłuszcz i wilgoć w trudnych do wyczyszczenia miejscach. W ten sposób rozwijają się grzyby, które następnie doprowadzają do zakażenia skóry.

Główne objawy to łysienie, suchość skóry, zmiana koloru sierści, ropa i brzydki zapach. W tym przypadku najlepiej jest posmarować chore miejsca kremem usuwającym grzyby. Należy przeprowadzić lecznicze, aby zapobiec ponownemu pojawieniu się mikroorganizmów. Ponadto można temu zapobiec dbając o czystość zakażonego miejsca.

pies na piasku

3. Kontaktowe zapalenie skóry

To kolejny rodzaj psiego zapalenia skóry, które może dotknąć każdej rasy. Pojawia się, gdy zwierzę wejdzie w kontakt z jakąkolwiek substancją, która jest szkodliwa dla jego zdrowia, taką jak: środki do czyszczenia podłóg, farby, chlorek do basenu, środki czystości, itd.

Skóra puchnie, twardnieje i robi się czerwona. Pojawiają się strupy a chore zwierzę cały czas się drapie, aż do powstania ran. Nie ma konkretnego leczenia tego rodzaju zapalenia skóry, poza usunięciem substancji, która je wywołała.

4. Łojotokowe zapalenie skóry

Ten rodzaj psiego zapalenia skóry jest dosyć częsty i może być wywołany przez nadmierne kąpiele, ponieważ osłabia naturalną warstwę tłuszczu na skórze. Alergie na pożywienie lub środowisko również mogą go powodować.

Łojotokowe zapalenie skóry sprawia, że skóra staje się bardziej tłusta i wydziela intensywny zapach. Gołym okiem widać, że skóra łuszczy się, jak łupież i robi czerwona od intensywnego drapania.

Leczenie tego problemu obejmuje kąpiele w specjalnym produkcie, co umożliwia skórze właściwej powrót do jej naturalnego stanu. Należy też zwracać uwagę na to, czym karmi się pupila, ponieważ barwniki oraz niektóre składniki mogą pogorszyć stan zapalny.

Zapalenie skóry u psów musi być leczone za pomocą zewnętrznych, doustnych lub wstrzykiwanych leków. Wybór leku zależy od rodzaju oraz nasilenia choroby. Weterynarz może połączyć kilka leków, jeśli uzna to za konieczne.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Manzuc, P. (2008). Diagnóstico y Manejo a largo plazo del prurito. REDVET. Revista Electrónica de Veterinaria, 9(12).
  • Bhagat, R., Sheikh, A. A., Wazir, V. S., Mishra, A., & Maibam, U. (2017). Food allergy in canines: A review. Journal of Entomology and Zoology Studies, 5(6), 1522-1525.
  • Callan Sanchez, M. R. (2021). Endoparásitos zoonóticos en caninos domésticos (Canis lupus familiaris). (Trabajo de grado, Universidad Científica del sur).

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.