Najczęstsze zaburzenia behawioralne u kotów
Zaburzenia behawioralne u kotów mogą być okazywane na wiele sposobów, od agresji po wypróżnianie się w nietypowych miejscach.
Dzielenie przestrzeni i rutyny z innym gatunkiem zwierząt jest głębokim i ogromnie wzbogacającym doświadczeniem dla ludzi. Jeśli mowa o kotach, osiągnięcie dobrego współżycia jest niezbędne, aby tak zwane zaburzenia behawioralne u kotów się nie pojawiły.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o charakterze kotów i jakie zaburzenia zachowania mogą wynikać z ich cech, tutaj znajdziesz bardzo przydatne informacje.
Takie właśnie są koty
Zignoruj tytuł tego rozdziału. Koty, jak wszystkie gatunki, mają swój indywidualny i niepowtarzalny charakter. Chociaż można wyodrębnić kilka ogólnych tendencji związanych z tym gatunkiem, ważne jest, aby poznać koty dogłębnie.
Aby właściwie ocenić, kiedy opiekun może mieć do czynienia z zaburzeniami zachowania u kotów.
Pomimo ich indywidualnego charakteru, możemy pamiętać o kilku ogólnych ideach dotyczących zachowania kotów domowych. Te cechy mają tendencję do częstego występowania:
- Są to zwierzęta samotnicze: mają tendencję do poszukiwania pożywienia i poruszania się w pojedynkę. Ponadto koty oznaczają i walczą o swoje terytorium. W naturze zwykle szukają się tylko po to, by się rozmnażać.
- Są niezależne: to jest często mylone z byciem surowym i odległym, ale nic bardziej mylnego. Żyjąc z kotem będą chwile, w których kot nie myśli o interakcji z opiekunem lub nie potrzebuje uwagi do zaspokojenia swoich potrzeb.
- Są bardzo ciekawskie: zazwyczaj każdy nowy obiekt wzbudza w kotach zainteresowanie i zawsze szukają nowych horyzontów, gdy ich świat staje się dla nich za mały. Czytaj dalej, ponieważ jest to coś, co powinno być brane pod uwagę, aby zapobiec stresowi i pewnym wypadkom.
- Są z nami od wielu lat: obcowanie z kotami to coś, co sięga wielu cywilizacji, więc oba gatunki mają pewną instynktowną podstawę do wzajemnego zrozumienia. Ufaj temu, co widzisz.
Koty i stres
Współżycie kota z człowiekiem w środowisku przygotowanym dla ludzi może wiązać się z tym, że niektóre jego elementy są dla kota stresujące. Ważne jest, aby określić, które z tych bodźców mogą być dla kota stresujące, ponieważ koty są generalnie podatne na stres w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów ich otoczenia.
Niektóre zaburzenia behawioralne u kotów
Oto najczęstsze zaburzenia behawioralne u kotów. Jest ich o wiele więcej, ale to właśnie te powodują najwięcej wizyt weterynaryjnych.
1. Nieprawidłowe stolce
Istnieje wiele skarg, gdy kot wypróżnia się lub oddaje mocz poza kuwetą. Wszyscy opiekunowie, którzy dzielą swoje życie z kotem mieli jakiś wypadek tego typu, ale jeśli dokładnie przeanalizujesz tę sytuację zawsze znajdziesz ku temu przyczynę.
Jeśli zaobserwujesz u kota takie zachowania jak wypróżnianie się lub oddawanie moczu poza kuwetą lub w określonych miejscach, może to być spowodowane kilkoma czynnikami:
- Jakiś element ich środowiska powoduje u nich stres: być może nie podoba im się ściółka w kuwecie. Lub jest umieszczona w miejscu, które wywołuje u niego niepokój. Kot może odczuwać ten stres przez źródła hałasu, silne zapachy lub inne elementy, które dla człowieka nie stanowią problemu.
- Terytorializm: częściej spotykany u niekastrowanych samców niż u innych osobników, odchody mogą być wykonywane w ramach znakowania terenu. Zwykle pojawia się, gdy kot czuje, że jego przestrzeń została naruszona. Albo przez człowieka, albo gdy inne zwierzę zostało wprowadzone do domu. Niektóre zapachy mogą również wpływać na ten instynkt.
- Problemy zdrowotne: możliwe jest, że kot prezentuje ten wzorzec z powodu problemu zdrowotnego – na przykład bólu lub problemów z nerkami. Ilość moczu, jego kolor lub kształt i/lub konsystencja kału są oznakami, które powinny być brane pod uwagę, gdy myślimy o zaburzeniach organicznych.
2. Agresywność
Agresywność lub zachowania agonistyczne u kotów domowych mogą mieć wiele przyczyn. Ponadto konieczne jest, aby być przygotowanym jako opiekunowie, ponieważ zazwyczaj objawia się to poprzez atakowanie, takie jak drapanie lub prychanie.
Nie należy mylić izolowanego zachowania agresywnego z zaburzeniem zachowania. Jak każde inne zwierzę, koty reagują negatywnie na bodźce agonistyczne, takie jak inwazja ich terytorium lub przestrzeni osobistej.
Aby tego uniknąć, najlepiej jest poznać zwierzę, aby móc uszanować jego potrzeby.
3. Nieprawidłowości w jedzeniu
Nadmierne, zbyt szybkie lub wręcz zerowe spożywanie pokarmu może być oznaką jednego z zaburzeń behawioralnych u kotów. Ważne jest, aby przeanalizować warunki środowiskowe, w których kot się żywi, takie jak temperatura czy obecność innych zwierząt.
Ważna może być również ilość pokarmu w porze karmienia. Na przykład, jeśli kot cierpiał z powodu głodu w pewnym momencie swojego życia, może mieć rozwinięty głód.
Z drugiej strony, jeśli cierpi na stres spowodowany czynnikami zewnętrznymi lub chorobą, może przestać jeść.
4. Zaburzenia zachowania związane z drapaniem
Należy odróżnić zachowanie polegające na ostrzeniu pazurów od drapania. Ta ostatnia czynność jest wykonywana jako metoda informacyjna, a nie agresywna, w celu zaznaczenia własnej obecności osobnika na jego terytorium.
Kiedy terytorialne znakowanie pazurami jest wykonywane kompulsywnie, może to wskazywać na jedno z zaburzeń behawioralnych u kotów.
Można wywnioskować, że kot odczuwa potrzebę oznaczania tych przedmiotów, które uważa za swoje – i których nie chce, aby ktokolwiek dotykał – ponieważ jest zestresowany swoją przestrzenią osobistą.
Zaburzenia behawioralne u kotów – gdzie szukać pomocy?
Dogłębne poznanie naszego kota jest niezbędne, aby wiedzieć, co jest normalne. A co może wskazywać, że mamy do czynienia z zaburzeniami zachowania u kotów.
Jeśli jednak próby zaradzenia tym zachowaniom nie przynoszą rezultatów, czas udać się do lekarza weterynarii.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
Chávez Contreras, G. (2016). Etología clínica veterinaria del gato: guía práctica de abordaje para médicos veterinarios. Ediciones Universidad Santo Tomás.
Bueno, Á. R. (2020). Etología felina: Guía básica sobre el comportamiento del gato (1.a ed.). Amazing Books.
Velásquez Pulgarin, A. F., Bernal Velasco, M. A., & Suarez Cárdenas, M. A. (2016, julio). Conductas estereotípicas y compulsivas en perros y gatos; diagnostico y tratamiento. Revista CENderos, 6. http://mail.cen.edu.co/investigacion/volumen6.pdf#page=10
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.