Układ pokarmowy kotów
Ciało kota składa się z różnych systemów. Dziś omówimy układ pokarmowy kotów, który współpracuje z pozostałymi narządami innych układów. W ten sposób organizm może zachować zdrowie i pełnić swoje funkcje życiowe.
Jaki jest układ pokarmowy kotów?
Układ pokarmowy składa się ze wszystkich organów ciała, które są odpowiedzialne za przetwarzanie i rozkładanie pokarmów i płynów. Substancje te są następnie wykorzystywane przez organizm jako źródło energii, do wzrostu lub do naprawy tkanek.
Substancje, które nie są przetwarzane, stają się odpadami. Odpady, jako że nie mogą być wykorzystane przez organizm, są usuwane podczas wypróżnień.
Elementy układu pokarmowego u kotów
Układ pokarmowy składa się z następujących elementów:
- Jama usta.
- Gardło.
- Przełyk.
- Żołądek.
- Jelito cienkie.
- Jelito grube.
- Odbytnica.
- Odbyt.
Układ pokarmowy kotów obejmuje również ślinianki, woreczek żółciowy i trzustkę. Jego funkcją jest wytwarzanie enzymów i soków trawiennych, które ułatwiają wchłanianie składników odżywczych i płynów.
Funkcjonowanie układu pokarmowego
Główną funkcją układu pokarmowego jest rozkładanie składników spożywanego pokarmu w celu uzyskania i przyswojenia jego składników odżywczych. Proces trawienia rozpoczyna się w jamie ustnej wraz z wydzielaniem śliny.
Enzymy ślinowe są tam produkowane przez cztery rodzaje gruczołów, które posiadają koty i psy. Zadaniem śliny jest zwilżanie pokarmu, aby ułatwić jego pasaż. Enzym alfa-amylaza, który rozpoczyna proces rozkładu, nie występuje ani u psów, ani u kotów.
Połykanie
Po uformowaniu bolusa pokarmowego, przesuwa się on do krtani, gdzie następują skurcze gardła. Umożliwiają one przemieszczenie się bolusa.
Nagłośnia blokuje tchawicę i zapobiega przedostawaniu się pokarmu do płuc, podczas gdy ruch skurczowy jest kontynuowany w przełyku.
Jeśli pierwszy ruch perystaltyczny nie powoduje wepchnięcia pokarmu i płynów do żołądka, następuje drugi ruch. U kotów prędkość połykania płynów wynosi od jednego do dwóch centymetrów na sekundę.
Dlatego przy podawaniu tabletek doustnie bez wody należy zachować ostrożność. Jeśli nie, tabletki mają tendencję do pozostawania w przełyku, a u kota może dojść do zapalenia przełyku.
Żołądek
Żołądek znajduje się po lewej stronie ciała i jest podzielony na pięć części. Jego główną funkcją jest wydzielanie kwasu solnego i pepsynogenów, które wraz z enzymami ułatwiają trawienie pokarmu.
Najważniejszymi enzymami trawiennymi są pepsyna i lipaza. Pepsyna działa, gdy pH wynosi 2,0 i „rozszczepia” białka na mniejsze jednostki, zwane peptydami.
Pepsyna lepiej trawi białka zwierzęce niż białka roślinne. Z tego powodu pepsyna jest ważniejsza u psa niż u kota, ponieważ pies zwykle zjada większą ilość mięsa.
Z kolei, lipaza żołądkowa jest enzymem odpowiedzialnym za rozkład długołańcuchowych kwasów tłuszczowych. Jej funkcja jest mniej ważna niż w przypadku lipazy trzustkowej.
Koty jedzą mniejsze ilości pokarmu niż psy, ale częściej w ciągu dnia. Z drugiej strony, psy połykają duże ilości pokarmu.
Jelito cienkie i trzustka
Jelito cienkie kota ma długość 1,3 metra i dzieli się na trzy części: dwunastnicę, jelito czcze i jelito kręte. W nim zachodzi większość enzymatycznego trawienia pokarmu, które u kota trwa od dwóch do trzech godzin.
Powierzchnia jelita cienkiego podlega różnym modyfikacjom, które pozwalają na rozszerzenie obszaru jego wchłaniania. Przykładem są mikrokosmki na powierzchni światła.
Posiada enzymy, które umożliwiają trawienie disacharydów, oligosacharydów i małych peptydów. Ponadto istnieją białka transportujące ważne substancje, takie jak wapń czy żelazo.
Warstwa śluzowa jelita działa jak płaszcz ochronny przed patogenami. Może jednak zanikać z powodu stosowania niektórych leków lub braku witaminy B12 (kobalaminy) lub kwasu foliowego.
Trzustka wydziela enzymy niezbędne do rozkładu węglowodanów, białek i lipidów. Zwykle wydziela nieaktywne prekursory tych enzymów, takie jak trypsyna, które są aktywowane i działają w jelicie cienkim.
Jelito grube
Jelito grube składa się z okrężnicy, kątnicy (jelito ślepe) i odbytnicy; u dorosłego kota ma długość 0,4 metra. Jego główną funkcją jest wchłanianie elektrolitów i wody.
Dodatkowo należy zaznaczyć, że odpowiada za fermentację niewchłoniętych składników odżywczych. Dlatego przejście przez jelito grube jest wolniejsze.
Ostatnim krokiem układu pokarmowego jest eliminacja wszystkich tych odpadów, których organizm nie może wykorzystać.
Ciekawostki układu pokarmowego
Na enzymy mikrokosmków wpływają różne czynniki, takie jak wiek, dieta i różne choroby. Jednym z przykładów jest większy niedobór laktazy.
Laktaza to enzym trawiący laktozę, dwucukier w mleku. Ponieważ enzym ten ulega zmniejszeniu, osobniki dorosłe mogą nie tolerować mleka tak dobrze jak potomstwo.
Inną okolicznością, która zaburza równowagę jelit, jest zmiana diety, a dostosowanie się enzymów do takiej zmiany trwa około dwóch dni. Dlatego ilość niestrawionych węglowodanów może się zwiększyć. Może to prowadzić do zapalenia jelit i objawiać się biegunką u zwierzęcia.
Dbając o dietę kota, możesz zapewnić prawidłowe funkcjonowanie jego układu pokarmowego i sprawić, że Twój kot będzie szczęśliwy i zdrowy.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
-
Exploración clínica de animales domésticos (caballo, vaca, perro y gato): prácticas de propedéutica clínica. Univ. Autònoma de Barcelona; 2006. 172 p.
-
HVC. El aparato digestivo en perros y gatos [Internet]. Hospital Veterinari de Catalunya. 2016 [citado 4 de agosto de 2019]. Disponible en: https://hvc.cat/es/el-aparato-digestivo-en-perros-y-gatos/
-
Marge Chandler. FISIOLOGÍA GASTROINTESTINAL DEL PERRO Y EL GATO. Advance Veterinary Diets Affinity [Internet]. Disponible en: https://vetsandclinics.affinity-petcare.com/hubfs/Content/GUIA_GI_Parte1.pdf?t=1480667974633
- Osorio, J. H., & Cañas, E. Z. (2012). METABOLIC BASES IN FELIS CATUS LINNAEUS, 1758 (CARNIVORA: FELIDAE). Boletín Científico. Centro de Museos. Museo de Historia Natural, 16(1), 233-244.
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.