Pliszka siwa: siedlisko i charakterystyka

Przejrzane i zatwierdzone przez: biologa Samuel Sanchez

Napisany przez Brayan Andres Guerra Parada

Ostatnia aktualizacja: 27 grudnia, 2022

Pliszka siwa (Motacilla alba), zwana również popularnie pliszką śnieżną, to mały ptak należący do rodziny pliszkowatych (Motacillidae). Jego obecność w niektórych regionach związana jest z nadejściem zimy.

Ptak ten z łatwością przystosowuje się do niemal każdego siedliska i nie boi się obecności człowieka, dlatego często spotyka się go w gęsto zaludnionych miastach. Poniżej znajdziesz wszystkie informacje o tym ciekawym ptaku.

Siedlisko pliszki siwej

Ptak ten występuje w całej Europie, Azji i Afryce Północnej. Może również zamieszkiwać umiarkowane i zimne obszary Eurazji, Alaski i Grenlandii. W zimie przemieszcza się przez Afrykę i południową Azję na północ od równika.

Jednak 11 podgatunków – czasami uważanych za gatunki izolowane – pliszki siwej występuje w określonym miejscu, które wyraźnie je różnicuje. Tak więc jego niestabilność geograficzna jest oczywista, ponieważ kompleks gatunkowy występuje na różnych terytoriach.

Ogólnie rzecz biorąc, ptak ten preferuje tereny otwarte, słoneczne i nisko porośnięte roślinnością, obfitujące w wodę. Podobnie można go zobaczyć w pobliżu domów na farmach, w miastach lub w dużych miastach. Pliszka siwa unika suchych terenów i gęstych lasów.

Charakterystyka fizyczna

Pliszka siwa to mały ptak o długości od 16 do 19 centymetrów i średnicy skrzydła około 28 centymetrów. Co ciekawe, ten ptak ma długi ogon, który jest zawsze w ruchu i bardzo eleganckie upierzenie, które ułatwia jego identyfikację.

Upierzenie ma białe, czarne i szarawe odcienie. Jego grzbiet jest popielatoszary, brzuch biały, a skrzydła zazwyczaj czarne z białymi paskami, które są widoczne po złożeniu. Jego nogi i dziób są czarne, podobnie jak środek jego białego dzioba oraz wierzch i spód głowy.

To zwierzę prezentuje zwięzły dymorfizm płciowy, ponieważ samiec ma biały brzuch, podczas gdy jego klatka piersiowa i plecy są czarne. Jego ogon jest długi i czarny z białą krawędzią. Samica jest fizycznie podobna do samca, ale kolory na jej plecach są nieco jaśniejsze.

Samiec ma biały brzuch, podczas gdy jego klatka piersiowa i grzbiet są czarne. Jego ogon jest długi i czarny z białą obwódką. Samica jest dość podobna fizycznie do samca, ale kolory jej grzbietu są nieco jaśniejsze.

Młode osobniki tego gatunku mają jasnoszara głowę, a nogi i dziób są czarne. Podobnie, pisklęta wykazują większą jednolitość chromatyczną niż dorosłe osobniki, nie mają czarnego koloru na głowie i szarawego paska w okolicy klatki piersiowej.

W okresie zimowym pliszka biała nosi podobne upierzenie, chociaż czarny kolor na jej głowie jest bardziej zredukowany i ma białe gardło z czarnym paskiem na klatce piersiowej. Obie płcie są bardzo podobne, ale samica różni się szarymi piórami na karku.

Zachowanie pliszki siwej

Chociaż pliszka siwa jest uważana za gatunek osiadły, ma tendencję do niestabilnego poruszania się na krótkich i średnich dystansach. Okazy mogą przemieszczać się zimą z Europy Środkowej i Wschodniej do basenu Morza Śródziemnego i Afryki. W Hiszpanii często widuje się je między październikiem a listopadem oraz wiosną (od lutego do kwietnia).

Z drugiej strony, jedną z najbardziej uderzających ciekawostek tego gatunku jest to, że szuka schronienia przed drapieżnikami w alejach dużych miast, gdzie zwykle gniazdują dorosłe osobniki. Podobnie duże grupy gromadzą się w nocy w ośrodkach miejskich, aby spać, a o świcie przemieszczają się w kierunku łąk poza miastem.

Innym uderzającym aspektem pliszki siwej jest to, że potrafi ona zwinnie poruszać się po ziemi w poszukiwaniu pożywienia. Zaobserwowano również, jak dzioba w ziemi i przysiada w pobliżu wód powierzchniowych (takich jak brzegi strumieni), aby złapać organizmy wodne.

Pliszka siwa buduje swoje gniazda najczęściej w opuszczonych obiektach, wykorzystując do tego kawałki drewna i suche gałęzie. W ten sam sposób może gniazdować między przestrzeniami dużych gniazd innych ptaków, tak jak robią to inne gatunki (na przykład wróble).

Dieta pliszki siwej

Jeśli chodzi o dietę, ten mały ptak uwzględnia w swojej diecie szeroką gamę owadów zarówno lądowych, jak i wodnych, a także inne małe bezkręgowce, takie jak pająki, skorupiaki, mięczaki i ryby. Pliszka siwa może również żywić się roślinami i trawą na otwartych polach, na których często przebywa.

Reprodukcja pliszki siwej

Ptak ten zazwyczaj strzeże terytoriów, na których gniazduje, budując takie gniazda pod płytkami lub kamieniami, na ścianach i murach lub ukryty wśród roślinności (która może składać się z bluszczu). Zazwyczaj samica składa od 5 do 6 nakrapianych, brązowo-szarych jaj, z których wykluwają się przez 11 do 16 dni.

Rodzice będą odpowiedzialni za karmienie piskląt, dopóki nie opuszczą gniazda w wieku 16 dni, chociaż można nimi opiekować się trochę dłużej.

Stan zachowania

Zgodnie z Czerwoną Listą Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) stan ochrony pliszki siwej to „najmniejsza troska (LC)”. Jak dotąd nie wykryto bezpośrednich zagrożeń dla tego gatunku, choć w przyszłości może na niego wpłynąć wiele ogólnych zmian.

Utrata siedlisk przyrodniczych spowodowana powiększaniem się obszarów zurbanizowanych i masowe stosowanie pestycydów może w przyszłości mieć wpływ na ten gatunek.