Wymarłe mastodonty - poznaj ich historię

2 min.

Napisane i zweryfikowane przez biotechnologa Alejandro Rodríguez

Ostatnia aktualizacja: 22 grudnia, 2022

Wymarłe mastodonty to ogromne zwierzęta stąpały po ziemi 20 milionów lat temu. Około 20 milionów lat temu daleki krewny dzisiejszych słoni chodził po ziemi. Są często mylone z mamutami, ale wymarłe mastodonty mają nieco inną historię. Wszystkie szczegóły dotyczące tych gigantów znajdziesz w tym artykule.

Historia ewolucji mastodontów

Aby poznać historię stworzeń żyjących w tak odległym okresie nie ma nic, co mogłoby dać nam więcej informacji niż skamieliny. Dzięki nim uważa się, że pierwsze mastodonty pojawiły się między 20 a 27 milionami lat temu, w okresie znanym, jako Oligocen. To znaczy wcześniej niż mamuty, inne prehistoryczne giganty.

Pierwsze obszary, gdzie pojawiły się te zwierzęta odpowiadają geograficznemu położeniu dzisiejszej Euroazji. Był to superkontynent tworzący Europę i Azję. Stamtąd skamieliny wskazują, że mastodonty przeniosły się również do Afryki i Ameryki.

Uważa się, że wymarłe mastodonty zamieszkiwały te obszary przez całym Plejstocen – 2,5 miliona lat temu – i przez część Holocenu, który trwa do dziś.

Kiedy i dlaczego wyginęły mastodonty?

Wymarcie tych zwierząt jest nadal przedmiotem dyskusji w społeczności naukowej. Chociaż istnieje konsensus co do tego, kiedy – między 10 000 a 8 000 lat temu podczas ostatniego zlodowacenie – wciąż nie jest jasne jak do tego doszło.

Początkowo sądzono, że polowania pierwszych ludzi miały coś wspólnego z ich wymarciem. Jednak ostatnie badania sugerują, że w niektórych regionach Arktyki mastodonty był już w fazie wyginięcia przed przybyciem ludzi.

Istnieją jednak inne czynniki, które bezpośrednio wpłynęły na wyginięcie tego gatunku. Są to zmiany klimatu, a w konsekwencji zmniejszenie liczby siedlisk mastodontów. Według najnowszych badań gruźlica miała również wiele wspólnego ze zniknięciem tego gatunku.

Jak wyglądały wymarłe mastodonty?

Już sama nazwa wskazuje, że mowa o gigantycznym zwierzęciu. Jednak należy podkreślić, że pomimo jego dużego rozmiaru – od dwóch do czterech metrów wysokości i około sześciu ton wagi – były nieco mniejsze niż mamuty i bardziej podobne do słoni w ich obecnej formie. Ważne jest, aby pamiętać, że mastodonty i mamuty to dwa różne gatunki, chociaż oba należą do rodziny słoniowatych.

Ciało wymarłego mastodonta pokryte było gęstym. podwójnym futrem, idealnym dla zimnego środowiska, w którym żyły. Głowa była nieco bardziej płaska niż u mamuta. Posiadał też długie, zakrzywione kły na górnej szczęce. Uważa się, że samce posiadali również obronę w dolnej szczęce. Łapy były również krótsze i bardziej wytrzymałe w porównaniu do mamuta.

Największa różnica możemy znaleźć w ich diecie, a co za tym idzie w uzębieniu. Oba gatunki były roślinożerne, ale sposób żywienia był różny. Mamuty posiadały proste zęby trzonowe, podobne do słoni, które znamy. Zęby te były idealne do żywienia się trawą i liśćmi.

Z drugiej strony specjalnie do tego przygotowane zęby trzonowe mastodonta wraz z kłami pozwalały im również na zrywanie gałęzi i kawałków drzew, którymi później się żywiły.