Kangur górski - charakterystyka gatunku
Napisane i zweryfikowane przez biotechnologa Alejandro Rodríguez
Kangur górski jest gatunkiem torbacza powszechnym w całej Australii. Kontynent australijski słynie między innymi z obecności wielu gatunków torbaczy.
A wśród nich znajdziemy zwierzę, które jest jednym z najbardziej reprezentatywnych: kangur górski. Jeśli nie znasz tego gatunku i chcesz dowiedzieć się więcej, czytaj dalej.
Kangur górski – co to za zwierzę?
Kangur górski jest najbardziej popularnym ze ze wszystkich znanych gatunków. Należy do bardzo szczególnej grupy zwierząt: torbaczy.
Najbardziej charakterystyczną cechą wszystkich torbaczy jest obecność torebki naskórkowej, w której znajdują się piersi i gdzie rozwijają się młode. Wśród torbaczy kangury należą do rodziny Macropodidae.
Ta grupa ssaków charakteryzuje się dietą wyłącznie roślinożerną i szczególnym sposobem poruszania się skacząc.
W odniesieniu do kangurów górskich można zatem powiedzieć, że jest to ssak torbacz z rodziny Macropodidae o naukowej nazwie Macropus robustus. To tego rodzaju należy 14 różnych gatunków.
Cechy ogólne
Wśród kangurów kangur górski może być uznany za najbardziej imponującego. Jego ciało jest mocne i muskularne, wyróżnia się szeroką klatką piersiową i postawą stojącą opierając się na tylnich łapach. Jest bardziej wyprostowanych niż inne gatunki. Jego sierść jest zwykle czerwonawa lub brązowawa, z niektórymi czarnymi obszarami.
Kangur górski jest jednym z gatunków, u których występuje dymorfizm płciowy, więc istnieją fizjologiczne różnice między samcem i samicą. Samic jest zwykle nieco mniejsza.
Przednie kończyny, których używają do poruszania się są krótkie, ale szerokie i dobrze rozwinięte. Kończyny tylne są zakończone łapami skierowanymi do przodu. Na pysku pozbawionym sierści wyróżnia się duży czarny nos.
Kangur górski to zwierzę o nocnych nawykach. Kiedy duszące ciepło suchych równin, na których żyją osiąga swój szczyt, torbacze wolą szukać cienia i odpoczywać. O zmroku zaczynają szukać traw do zjedzenia.
Kangur górski – rozmnażanie i ochrona gatunku
Ciekawostką związaną z tym kangurem jest to, że sam sezon godowy nie istnieje, ponieważ samice są zdolne do ciąży i porodu w dowolnym momencie. O ile ich torba nie jest zajęta przez innego malucha. Aby zdobyć prawo do kopulacji samce biorą udział w walce, która kończy się, gdy jeden z nich się poddaje i rezygnuje z walki.
Kangury górskie osiągają dojrzałość w wieku od 18 do 20 miesięcy w przypadku samców. Samice uważa się za dorosłe w wieku od 14 do 24 miesięcy.
Ze względu na dużą liczbę i rozległe siedlisko nie jest on uważany za gatunek zagrożony. IUCN wymienia ten gatunek jako „najmniejszej troski”. Niestety niektóre podgatunki z rodzaju Macropus – znajdujące się na wyspach – zaczynają zanikać.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- King, J. M., & Bradshaw, S. D. (2010). Stress in an island kangaroo? The Barrow Island euro, Macropus robustus isabellinus. General and comparative endocrinology, 167(1), 60-67.
- Janke, A., Xu, X., & Arnason, U. (1997). The complete mitochondrial genome of the wallaroo (Macropus robustus) and the phylogenetic relationship among Monotremata, Marsupialia, and Eutheria. Proceedings of the National Academy of Sciences, 94(4), 1276-1281.
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.