Osa morska: charakterystyka i środowisko

Niewielkie ciało osy morskiej jest mniej agresywne od jej czułek, które mogą mieć do trzech metrów długości. Każdy z czułków jest pokryty parzącymi komórkami zwanymi cnidocytami.

Osa morska, zwana też Chironex fleckeri lub kostkomeduzą śmiercionośną, żyje w Australii oraz Azji Południowo-Wschodniej. W morzach naszej planety pływa prawie 200 znanych gatunków meduz.

Chociaż wiele meduz jest niegroźnych, naukowcy uważają, że osa morska jest najbardziej jadowitym zwierzęciem morskim, które dotychczas odkryto. Jej jad jest tak potężny, że osoby, które padły jej ofiarą mówią, że doznany ból zszokował je i ogłuszył zanim jeszcze osiągnął pełne działanie.

Oprócz jadu, osa morska jest prawie niewidoczna, co utrudnia jej wykrycie. Ponadto jest aktywna w ciągu dnia i woli polować na płytkich wodach. Zwiększa to szanse na kontakt z niczego niepodejrzewającymi pływakami.

Osa morska: wygląd

Ciała tych meduz są półprzezroczyste i zazwyczaj mierzą od 16 do 24 centymetrów. Jednak średnica ich ciała może wynosić aż 35 centymetrów.

Ich czułki zwisają z każdego rogu ciała, a każda strona może pomieścić do 15 czułków, każdy może mieć do 3 metrów długości. Osa morska jest jasnoniebieska i bardzo trudno ją zobaczyć, nawet w czystych wodach oceanu.

Przez lata ta cecha nie pozwalała ludziom odkryć, co powoduje tak straszny ból, po którym często następuje śmierć.

Każdy z czułków zawiera miliony knidocytów, mikroskopijnych haków, w których jad jest przechowywany i dystrybuowany. Osy morskie zawierają narządy zmysłów obejmujące 24 oczy, ale nie mają mózgów.

Rozmnażanie

Co wiosnę osy morskie zbierają się, aby rozmnażać się w rzekach lub innych podobnych zbiornikach wodnych. Znajdują partnera w słodkiej wodzie i tam uwalniają jaja lub plemniki, w zależności od płci, bezpośrednio do wody.

Po zapłodnieniu planula (larwa) przylega do twardej powierzchni i staje się małym polipem.

Polipy są małe. Mierzą od 1 do 2 milimetrów długości i wyglądają, jak żywa kulka z dwoma czułkami. Używają tych czułków, aby przylegać do kamieni lub innych powierzchni, dzięki którym nie zostaną znalezione, takie jak pęknięcie w skałach lub pod nimi.

Po zakończeniu przekształcania polip staje się młodą meduzą. Młode rosną aż do osiągnięcia dojrzałości seksualnej i podróżują od rzeki do morza. Tam meduza dalej rośnie, aż osiągnie pełny rozmiar: od 16 do 24 centymetrów długości.

Zachowanie osy morskiej

Osa morska ma kilka zachowań, które odróżniają ją od innych meduz. W szczególności osy morskie mogą aktywnie pływać, podczas gdy większość innych gatunków unosi się na wodzie i jest porywana przez prąd.

Kolejna różnica polega na tym, że osy morskie spoczywają na dnie morza i nie poruszają się, chyba że ktoś im przeszkodzi.

Naukowcy uważają, że ta faza odpoczynku pomaga im zrekompensować energię zużywaną podczas aktywnego pływania. Zwykle pływają wolniej w ciągu dnia, prawdopodobnie dlatego, że polują lub spożywają zdobycz.

Podczas bardzo aktywnego rozkołysania wody schodzą wgłąb, aż morze się uspokoi. Ukąszenia u ludzi zdarzają się mimowolnie i mogą być śmiertelne. Naukowcy szacują, że jego głównymi ofiarami są dzieci i młodzi dorośli.

Osa morska – siedlisko

Żyje głównie na wodach kontynentu australijskiego i Azji Południowo-Wschodniej. Zamieszkuje obszary Oceanu Indyjskiego, Oceanu Spokojnego i Wielkiej Rafy Koralowej. Osy morskie zamieszkują również wody u zachodnich wybrzeży Australii.

Ukąszenia ludzi występują głównie w wodach oceanicznych Queensland na wschodnim wybrzeżu Australii. Naukowcy uważają, że osa morska może być również odpowiedzialna za użądlenia zgłaszane w pobliżu Filipin.