Podróżniczek: wszystko o tym cudownym ptaku

Podróżniczek to nieduży ptak z charakterystycznym, niebieskim upierzeniem na gardle i wolu. Ale to nie jedyna cudowna rzecz w tym ptaszku. Dowiesz się więcej na jego temat z poniższego artykułu.

Opis podróżniczka

Jego nazwa naukowa to Luscinia svecica i należy do grupy wróblowatych i rodziny Muscicapidae (muchołówkowatych).

Podróżniczek ma małą, smukłą sylwetkę. Mierzy tylko około 14 centymetrów i waży mniej niż 20 g. Ma cienkie nogi i mały dziób w kolorze szarym, oczy są czarne.

To, co wyróżnia tego ptaka, to niebieskie pióra na piersi. Tym piórom mogą też towarzyszyć inne kolory, takie jak biały lub pomarańczowy. Samce są również bardziej imponujące i efektowne niż samice. Podobnie jak u większości ptaków, istnieje wyraźne rozróżnienie między płciami.

Pozostałe pióra są szare, pomarańczowe, białawe lub żółtawe. Ponadto jego głowa, plecy i skrzydła są ciemniejsze niż okolice dzioba i oczu. Pióra na ogonie są również bardzo charakterystyczne dla tego ptaka: czubek jest czarny, a reszta jest czerwona lub pomarańczowa.

Podróżniczek: zachowanie i środowisko

Niektórzy mogą powiedzieć, że ten ptak jest nieco „nieśmiały” i „nieuchwytny”. Samice mają tendencję do chodzenia po ziemi i, gdy tylko wyczują jakiekolwiek niebezpieczeństwo lub usłyszą dziwny dźwięk, ukrywają się.

Głos podróżniczka jest przenikliwy, bogaty i melodyjny. Ponadto czasami potrafią naśladować dźwięki innych gatunków, zwłaszcza skowronków. Zwykle śpiewa rano i gdy robi się ciemno; samce śpiewają siedząc w krzakach.

Do tej pory eksperci zidentyfikowali 11 podgatunków podróżniczków. Mieszkają one wszędzie, od arktycznych szerokości geograficznych po północną krainę palearktyczną. Oznacza to, że można je zobaczyć w Skandynawii, na Alasce, w Azji oraz w Europie Środkowej i Zachodniej.

Niektóre okazy zaobserwowano nawet w Indiach i Afryce Północnej w okresie migracji lub hibernacji.

W sezonie lęgowym wolą obszary wysokogórskie – od 1000 do 2000 metrów nad poziomem morza. Jeśli chodzi o resztę roku, można je znaleźć na mokradłach, w lasach brzozowych lub wierzbowych, zaroślach wrzosowych, ziemiach w pobliżu otwartych łąk, w pobliżu rzek, lagun lub potoków, a także na obszarach z dużą ilością chwastów.

Aby zbudować gniazdo, podróżniczek szuka stoku wzgórza lub góry w pobliżu źródła słodkiej wody. W połowie maja samica składa od pięciu do siedmiu zielonych lub niebieskawych jaj z czerwonawymi plamkami. Następnie, po dwutygodniowej inkubacji – którą zajmują się matka i ojciec – pisklęta wykluwają się. Pisklęta opanowują sztukę latania już po miesiącu życia.

Dieta i zagrożenia

Czym więc żywi się podróżniczek? Jest to owadożerny ptak, którego dieta oparta jest na chrząszczach, muchówkach, motylach, owadach wodnych, a nawet larwach. Czasami zjadają również owoce z dzikich krzewów i niektórych nasion jesienią.

Głównymi zagrożeniami dla podróżniczka są wypas, wylesianie oraz osuszanie rzek i strumieni. Wszystko to zmienia ich środowisko naturalne. Nie jest jednak uważany za gatunek zagrożony wyginięciem, bliski zagrożeniu lub narażony na wyginięcie. Znajdują się w kategorii “najmniejszej troski”, ponieważ wciąż jest ich wiele na całym świecie.