Logo image
Logo image

Traszka Waltla: charakterystyka i siedlisko

4 min.
Traszka Waltla jest płazem, który ma zdolność do kurczenia się odwłoka w celu odsłonięcia żeber. Ponadto całe jej ciało wydziela substancję, która jest nieprzyjemna i toksyczna dla drapieżników.
Traszka Waltla: charakterystyka i siedlisko
Cesar Paul Gonzalez Gonzalez

Napisane i zweryfikowane przez biologa Cesar Paul Gonzalez Gonzalez

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Krewny żab i traszek, traszka waltla (Pleurodeles waltl) jest ogoniastym o wydłużonym kształcie i efektownym ogonie, która żyje w regionach śródziemnomorskich. Jest to jeden z klejnotów Półwyspu Iberyjskiego, ponieważ jego ogromne rozmiary i prehistoryczny wygląd fascynują nawet najbardziej sceptycznych.

Ten płaz ogoniasty może żyć zarówno w wodzie, jak i na lądzie, dzięki czemu jest zwierzęciem terenowym. Chociaż wydaje się nieszkodliwy, używa nawet swoich kości, aby chronić się przed każdym drapieżnikiem, jak zobaczymy w dalszej części tekstu.

Prawie jak z filmu, traszki waltla nie boją się wyrządzić sobie krzywdy, aby przetrwać. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o nich, kim są, jak żyją i co robią, czytaj dalej.

Traszka waltla: żebrowiec waltla

Daleko od tego, co sugeruje ich nazwa, traszki waltla są klasyfikowane jako płazy ogoniaste, organizmy, które zazwyczaj utrzymują skórę w stanie wilgotnym, aby oddychać. Jest to największy płaz w Europie, osiągający 31 centymetrów długości, z odstającym ogonem i szorstką skórą. Jego głowa jest szeroka i ma lekko wybałuszone oczy.

Jej kolor ciała jest regularnie oliwkowo-brązowe, z żółtawym odcieniem na całym brzuchu. Na grzbiecie ma czarne plamy, a na boku pomarańczowe brodawki. Jej tylne nogi mają 4 palce, jeden mniej niż przednie nogi, które są bardziej wydłużone i mają 5 palców.

Some figure

Samce wykazują dymorfizm płciowy poprzez posiadanie dłuższego ogona i kończyn, a także lepszą szorstkość nóg.

Samce i samice zasadniczo różnią się od siebie, aby usprawnić proces kojarzenia. Cechy samca określają jego zdrowie i zdolność do przetrwania, podczas gdy w ten sposób samice wybierają najbardziej odpowiednie samce do rozmnażania.

Z drugiej strony, po zakończeniu zalotów i godów, jaja składane przez samicę są dość małe. Po wykluciu larwy charakteryzują się dużymi grzebieniami i silnie rozwiniętymi skrzelami.

Życie traszek waltla

Traszki te zwykle zamieszkują tymczasowe akweny wodne, więc mają podwójne życie, jedno wodne, a drugie lądowe. Dopóki istnieje zbiornik wodny, traszka jest całkowicie wodna i zdolna do oddychania w wodzie.

Ponieważ jest to salamandra, płaz ten może bez większych problemów wytrzymać okresy suszy pod ziemią. Chociaż możliwe jest również, że aktywne okazy można znaleźć w bardzo wilgotne dni. W ten sposób traszki waltla przeżywają bez wody i niecierpliwie czekają na nadejście deszczu.

Z drugiej strony, gdy opady powracają, traszki wychodzą z kryjówek i łatwo je zobaczyć, jak pływają. Ponieważ żywią się niektórymi skorupiakami i małymi bezkręgowcami na dnie zbiornika wodnego, zachowują energii. Ich głównym zamiarem jest jak najszybsze rozpoczęcie rytuału godowego.

Reprodukcja i zaloty

Gdy tylko traszki waltla mają dostęp do jakiegoś zbiornika wodnego, próbują rozpocząć gody. Wbrew pozorom samce aktywnie starają się uwieść samicę w szeregu funkcjonalności behawioralnych rozsianych po całym stawie.

Samce tego gatunku odbywają zaloty, machając ogonem, a jeśli samica wyrazi na to zgodę, szczęśliwy zalotnik może ją zapłodnić. Ten delikatny taniec z ogonem trwa zwykle kilka minut i kończy się uściskiem lub ampleksusem, typową pozycją rozrodczą płazów.

Traszki waltla kończą wykonaniem pewnego rodzaju tańca, w którym samiec chwyta samicę za nogi i kilkakrotnie ją puszcza. Cały rytuał przypomina taniec, w którym samica kończy składać jaja, chowając je na dnie aż do wyklucia.

Siedlisko i rozmieszczenie

Traszka występuje głównie w basenie Morza Śródziemnego, który obejmuje dużą część Półwyspu Iberyjskiego. W Portugalii można ją znaleźć w dużej części kraju z wyjątkiem krańca północy, podczas gdy w Hiszpanii populacje znajdują się w dużej części środkowej i południowej.

Chociaż jest to zwykle znaleźć w obszarach, gdzie są statyczne zbiorniki wodne, to zwierzę jest również zdolne do życia w rzekach i strumieniach. Jest nawet na tyle elastyczna, że może przetrwać w strefach zmienionych przez człowieka, takich jak studnie, baseny czy zbiorniki. Ogólnie rzecz biorąc, występuje na obszarach wilgotnych, podwilgotnych i półsuchych.

Mimo, że traszka waltla może przetrwać suszę ukrywając się w błocie lub wilgotnej glebie, jest to gatunek o statusie bliskiego zagrożenia (NT). Niektóre z jego głównych zagrożeń to skażenie zbiorników wodnych, wylesianie i gatunki inwazyjne.

Ciekawe techniki obronne traszki waltla

Traszka waltla stoi przed różnymi zagrożeniami, jednak przynajmniej aby stawić czoła swoim drapieżnikom, jest w pełni wyposażony. Ten płaz posiada mechanizm obronny, który przypomina coś z filmu o mutantach: aby stawić czoła wrogom w momencie ataku żebra przebijają skórę i znajdują się tam gruczoły z trującą substancją

W ten sposób traszka rani się, aby się bronić: jeśli raz wysunie żebra, może być pewna, że ich użyje. Traszka nie jest zbyt dotknięta tym pierwotnym aktem, ponieważ jej skóra jest w stanie łatwo się zregenerować, więc nie jest zagrożona.

Some figure

Drapieżniki traszek unikają ich jedzenia, aby uniknąć utonięcia, dosłownie, ponieważ żebra te utknęłyby w przełyku i spowodowały poważne zadławienie. Toksyczne wydzieliny, które wytwarza ten płaz, również działają na jego korzyść, ponieważ są odstraszające dla wielu zwierząt.

Płazy, nie posiadając dużych pazurów ani potężnych mięśni do ucieczki, musiały znaleźć inne sposoby na uniknięcie bycia ofiarą. Czy znałeś tak unikalną metodę obrony, jaką stosuje traszka waltla?


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • del Mármol Marín, G. M., & Robles, O. J. (1830) Ficha de Pleurodeles waltl Gallipato Pleurodeles waltl Michahelles.
  • Gutiérrez-Rodríguez, J., Barbosa, A. M., & Martínez-Solano, Í. (2017). Integrative inference of population history in the Ibero-Maghrebian endemic Pleurodeles waltl (Salamandridae). Molecular Phylogenetics and Evolution112, 122-137.
  • Heiss, E., Natchev, N., Salaberger, D., Gumpenberger, M., Rabanser, A., & Weisgram, J. (2010). Hurt yourself to hurt your enemy: new insights on the function of the bizarre antipredator mechanism in the salamandrid Pleurodeles waltl. Journal of Zoology280(2), 156-162.
  • Salvador, A. (2014). Gallipato–Pleurodeles waltl (Michahelles, 1830). Enciclopedia Virtual de los Vertebrados Españoles. Museo Nacional de Ciencias Naturales, Madrid.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.