Poznaj techniki przetrwania u żab

Płazy stanowią część diety wielu drapieżników i nie posiadają skutecznych naturalnych mechanizmów obronnych. Z tego powodu techniki przetrwania żab mogą wydawać się wytworem scenariusza filmu fantasy. Tam, gdzie brakuje środków, rośnie pomysłowość.

Jeśli jesteś ciekawy tych uroczych zwierząt, tutaj znajdziesz kilka podstawowych informacji o nich i kilka przykładów, jak czasami udaje im się uniknąć bycia ofiarą. Nie przegapcie tego.

Kilka faktów o żabach

Żaby są płazami, co oznacza, że potrzebują przystosowań zarówno do życia wodnego, jak i lądowego. Jest to zaletą podczas ucieczki przed drapieżnikami, które żyją tylko w jednym z tych 2 środowisk, ale w przypadku bezpośredniej konfrontacji, żaby i ropuchy zawsze mają przewagę.

W każdym razie płazy nie dotarły do ​​naszych czasów za pomocą magii. Oto kilka ich cech, które dają wyobrażenie o ich żywotności na poziomie biologicznym:

• Zwierzęta te mają płuca, ale ich skóra może również dostarczać tlen bezpośrednio do krwi. Ich skóra pokryta jest mokrą i śliską wydzieliną, która chroni i utrzymuje ją w nawilżeniu. Dzięki temu żaba może również wchłaniać składniki odżywcze lub inne substancje.
• Płaz bezogonowy osiąga dorosłość poprzez przeobrażenie. Jego larwy nazywane są kijankami i żyją wyłącznie w wodzie. Żaby i ropuchy są zwierzętami ektotermicznymi, co oznacza, że ​​regulują swoją temperaturę otoczenia.
• Zwykle mają bardzo dobry słuch, choć to, co najbardziej wyróżnia żaby, to ich duże oczy. Aparat słuchowy tych płazów składa się głównie z zewnętrznej błony bębenkowej w kształcie koła.
• Ich tylne nogi są długie i przegubowe, w sposób umożliwiający im poruszanie się za pomocą wielkich skoków.

Istnieje około 6600 różnych gatunków żab, z których każdy ma swoje własne cechy, więc takson ten wyróżnia się swoją różnorodnością. W każdym razie, oto kilka przykładów gatunków żab znanych ze swojej zdolności do przetrwania.

Techniki przetrwania dla żab

Istnieją różne techniki przetrwania bez walki, od kreatywnych ucieczek po najbardziej realistyczne kamuflaże. Jednak, gdy sytuacja staje się trudna, nawet żaby potrafią wyciągnąć asa z rękawa.

1. Drzewołaz niebieski, żaby z cyklu – patrzcie na mnie i nie dotykajcie mnie

Drzewołaz niebieski lub błękitny to ogólna nazwa dla żab, która określa płazy z rodziny drzewołazowatych, które zamieszkują lasy deszczowe Amazonii.

Każdy z jego gatunków ma skórę o intensywnych i kontrastujących kolorach. Służy to do obudzenia instynktu zapisanego w genach niemal każdego gatunku: nie jedz mnie, bo źle się poczujesz.

Ta technika obrony nazywa się aposematyzm, który polega na ostrzeganiu drapieżników, że są w niebezpieczeństwie, jeśli dotkną tych żab lub zechcą je pożreć. Zaatakowany osobnik może nie uchronić się przed atakiem, ale pewne jest, że zwierzę nauczy się nie będzie próbowało żerować na innych.

Żaby strzałkowe wydzielają przez skórę niezwykle silny jad. Jeśli dostanie się do organizmu w jakikolwiek sposób – na przykład przez drapieżnika lub uszkodzenie skóry – jest w stanie zabić zwierzęta znacznie większe od człowieka.

Rdzenni mieszkańcy, którzy dzielą przestrzeń z tymi drzewołazowatymi, są dobrze świadomi skutków ich toksyn: ich przydomek, żaba strzałkowa, pochodzi od zwyczaju myśliwych polegającego na nasączaniu strzał tą trucizną, aby zagwarantować ofiarę za każdą wystrzeloną strzałę.

2. Żaba, która wyhodowała włosy

Jeśli kiedykolwiek mówiliście, że zrobicie coś “kiedy żabom wyrosną włosy”, to z przykrością informujemy, że nadszedł ten czas. Jednak widoczne włosy po bokach tułowia żaby nie są jako tako włosami. Raczej określa się jako włókna skórne, które samiec rozwija w okresie godowym.

Ponadto ta afrykańska żaba (Trichobatrachus robustus), ma metodę obrony typową dla filmów o superbohaterach: kiedy czuje się zagrożona śmiercią, łamie kości własnych nóg, przebija nimi skórę i używa ich jako broni.

3. Mimikra batesowska: jedna z najlepszych technik przetrwania dla żab

Choć w tym przypadku nie jest to żaba, nie mogło zabraknąć okazji, by wspomnieć o kongijskiej ropusze olbrzymiej (Sclerophrys channingi). Czasami kluczem nie jest bycie niebezpiecznym, ale po prostu wyglądać niebezpiecznie.

Ropucha ta, która ma wielu drapieżników, jako sposób obrony ma niesamowite podobieństwo do głowy żmii gabońskiej (Bitis gabonica), z którą dzieli swoje siedlisko. Ta batesowska mimikra sprawia, że drapieżniki dwa razy się zastanowią, zanim na nią się rzucą.

4. Żaby liściowe i żaby mszyste

Kamuflaż jest jedną z najbardziej użytecznych technik przetrwania żab, gdy nie mają one naturalnej broni do obrony. Jednak niektóre z nich posuwają się do granic możliwości: tak jest w przypadku żaby rogatej (Megophrys nasuta), która jest praktycznie nierozpoznawalna w ściółce z liści.

Innym zaskakującym przypadkiem jest Theloderma corticale, żaba mszysta, która żyje w północnym Wietnamie i również ucieka się do zaskakującego kamuflażu, aby przetrwać.

Tym razem, jego skóra jest szorstka do tego stopnia, że wydaje się mieć małe kolce. Cecha ta idzie w parze z ubarwieniem, które pozwala mu spędzać długie godziny wśród mchu na skałach, pozostając zauważonym.

Ochrona gatunków żab

Płazy, oprócz niebezpieczeństw związanych z tym, że stanowią część diety wielu gatunków, są jedną z najbardziej zagrożonych klas przez działanie człowieka. Zagrożonych jest 40% opisanych do tej pory płazów, co oznacza, że ​​przodują one w tempie wymierania w królestwie zwierząt.

Często te żaby i ropuchy nie są szczególnie lubiane przez ludzi, więc ich ochrona jest dla nich mniej istotna. Aby zwalczyć ten brak zainteresowania, istotne jest rozpowszechnianie wiedzy o tych niesamowitych fenomenach tych zwierząt.