Cziru tybetańskie - charakterystyka antylopy

Antylopa tybetańska znana jako cziru tybetańskie to ssak o pokaźnym porożu. Żyje na płaskowyżach i stepach Azji. Cziru jest na tym kontynencie tak znane, że zwierzę zostało wybrane na maskotkę Igrzysk Olimpijskich.

Czy słyszałeś kiedyś o zwierzęciu znanym, jako cziru tybetańskie? Ten uroczy ssak mieszka w Azji. Jest bardzo sławny tam, skąd pochodzi – widać to chociażby dlatego, że antylopa ta została wybrana jako maskotka Igrzysk Olimpijskich w Pekinie w 2008 roku.

W dzisiejszym artykule opowiemy Ci o zwierzęciu, jakim jest cziru tybetańskie. Koniecznie przeczytaj!

Cziru tybetańskie – miejsce występowania i cechy charakterystyczne

Cziru tybetańskie to gatunek endemiczny występujący na płaskowyżu tybetańskim. Można go spotkać na himalajskich stepach na wysokości między 3200 – 5500 m n.p.m. Zwierzę lubi otwarte tereny o skąpej roślinności i doskonale sobie na nich radzi. Nic zatem dziwnego, że antylopa ta zamieszkuje również północną część Indii oraz niektóre regiony Chin i Nepalu.

Nazwa naukowa zwierzęcia to Pantholops Hodgsonii. Cziru tybetańskie należy do rodziny antylop. Osiąga średnie rozmiary, samce mogą osiągnąć około 85 cm wysokości i ważyć około 40 kg. Samice są o ok. 10 cm niższe i ważą około 15 kg mniej.

Co ciekawe, gatunek ten prezentuje zjawisko znane jako dymorfizm płciowy. Samce mogą się poszczycić pokaźnymi rogami i czarnymi liniami na nogach. Poroże przybiera formę wygiętą ku tyłowi i może osiągnąć nawet 60 cm. W odróżnieniu od kóz, poroże cziru nie rośnie przez całe życie. Samce używają swoich rogów, aby manifestować swoją siłę w okresie godowym.

W przypadku zarówno samców, jak i samic ubarwienie jest czerwonawo – brązowe z białą sierścią na brzuchu. Pysk jest prawie całkowicie czarny. Zimą u samców znacznie silniej zauważa się kolor, ponieważ całe ciało nabiera nieco bardziej bladego odcienia.

Cziru tybetańskie – rozmnażanie i zachowanie

Jeśli chodzi o nawyki żywieniowe, antylopa tybetańska żywi się głównie na pastwiskach jedząc trawę i trzciny. Zimą, aby dostać się do skąpo rosnącego jedzenia, zwierzę musi kopać w śniegu.

Cziru tybetańskie to zwierzę stadne. W praktyce oznacza to, że grupuje się w stadach setek okazów. Jest to praktyczne zwłaszcza w przypadku migracji w celu odnalezienia lepszych pastwisk i źródeł pożywienia.

Są to zwierzęta niezwykle szybkie i płochliwe. Okazuje się, że mogą osiągnąć szybkość nawet 80 km/h, zwłaszcza w trakcie ucieczki przed drapieżnikiem. W większości przypadków naturalnymi wrogami antylopy tybetańskiej jest wilk, ryś, lampart śnieżny i czerwony lis.

Jeśli chodzi o rozmnażanie, okres godowy przypada na listopad i grudzień. Każdy samiec formuje “harem” złożony maksymalnie z 4 do 12 samic. Męski osobnik wypędza wszystkie inne samce manifestując swoje pokaźne poroże z daleka.

Jeżeli jednak okaże się to niewystarczające a drugi osobnik nalega na to by zbliżyć się do stada samic, poroże staje się narzędziem walki.

Samice wydają na świat jedno młode podczas miotu. Poród przypada na czerwiec i lipiec – po około 6 miesiącach ciąży. Młode są w stanie stanąć na własnych nogach już około 15 minut od porodu. Towarzyszą matce przez około rok w przypadku samców i półtora roku w przypadku samic.

Sytuacja antylopy

Cziru tybetańskie wśród ludności chińskiej pieszczotliwie nazywa się “elfem płaskowyżu”. Jest to gatunek chroniony. Istnieją nawet trzy rezerwaty, w których dba się o zachowanie tego gatunku.

Liczebność okazów zmniejszyła się gwałtownie w latach 90. Stało się tak ze względu na kłusownictwo. Skóra antylopy jest wysoko ceniona ze względu na to, że pomaga w utrzymaniu ciepła w bardzo niskich temperaturach. Innym wrogiem dziesiątkującym antylopy jest głód. Antylopy muszą wciąż coraz bardziej ukrywać się przed ludźmi, co znacznie ogranicza ich żerowiska.

Dlatego właśnie chiński rząd podjął zdecydowane kroki i dzięki pomocy wolontariuszy zdołał stopniowo odbudować liczebność antylopy tybetańskiej. Gatunek nie jest już zagrożony wyginięciem, obecnie zagrożenie jest znacznie niższe. Mamy nadzieję, że ta pozytywna tendencja się utrzyma.