Albatros krótkosterny - jak wygląda jego sytuacja
Rewolucja przemysłowa sprawiła, że albatros krótkosterny znalazł się na liście gatunków zagrożonych. Powodem były jego wartościowe i przydatne ludziom pióra.
Jest to średniego rozmiaru ptak, który słynie z dużego różowego dzioba. Czytaj dalej, aby poznać najważniejsze cechy albatrosa krótkosternego i dowiedzieć się, jak wygląda jego obecna sytuacja.
Albatros krótkosterny – charakterystyka
Naukowa nazwa tego zwierzęcia to Phoebastria albatrus. Dorosły osobnik może mierzyć do 91 cm wysokości i ważyć około 7 kilogramów. Kolor piór albatrosa krótkosternego zmienia się w zależności od jego wieku.
W młodości, a także w chwili urodzenia, upierzenie jest czarno-brązowe. Później, gdy jest dorosły, pióra są bardziej białawe lub złociste.
Szyja i pierś są beżowe, a tym, co naprawdę wyróżnia się, jest ogromny kwadratowy dziób o różowym zabarwieniu. Jednym ze sposobów określenia wieku tych ptaków jest zbadanie dzioba. Dzioby starszych ptaków z tego gatunku otoczone są niebieską ramką.
Jeśli chodzi o dietę to albatrosy jedzą głównie kalmary. Zjadają także jaja ryb latających, małych ryb i skorupiaków. Istnieją stada tego ptaka, które podążają za łodziami rybackimi, aby żywić się resztkami i pozostałościami ryb wyrzucanymi za burtę.
Dodatkowym ciekawostką na temat tych ptaków jest to, że co roku zbierają się w grupy. Dzieje się tak w momencie inkubacji jedynego jaja, które ma para. Inkubacja trwa ponad dwa miesiące. Para jest w stanie rozmnażać się przez pięć do sześciu lat życia.
Albatros krótkosterny mieszka na wyspie Torishima w Japonii oraz na wyspach Senkaku w Chinach, a także w Japonii. Ponadto znaleźć go można na północ od Oceanu Spokojnego, a także na wschód od Rosji aż do Alaski.
Albatros krótkosterny – przeszłość, teraźniejszość i przyszłość
Zapotrzebowanie na pióra albatrosa zaczęło się pod koniec XVIII wieku w Europie. Podobnie, były także modne w Ameryce Północnej. Częściowo dzięki rewolucji przemysłowej dostępne były stylowe ubrania i akcesoria wyposażone w te cenne pióra.
Wyjątkowymi cechami piór są wodoodporność, lekkość i dostarczanie ciepła. Z tego powodu producenci używali ich głównie do szycia płaszczy lub kołder. Narzuta na łóżko, taka jak kołdra, wymagała ponad kilograma piór. W związku z tym do stworzenia jednej kołdry trzeba było zabić kilka ptaków.
Polowanie komercyjne
Polowanie komercyjne na te ptaki rozpoczęło się w Japonii około roku 1885. Firma zwana Tamaoki zajmowała się eksportem piór. Po zauważeniu, że w okolicy pozostało niewiele albatrosów krótkosternych, zaczęto polować na nie na pobliskich wyspach.
Inne firmy robiły to samo na Hawajach. Jednak krytyka sposobu, w jaki Japończycy dokonali rzezi tych ptaków, wkrótce dotarła do kupujących i rządów.
Tak więc w 1903 r. władze hawajskie zabroniły polowania na albatrosa krótkosternego na swoim terytorium. Następnie zadeklarowano, że jest to narodowy skarb morski Hawajów.
Mimo całej tej negatywnej uwagi nadal polowano na ptaki w innych obszarach. W 1930 r. w Japonii zostało ich zaledwie 2000. W związku z tym ogłoszono, że są gatunkiem zagrożonym. Dyrektor Instytutu Ornitologii Yamashina ogłosił, że wyspa Torishima jest ostoją albatrosa krótkosternego. I oczywiście zabronił ich zabijać.
Naukowcy zaczęli badać wyspę w 1958 r. i, oczywiście, badania objęły też ten gatunek. Idąc dalej, rząd Tokio w 1981 również przeprowadził różnorodne działania. Wsparcie dla tych wspaniałych ptaków pozwoliło na zwiększenie się ich reprodukcji w okolicy.
Zagrożony gatunek
Jednak po raz kolejny gatunek ten został uznany za zagrożony z powodu obecności człowieka w regionie, co utrudniło wystarczającą reprodukcję.
Wykorzystano więc technikę umieszczania drewnianych wabików w siedliskach, aby przyciągnąć prawdziwe ptaki. W ciągu dekady doprowadziło to do zwiększenia populacji albatrosa.
Obecnie liczba ptaków na japońskich wyspach wynosi prawie 5000. Jest to niewielka liczba, ale nadal zachęca naukowców do kontynuowania starań. Prowadzą oni działania wspomagające rozmnażanie na wolności.
Niestety, albatros krótkosterny jest nadal gatunkiem zagrożonym. Ludzie starają się chronić nie tylko same ptaki, ale też ich środowisko naturalne.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
Harada, T., Deguchi, T., Zaun, B., Sprague, R. S., & Jacobs, J. (2007). An artificial rearing experiment of laysan albatross chicks. Journal of the Yamashina Institute for Ornithology. https://doi.org/10.3312/jyio.39.87
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.