Wrzody rogówki u kotów: przyczyny, rodzaje i leczenie
Napisane i zweryfikowane przez lekarza weterynarii i zootechniki Sebastian Ramirez Ocampo
Wrzody rogówki u kotów są jedną z najczęstszych patologii oczu w praktyce weterynaryjnej. W rzeczywistości badanie opublikowane w Revista de Investigaciones Veterinarias del Perú w latach 2014-2020 wykazało, że tego typu zmiany są najczęściej zgłaszane u tego gatunku, a dopiero po nich pojawiają się choroby spojówek.
Biorąc pod uwagę znaczenie narządu wzroku, ważne jest, aby właściciele kotów znali główne przyczyny, objawy, rodzaje i sposoby leczenia wrzodów rogówki. Dzięki temu będą mogli zapewnić swojemu pupilowi opiekę w odpowiednim czasie. Czytaj dalej, aby poznać wszystkie fakty dotyczące tej choroby oczu.
Czym są wrzody rogówki i jakie są ich przyczyny?
Rogówka to unaczyniona i przezroczysta struktura, której główną funkcją jest zapobieganie przedostawaniu się do oka ciał obcych, mikroorganizmów i czynników chemicznych. Odgrywa też podstawową rolę w widzeniu.
Jest odpowiedzialna za kontrolę ostrości i światła wpadającego do oka w celu wyraźnego widzenia obrazów. Składa się z zewnętrznej warstwy nabłonkowej, stromy, błony Descemeta oraz wewnętrznej warstwy śródbłonka.
W kategoriach klinicznych wrzód można zdefiniować jako utratę ciągłości jednej lub więcej warstw rogówki, która zakłóca integralność i funkcjonalność tej ochronnej błony. Zgodnie z wynikami badań opublikowanymi w Electronic Journal of Veterinary Medicine, pacjenci z tym schorzeniem wykazują oznaki bólu i dyskomfortu w oku oraz wyraźne zmętnienie rogówki.
Czynniki predysponujące do wystąpienia wrzodu rogówki u kotów to wydatne oczy, dostęp do środowiska zewnętrznego i przebywanie z innymi kotami. Ponadto powyższe badania wskazują, że główne przyczyny rozwoju tej patologii oczu u kotów są następujące:
- Urazy: jak sama nazwa wskazuje, są one spowodowane uderzeniami, zadrapaniami i kontaktem rogówki z ciałami obcymi lub środkami chemicznymi.
- Choroby wirusowe: Jedną z głównych przyczyn powstawania owrzodzeń oczu u kotów jest zakażenie herpeswirusem kotów typu 1.
- Towarzyszące patologie oczne: Choroby oczu, takie jak zespół suchego oka lub suche oko, dwurzędowość rzęs i ektopowa rzęski, generują predyspozycje do rozwoju wrzodów rogówki.
Rodzaje wrzodów rogówki u kotów
W zależności od głębokości, ewolucji i rozległości zmiany, wrzody można sklasyfikować jako proste lub skomplikowane:
Wrzody proste
Wrzody proste to takie, które obejmują tylko zewnętrzny nabłonek rogówki i powierzchnię zrębu. Są one zwykle spowodowane przez ciała obce, urazy, suche oko, chemiczne substancje drażniące, infekcje wirusowe, takie jak herpeswirus-1, oraz zabiegi chirurgiczne, podczas których oko nie jest odpowiednio nawilżone.
Tego typu wrzody są bardzo bolesne, a u dotkniętych nimi zwierząt występują następujące objawy:
- Skurcz błon śluzowych.
- Nadmierne łzawienie.
- Skurcz źrenicy.
- Wrażliwość na światło.
- Obrzęk rogówki.
Proste, powierzchowne wrzody są diagnozowane poprzez miejscowe zastosowanie barwników, takich jak fluoresceina. Można również przeprowadzić pełne, dwustronne badanie okulistyczne. Dodatkowo można wykonać testy uzupełniające, takie jak test Schirmera, który ocenia produkcję łez w oku.
Powikłane wrzody
Powikłane wrzody to takie, które wykazują nieprawidłowości w postaci bliznowacenia, procesów infekcyjnych, obecności nacieków komórkowych lub obejmują więcej niż połowę struktur rogówki. Do tego typu zmian zalicza się zakażone wrzody, wrzody indolentne, zakażenie rogówki i zmiany perforowane. Każda z nich jest wyjaśniona poniżej.
Zakażone wrzody
Pojawiają się, kiedy zmiana w rogówce zostaje zakażona czynnikami oportunistycznymi, zwykle bakteriami. Według badań opublikowanych w Veterinary Clinics of North America: Small Animal Practice, mikroorganizmy te mogą powodować zwiększenie szerokości i głębokości zmiany, ponieważ niektóre bakterie, takie jak Pseudomonas, wydzielają enzymy proteolityczne, które wpływają na struktury rogówki.
W celu zidentyfikowania zakażającego mikroorganizmu stosuje się metody, takie jak cytologia, hodowla i antybiogramy próbek pobranych z tkanki rogówki.
Niewydolne wrzody
Są to zmiany, w których występuje wzrost nabłonka, ale nie dochodzi do przylegania nabłonka do zrębu lub błony podstawnej nabłonka. Innymi słowy, istnieje proces gojenia, ale nie jest on w pełni zakończony. Dlatego zmiany te stale nawracają. U kotów są one związane z zakażeniem herpeswirusem kotów typu 1.
W ostrej fazie mogą wystąpić takie objawy, jak skurcz błon śluzowych, nadmierne łzawienie i wrażliwość na światło. Jednak gdy zmiana staje się przewlekła, pacjenci nie wykazują żadnych oznak bólu ani dyskomfortu.
Zapalenie rogówki
Kiedy wrzód zniszczy warstwę nabłonka, a zrąb dotrze do błony rogówki, powstaje poważna zmiana zagrażająca integralności oka, znana jako “zapalenie rogówki”. Ten rodzaj wrzodu jest uważany za nagły przypadek medyczny, ponieważ istnieje ryzyko perforacji oka. Mogą wystąpić objawy ciężkiego zapalenia błony naczyniowej, nacieki komórkowe i niewielkie lub żadne objawy bólowe.
Zmiany perforowane
Wrzody perforowane powstają w wyniku urazu, zapalenia rogówki, ciężkiego zakażenia lub sekwestracji rogówki u kotów. Objawy kliniczne tej zmiany to skurcz błon śluzowych, ropny lub surowiczy wypływ z oka, obrzęk rogówki, zapadnięcie się komory przedniej i wypadnięcie tęczówki, a w razie braku leczenia – utrata oka.
Leczenie wrzodów rogówki u kotów
Leczenie tych patologii ocznych powinno być uzależnione od ciężkości, złożoności i rozległości zmiany. Proste lub powierzchowne wrzody leczy się preparatami antybiotykowymi, środkami przeciwzapalnymi i miejscowymi środkami przeciwbólowymi. Należy pamiętać, że stosowanie leków kortykosteroidowych jest przeciwwskazane, ponieważ zakłócają one proces gojenia się rogówki i jej mechanizmy obronne.
Z drugiej strony, bardziej skomplikowane wrzody zwykle leczy się chirurgicznie lub za pomocą innych rodzajów leków. Na przykład techniki, takie jak keratotomia siatkowa, oczyszczanie za pomocą wiertła diamentowego, płatek spojówkowy lub implanty z błony autologicznej okazały się skuteczne w leczeniu takich przypadków.
Ponadto zastosowanie osocza bogatopłytkowego i komórek macierzystych przyniosło pozytywne rezultaty w leczeniu owrzodzeń oczu u kotów.
Choroba, która zasługuje na uwagę
Jak widzisz, wrzody rogówki nie są chorobą, którą należy traktować lekko. Bardzo ważne jest, abyś w porę rozpoznał wszelkie oznaki bólu oka u swojego pupila, aby w porę wyleczyć rogówkę i zapobiec postępowi choroby do głębszych lub bardziej skomplikowanych zmian.
Pamiętaj, aby zwrócić szczególną uwagę, jeśli Twój kot wychodzi na zewnątrz, ponieważ walki z innymi zwierzętami zazwyczaj prowadzą do tego typu choroby. Upewnij się, że regularnie odwiedzasz lekarza weterynarii, aby utrzymać swojego kota w zdrowiu.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Anastassiadis, Z., Bayley, K., & Read, A. (2022). Corneal diamond burr debridement for superficial non-healing corneal ulcers in cats. Veterinary ophthalmology, 25(6), 476-482. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/vop.13026
- Baraboglia, D. (2009). Uso de la fluoresceína en la practica clínica veterinaria. Revista electrónica de veterinaria, 10 (3). https://www.redalyc.org/pdf/636/63617318012.pdf
- Farghali, H. A., AbdElKader, N. A., AbuBakr, H. O., Ramadan, E. S., Khattab, M. S., Salem, N. Y., & Emam, I. A. (2021). Corneal Ulcer in Dogs and Cats: Novel Clinical Application of Regenerative Therapy Using Subconjunctival Injection of Autologous Platelet-Rich Plasma. Frontiers in veterinary science, 8, 641265. https://doi.org/10.3389/fvets.2021.641265
- Giuliano E. A. (2004). Nonsteroidal anti-inflammatory drugs in veterinary ophthalmology. The Veterinary clinics of North America. Small animal practice, 34(3), 707–723. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0195561603001815?via%3Dihub
- Gould, D. (2011). Feline Herpesvirus-1: Ocular manifestations, Diagnosis and Treatment options. Jorunal of Feline Medicine and Surgery, 13 (5). https://journals.sagepub.com/doi/10.1016/j.jfms.2011.03.010?url_ver=Z39.88-2003&rfr_id=ori:rid:crossref.org&rfr_dat=cr_pub%20%200pubmed
- Hartley C. (2010). Treatment of corneal ulcers: what are the medical options?. Journal of feline medicine and surgery, 12(5), 384–397. https://journals.sagepub.com/doi/10.1016/j.jfms.2010.03.012?url_ver=Z39.88-2003&rfr_id=ori:rid:crossref.org&rfr_dat=cr_pub%20%200pubmed
- Hugues, B., & Torres, M. (2022). Enfermedades del sistema ocular diagnosticadas en perros y gatos de La Habana, Cuba. Periodo 2014-2020. Revista de Investigaciones Veterinarias del Perú, 33. http://www.scielo.org.pe/scielo.php?pid=S1609-91172022000200013&script=sci_arttext
- Jégou, J. P., & Tromeur, F. (2015). Superficial keratectomy for chronic corneal ulcers refractory to medical treatment in 36 cats. Veterinary ophthalmology, 18(4), 335–340. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/vop.12153
- La Croix, N. C., van der Woerdt, A., & Olivero, D. K. (2001). Nonhealing corneal ulcers in cats: 29 cases (1991-1999). Journal of the American Veterinary Medical Association, 218(5), 733–735. https://avmajournals.avma.org/view/journals/javma/218/5/javma.2001.218.733.xml
- Mezzadri, V., Crotti, A., & Nardi, S. (2021). Surgical treatment of canine and feline descemetoceles, deep and perforated corneal ulcers with autologous buccal mucous membrane grafts. Veterinary ophthalmology, 24(6), 599-609. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC9292918/
- Moore, P. (2005). Feline corneal disease. Clinical Techniques in Small Animal Practices, 20 (2), 83-93. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1096286704001082?via%3Dihub
- Telle, M. R., & Betbeze, C. (2022). Corneal Surgery in the Cat: Diseases, considerations and techniques. Journal of feline medicine and surgery, 24(5), 429–441.https://journals.sagepub.com/doi/full/10.1177/1098612X211061049
- Trujillo, D., Guimaraes, P., Andrade, A., & Hernandez, F. (2017). Manejo de úlceras corneales en animales domésticos: revisión de literatura. Revista electrónica de veterinaria, 18 (12). https://www.redalyc.org/pdf/636/63654640004.pdf
- Whitley R. D. (2000). Canine and feline primary ocular bacterial infections. The Veterinary clinics of North America. Small animal practice, 30(5), 1151–1167. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0195561600050129?via%3Dihub
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.