Wirus FIV u kotów - co należy wiedzieć?

Napisane i zweryfikowane przez prawnika Francisco María García

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Mimo silnej i niezależnej osobowości koty to stworzenia, które z łatwością padają ofiarą rozmaitych chorób. Wirus FIV u kotów – czyli kocia odmiana ludzkiego wirusa HIV – też jest czymś możliwym i jeśli istnieje jakiekolwiek podejrzenie, nie należy go wykluczać.

Na szczęście obecnie – w miarę postępu w dziedzinie medycyny – istnieje skuteczna terapia lecznicza, która pomaga kontrolować wirus FIV u kotów. Umożliwia ona znaczne wydłużenie życia zakażonego zwierzęcia.

Należy jednak pamiętać, że zapobieganie chorobom jest najlepszą formą troski o zdrowie naszego czworonoga. Z niniejszego artykułu dowiesz się, jak koty mogą zarazić się wirusem FIV, jakie są tego objawy, a także w jaki sposób możemy chronić zwierzęta przed kocim AIDS.

Wirus FIV u kotów, czyli wirus nabytego niedoboru odporności

Na samym początku zaznaczmy, że wirus FIV (z agn. feline immunodeficiency virus) dotyczy tylko kotów i nie może zostać przeniesiony na człowieka ani na inne zwierzęta. W przypadku zakażenia zwierzę – podobnie jak chory na AIDS człowiek – cierpi na niedobór odporności, który zagraża jego zdrowiu, a nierzadko nawet i życiu.

Wirus FIV u kotów to mikroorganizm, który atakuje i niszczy przede wszystkim limfocyty T kociego układu odpornościowego.

Warto wiedzieć, że wirus HIV, atakujący człowieka, jest wirusem zupełnie innego typu. Chociaż oddziałuje na ludzkie ciało podobnie jak FIV na koci organizm, są to dwa różne wirusy.

Jak już wspomnieliśmy, wirus FIV u kotów niszczy limfocyty, sprawiając jednocześnie, że organizm staje się podatniejszy na infekcje, zakażenia i rozwój rozmaitych chorób. Dzieje się tak, ponieważ układ immunologiczny czworonoga ulega osłabieniu i traci skuteczność w walce z patogenami.

W takim przypadku praktycznie każda infekcja może stanowić zagrożenie dla zakażonego kota. Koci AIDS jest chorobą przewlekłą, na którą dotychczas nie udało się wynaleźć skutecznego lekarstwa. Istnieją jednak terapie, które w znacznym stopniu mogą przedłużyć życie chorego zwierzaka.

Jeśli jednak nie zostanie on poddany odpowiedniemu i fachowemu leczeniu, najprawdopodobniej jego organizm ulegnie pierwszej infekcji. Jest też możliwe, iż zakończy się ona śmiercią czworonoga. Jego układ odpornościowy nie będzie w stanie walczyć z wirusami i bakteriami w ten sam sposób co u zdrowego zwierzęcia.

Jak przebiega zarażenie wirusem FIV  kotów?

Wirus FIV znajduje się w wydzielinach fizjologicznych chorych kotów. Zakażenie odbywa się więc poprzez bezpośredni kontakt z krwią lub śliną kota-nosiciela wirusa FIV. Zwykle kontakt ten ma miejsce podczas walk terytorialnych między poszczególnymi osobnikami.

Z tego też powodu zwierzęta mieszkające na ulicy są bardziej narażone na zakażenie niż domowe mruczki.

Nie udało się jeszcze zgromadzić wystarczających informacji odnośnie zakażenia podczas krycia. Dowiedziono jednak, że wirus FIV u kotów może być przenoszony z samicy na kocięta. Kotka może więc przekazać go swemu potomstwu w czasie ciąży lub podczas porodu.

Aby uniknąć ryzyka przekazania wirusa, zaleca się kastrację zakażonych osobników. W ten sposób można kontrolować rozprzestrzenianie się kociego AIDS i innych chorób zakaźnych, a także panować nad liczbą ulicznych, bezpańskich kotów.

Wirus FIV u kotów – objawy

Generalnie przebieg choroby jest bardzo wolny. Pierwsze objawy pojawiają się dopiero po kilku miesiącach od zakażenia. Z początku są one ogólne i niekoniecznie muszą oznaczać właśnie tę chorobę. Jednakże wraz z upływem czasu nasilają się i wówczas już trudno wykluczyć zakażenie właśnie wirusem FIV.

Ogólnie rzecz biorąc, właściciel zakażonego kota doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że coś jest nie tak z jego pupilem. Zwierzę łapie jedną infekcję za drugą, a jego organizm staje się coraz słabszy.

Odnotowano też sporo przypadków zakażonych kotów, u których przez wiele lat nie wystąpiły objawy obniżenia odporności. Prowadziły one zupełnie normalne kocie życie, jakby były zupełnie zdrowe. Stąd też niezwykle ważne są regularne wizyty kontrolne u weterynarza. To, że twój kociak nie ma żadnych objawów choroby, wcale nie oznacza, że jest w pełni zdrowy.

Objawy, które mogą wskazywać na zakażenie wirusem FIV u kota są następujące:

• Gorączka
• Biegunka
• Utrata apetytu y stopniowa utrata masy ciała zwierzęcia
• Matowienie sierści
• Zapalenie dziąseł
• Zapalenie jamy ustnej
• Nawracające infekcje i choroby
• Zapalenie spojówek
• Problemy z płodnością oraz poronienie u samic
• Postępujące pogorszenie stanu psychicznego kota

Jak przebiega leczenie kociego AIDS?

Jak już powiedzieliśmy, jest to choroba nieuleczalna. Leczenie kociego AIDS zasadniczo polega na wzmocnieniu odporności zwierzęcia oraz na zapobieganiu możliwym chorobom i infekcjom.

• Jednym z kluczowych czynników terapii leczniczej jest odpowiednia dieta, która pomaga w miarę możliwości wzmocnić układ immunologiczny i stymuluje produkcję przeciwciał.
• Chory kot powinien znajdować się pod stałą opieką weterynarza.
• Po potwierdzeniu diagnozy weterynarz może również rozważyć podanie niektórych leków przeciwbakteryjnych i przeciwzapalnych. Wpłyną one na opóźnienie postępu choroby, a także wzmocnią odporność zakażonego kota.
• Właściciel powinien szczególnie dbać o swojego pupila i nie narażać go na warunki i czynniki, które mogłyby mieć negatywny wpływ na jego zdrowie. Na przykład należy unikać wypuszczania czworonoga na ulicę, gdzie istnieje zwiększone ryzyko kontaktu z patogenami bądź wdania się w walki z ulicznymi kotami.
• Kot-nosiciel wirusa FIV powinien przebywać w pozytywnym i bezpiecznym środowisku, a także mieć zapewnioną odpowiednią opiekę, szczepienia oraz pokarmy, które pomogą mu jak najdłużej cieszyć się życiem i pełną sprawnością.

Profilaktyka

Zdrowie naszych czworonogów powinno być dla nas priorytetem, a zatem profilaktyka to minimum, które powinniśmy im zapewnić jako ich opiekunowie. Aby zapobiegać zakażeniu kota wirusem FIV, należy:

• Zadbać o odpowiednią dietę: zdrową i bazującą na wysokiej jakości produktach.
• Stosować wszystkie podstawowe zalecenia medycyny zapobiegawczej na wszystkich etapach życia kota. Obejmują one szczepienia, okresowe odrobaczanie oraz regularne wizyty kontrolne u weterynarza co sześć miesięcy.
• Kontrolować cykl reprodukcyjny zwierzęcia (poddać je kastracji lub sterylizacji).
• Zapewniać czworonogowi aktywność fizyczną oraz odpowiednią stymulację umysłową.
• Dbać o higienę zwierzęcia i pozytywne środowisko życia.
• Wychowywać i socjalizować, aby w ten sposób uniknąć ucieczek kota z domu i możliwych walk z osobnikami mieszkającymi na ulicy.