Ropomacicze u suk: jeszcze jeden powód, aby rozważyć sterylizację

Napisane i zweryfikowane przez lekarza weterynarii i zootechniki Sebastian Ramirez Ocampo

Ostatnia aktualizacja: 05 lipca, 2023

Ropomacicze jest jedną z najczęstszych chorób układu rozrodczego u samic psów. W rzeczywistości artykuł w czasopiśmie Reproduction in Domestic Animals stwierdza, że u około 20% wszystkich suk, które nie są sterylizowane, rozwinie się ropomacicze przed ukończeniem 10 roku życia.

Ze względu na poważne komplikacje, jakie powoduje dla zdrowia zwierząt, ropomacicze u suk jest uważane za stan nagły. Z tego powodu należy ją leczyć tak szybko, jak to możliwe.

W tym artykule szczegółowo omówimy kluczowe aspekty choroby, takie jak przyczyny, rodzaje ropomacicza, występujące objawy, a także najlepsze sposoby leczenia i zapobiegania. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tej istotnej patologii psów, nie wahaj się kontynuować czytania poniższych treści.

Co to jest ropomacicze i jakie są jego rodzaje?

Ropomacicze to stan zapalny i nagromadzenie ropnego materiału wewnątrz macicy, spowodowane infekcją bakteryjną. Chociaż może wystąpić u samic każdej rasy i w każdym wieku, publikacja w Brazilian Journal of Veterinary Pathology ujawnia, że suki w wieku od 6 do 10 lat, a także następujące rasy, są bardziej predysponowane do jej wystąpienia:

• Berneńczyk,
• Collie,
• Golden retriever,
• Rottweiler.

Podobnie, jak stwierdzili autorzy, u suk mogą wystąpić dwa rodzaje ropomacicza:

• Otwarte ropomacicze szyjki macicy: w tych przypadkach ropny wysięk sączy się przez szyjkę macicy. W rezultacie obserwuje się krwawą wydzielinę ze sromu, której towarzyszy ropa i bardzo nieprzyjemny zapach.
• Zamknięta ropomacicze szyjki macicy: z drugiej strony szyjka macicy jest zamknięta, a ropny wysięk jest zatrzymywany wewnątrz macicy. Jest to najpoważniejszy rodzaj ropomacicza, ponieważ istnieje ryzyko rozwoju posocznicy. Stan ten może prowadzić do śmierci zwierzęcia, ponieważ jest to uogólniona infekcja całego organizmu.

Natomiast zamknięte ropomacicze szyjki macicy jest trudniejsze do zidentyfikowania, ponieważ wydzielina z pochwy jest niewielka lub nie ma jej wcale.

Jakie są przyczyny ropomacicza u suk?

Chociaż patogeneza ropomacicza nie jest do końca jasna, artykuł w czasopiśmie The Veterinary Clinics of North America sugeruje, że jej przyczyny obejmują zarówno czynniki hormonalne, jak i bakteryjne.

Z jednej strony, po rui – okresie znanym jako faza lutealna lub diestrous – progesteron powoduje pewne zmiany w układzie rozrodczym suk. Należą do nich

• wzrost i proliferacja gruczołów endometrialnych;
• zwiększone wydzielanie wewnątrzmaciczne;
• zamknięcie szyjki macicy;
• tłumienie skurczów mięśniówki macicy.

Podczas gdy zmiany te zachodzą naturalnie w celu promowania wzrostu płodu u ciężarnych suk, macica nieciężarnych suk jest narażona na kolonizację i gromadzenie się bakterii oportunistycznych.

Ponadto w fazie lutealnej zmniejsza się miejscowa odpowiedź komórek obronnych i spada odporność macicy na infekcje bakteryjne.

Ponadto, zgodnie z przeglądem w The Indian Journal of Veterinary Sciences and Biotechnology, mikroorganizmy związane z ropomaciczem u suk obejmują:

• Escherichia coli,
• Klebsiella spp,
• Streptococcus spp,
• Staphylococcus spp,
• Pseudomonas spp.

Bakterie te zwykle przedostają się z pochwy do macicy i namnażają się, jeśli warunki są idealne do ich rozwoju.

Między innymi leczenie zapobiegające rui i ciąży hormonami steroidowymi, takimi jak progesterony i syntetyczne estrogeny, zwiększa ryzyko rozwoju choroby. Ponadto patologie układu rozrodczego, takie jak torbielowaty przerost endometrium, zwiększają podatność macicy na infekcje. Jest to zgodne z artykułem w czasopiśmie Theriogenology.

Jakie są objawy?

Jak wykazano powyżej, rozwój choroby następuje w fazie lutealnej, więc objawy pojawiają się zwykle 3-5 tygodni po rui. Do najczęstszych objawów należą m.in:

• brak apetytu
• depresja
• gorączka
• anoreksja,
• zwiększone oddawanie moczu,
• zwiększone spożycie wody,
• biegunka,
• wymioty,
• odwodnienie,
• rozdęty brzuch (ropomacicze zamknięte),
• ropna i krwawa wydzielina z pochwy (ropomacicze otwarte).

Dlaczego jest uważana za chorobę zagrażającą życiu?

Zgodnie z opisem badania w czasopiśmie BMC Veterinary Research jednym z najpoważniejszych powikłań ropomacicza u suk jest posocznica. Stan ten – który, jeśli nie jest leczony na czas, jest śmiertelny – występuje, gdy toksyny wytwarzane przez bakterie rozprzestrzeniają się po całym organizmie za pośrednictwem krwioobiegu.

To z kolei prowadzi do tak zwanego zespołu ogólnoustrojowej reakcji zapalnej (SIRS), który prowadzi do zaburzeń w różnych układach organizmu i niewydolności narządów, takich jak serce, nerki czy wątroba. Występuje on najczęściej u suk z zamkniętą ropomaciczem.

Innym zagrażającym życiu powikłaniem jest zapalenie otrzewnej. Występuje ono, gdy nagromadzenie ropnego materiału jest tak duże, że dochodzi do perforacji macicy. W związku z tym ropa przedostaje się do jamy brzusznej i powoduje zapalenie otrzewnej.

Diagnoza

Gdy pojawią się wyżej wymienione objawy, należy skonsultować się z lekarzem weterynarii. Zasadniczo, po zapoznaniu się z historią kliniczną i zbadaniu pacjenta, specjalista ten wskaże następujące testy, które należy przeprowadzić:

• radiologia,
• USG,
• cytologia pochwy,
• pełna analiza krwi,
• analiza moczu.

Jak leczy się ropomacicze u suk?

Leczeniem z wyboru zarówno otwartej, jak i zamkniętej ropomacicza jest interwencja chirurgiczna. Wykonywany zabieg to owariektomia (OVH) lub kastracja, która polega na całkowitym usunięciu macicy i jajników.

Jednak najpierw należy ustabilizować stan pacjenta za pomocą odpowiedniej dożylnej terapii płynami. Poniżej przedstawiono cele tego środka:

• przywrócenie ciśnienia krwi
• skorygowanie odwodnienia
• przywrócenie równowagi elektrolitowej;
• zapobieganie niewydolności narządów i możliwemu wstrząsowi lub problemom z krzepnięciem.

Ponadto należy natychmiast rozpocząć podawanie leków przeciwbakteryjnych, takich jak ampicylina.

Chociaż jest to wątpliwe, niektóre badania sugerują możliwość leczenia ropomacicza za pomocą leków. Na przykład, publikacja w czasopiśmie Reproduction in Domestic Animals następujący protokół:

• Terapia płynami w celu usunięcia odwodnienia.
• Antybiotyki, takie jak amoksycylina + kwas klawulanowy na infekcję.
• Antyprogestageny, takie jak aglepriston, w celu zmniejszenia działania progesteronu w organizmie.
• Prostaglandyny w celu zwiększenia skurczu mięśni macicy i promowania wydalania materiału ropnego.

Należy jednak pamiętać, że ten rodzaj postępowania powinien być wykonywany tylko w przypadku otwartej ropomacicza. Nie zaleca się go w przypadku zamkniętej szyjki macicy ze względu na ryzyko pęknięcia macicy i możliwego zapalenia otrzewnej. Znacznie rzadziej w przypadku sepsy lub uszkodzenia innych narządów.

Jakie są rokowania?

Wskaźnik przeżywalności suk poddanych leczeniu chirurgicznemu w odpowiednim czasie jest ogólnie wysoki. W rzeczywistości badanie opublikowane w Journal of The American Veterinary Medical Association odnotowano 97% wskaźnik przeżywalności u suk z ropomaciczem poddanych OVH.

Jednakże, gdy choroba postępuje, rokowanie pogarsza się. Czynniki wpływające na złe rokowanie obejmują następujące:

• wysokie stężenie BUN (azotu mocznikowego) i kreatyny we krwi, które wskazują na niewydolność nerek;
• szmery serca;
• leukopenia (niski poziom komórek obronnych we krwi);
• zespół ogólnoustrojowej reakcji zapalnej (SIRS);
• zapalenie otrzewnej.

Sterylizacja: najlepsza metoda zapobiegania ropomaciczu u suk

Jak już zauważyłeś, wszystkie problemy związane z ropomaciczem u suk można rozwiązać poprzez kastrację. Dzięki temu zabiegowi suka nie będzie już miała macicy i jajników, więc nie będzie możliwości, by rozwinęła się u niej ta choroba. Ponadto zmniejszy się ryzyko innych patologii, takich jak guzy sutka.

Ponadto zaleca się unikanie podawania hormonalnych środków antykoncepcyjnych, a także monitorowanie rui u suki. Podobnie zaleca się regularne monitorowanie ultrasonograficzne.

Teraz, gdy wiesz już wszystko o tym poważnym schorzeniu, Twoim obowiązkiem jest ustalenie, czy zdolność reprodukcyjna Twojego zwierzęcia jest ważniejsza niż jego zdrowie i dobre samopoczucie.

Wreszcie, pamiętaj, aby zawsze zwracać uwagę na zmiany w zachowaniu, które wskazują na możliwą ropomacicze. Nie zapominaj, że w niektórych przypadkach choroba postępuje po cichu, aż może być za późno.