Zakażenie kampylobakteriozą od psów

W tym artykule chcemy omówić zakażenie kampylobakteriozą od psów. Jest to jedna z wielu chorób, którymi ludzie mogą się zarazić od swoich pupili. Z tego też powodu należy znać jej objawy, aby jak najszybciej ją rozpoznać.

W większości bakterie te przenoszone są przez psy i prowadzą między innymi do biegunki.

O zakażeniu kampylobakteriozą

Jedną z głównych przyczyn biegunki jest infekcja wywołana przez pałeczki Campylobacter. Jest to również najczęstszy sprawca zatrucia pokarmowego. Zasadniczo dotyka każdego roku miliony ludzi, zwłaszcza tych, którzy żyją w niehigienicznych warunkach.

Rodzaj Campylobacter zawiera kilka bakterii, takich jak Jejuni, Coli i Fetus. Jest powszechny u zwierząt gospodarskich i domowych. Te mikroorganizmy, które mają kształt wydłużonego S (stąd nazwa, która oznacza zakrzywione bakterie), potrzebują niskiego poziomu tlenu do przetrwania.

Następnie, bakterie te osadzają się w jelitach, a później są usuwane wraz z kałem. Wybuch choroby następuje po spożyciu zanieczyszczonej żywności lub wody. Innym sposobem zarażenia jest kontakt z odchodami chorego – na przykład matki zmieniającej pieluchę chorego dziecka.

Zakażenie kampylobakteriozą: objawy

Zazwyczaj, główne objawy zakażenia kampylobakteriozą pojawiają się dwa dni po znalezieniu się bakterii w organizmie. Ponadto powstają z nich dwie duże grupy chorób:

1. Choroby jelit

Bakterie jelitowe zwykle dostają się do organizmu przez usta. Jak wspomniano powyżej, przedostają się przez zanieczyszczoną żywność i wodę, a także przez kontakt ze zwierzętami lub ich środowiskiem albo z kałem zarażonej osoby.

Przyczyną infekcji są dwie bakterie Campylobacter: coli i jejuni, a infekcja trwa około 10 dni. Najbardziej znanym objawem tego rodzaju infekcji jest biegunka. Często towarzyszą jej stan zapalny jelit, gorączka, ból brzucha, ból głowy, nudności, wymioty i ogólne uczucie dyskomfortu.

2. Choroby pozajelitowe

Są one spowodowane przez bakterie Campylobacter fetus i są rzadsze, ale za to znacznie poważniejsze. Bakterie te mogą wpływać na serce i naczynia krwionośne oraz prowadzić do zapalenia wsierdzia i osierdzia.

Ponadto choroby pozajelitowe powodują zaburzenie neurologiczne zwane zespołem Guillaina-Barrégo (stan, w którym układ odpornościowy atakuje układ nerwowy), infekcje dróg moczowych, zapalenie trzustki oraz stawów.

Diagnoza, leczenie i zapobieganie

Kiedy zauważysz niektóre z powyższych objawów i wiesz, że miałeś kontakt z psem lub zwierzęciem hodowlanym – a dokładniej z ich odchodami – natychmiast skonsultuj się z lekarzem. Lekarz będzie musiał zbadać próbkę krwi, aby ustalić, czy są jakieś zmiany w liczbie białych krwinek lub pH krwi. Ponadto może również wykonać badanie mikroskopowe stolca lub krwi.

Zakażenie kampylobakteriozą: leczenie

Jeśli zostanie u Ciebie zdiagnozowane zakażenie kampylobakteriozą, następnym krokiem jest prawidłowe leczenie. Na przykład, ponieważ biegunka prowadzi do odwodnienia, ważne jest, aby pić wodę i napoje izotoniczne, które pomogą uzupełnić utracone płyny i elektrolity.

Nie stosuj stałej diety aż do czwartego dnia leczenia. Zamiast tego jedz suche i ciężkie potrawy, takie jak ziemniaki, tosty, ryż, grillowany kurczak i ryby – ale w małych ilościach.

W większości przypadków, przy bardzo zaawansowanych zakażeniach lekarze często zalecają leczenie antybiotykami lub środkami przeciwdrobnoustrojowymi, takimi jak azytromycyna i erytromycyna.

Prognozy dotyczące zakażenia kampylobakteriozą są dobre dla większości pacjentów; większość odzyskuje zdrowie po maksymalnie 10 dniach. Należy jednak pamiętać, że dzieci w wieku poniżej dwóch lat, seniorzy i osoby z wrażliwym układem odpornościowym to grupy najbardziej narażone na tego rodzaju bakterie.

Czy można zapobiec tego rodzaju infekcjom mając w domu zwierzęta? Oczywiście, że tak. Higiena jest niezbędna, zawsze należy myć ręce mydłem i wodą po zabawie ze zwierzęciem oraz po sprzątaniu jego odchodów.

Konieczne jest także zdezynfekowanie obiektów, które mogą być zanieczyszczone zainfekowanymi odchodami Twoich pupili. Myj także wszystkie spożywane produkty, nie pij wody z rzek i strumieni, a także unikaj spożywania niepasteryzowanych produktów mlecznych.