Duszności u zwierząt: nagłe problemy z oddychaniem

Napisane i zweryfikowane przez weterynarza Érica Terrón González

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Duszności u zwierząt domowych to stan, który wiąże się z niemożnością złapania oddechu. Prowadzi do uczucia dyskomfortu spowodowanego nieprawidłowym oddychaniem, ale może być również spowodowane niedostatecznym poziomem tlenu we krwi lub nadmiernym poziomem dwutlenku węgla.

W obu przypadkach duszności u zwierząt domowych są poważnym problemem i powinny być traktowane jako nagły problem z oddychaniem. Dlatego ważne jest, aby natychmiast rozpoznać pacjentów z tą patologią.

Na oddziale pomocy doraźnej najbardziej użytecznymi narzędziami diagnostycznymi są obserwacja zwierząt i badanie fizykalne układu oddechowego.

Konieczne jest obserwowanie wzorców oddechowych

Zwierzęta z dusznością można rozpoznać po zwiększonej częstotliwości oddychania i wysiłku potrzebnym do oddychania. Jest to spowodowane nagłym zajęciem wtórnych mięśni oddechowych, takich jak mięśnie szyi lub brzucha.

W ten sposób oddychanie staje się bardziej aktywne niż bierne, chociaż prawdą jest, że ten wysiłek oddechowy nie zawsze oznacza duszność.

Jednak oddech paradoksalny implikuje istnienie duszności. Jest tak, ponieważ odnosi się do utraty synchronizacji w ruchach oddechowych klatki piersiowej i brzucha.

Jak rozpoznać duszności u zwierząt

Jednym z najbardziej widocznych objawów jest dostosowanie postawy zwierzęcia w celu ułatwienia przepływu powietrza. Na przykład:

• Oddychanie przez usta
• Wyciąganie szyi i unoszenie głowy w celu wyprostowania tchawicy
• Przyjęcie pozycji ortopnoicznej, czyli „korygującej oddychanie”

Oprócz dwóch poprzednich objawów zwierzę woli stać i wyprostować łokcie, aby zminimalizować ucisk klatki piersiowej. Każde sztuczne ograniczenie, które ogranicza te adaptacje postawy, może pogorszyć duszność i prowadzić do dekompensacji.

Krok drugi: badanie fizykalne

Jedną z pierwszych rzeczy, które należy zbadać u zwierzęcia z trudnościami w oddychaniu, jest kolor błony śluzowej. Sinica może dostarczyć ważnych informacji o nieprawidłowym funkcjonowaniu układu oddechowego, ale występuje tylko u najbardziej zaawansowanych pacjentów.

Dlatego nie powinniśmy dać się zwieść fałszywemu poczuciu bezpieczeństwa, gdy kolor błony śluzowej nadal jest różowy.

Następnym krokiem jest dogłębne zbadanie układu oddechowego i układu krążenia zwierzęcia. Osłuchiwanie klatki piersiowej i tchawicy może ujawnić gwizdy, trzaski lub inne nietypowe dźwięki:

• Świszczenie, znane jako świszczący oddech, jest związane ze zwężeniem dróg oddechowych. Jeśli wystąpi po inhalacji, należy podejrzewać patologię górnych dróg oddechowych. Jeśli świsty pojawiają się podczas wydechu, są zwykle spowodowane problemami z dolnymi drogami oddechowymi.
• Trzaski lub trzeszczenie często wskazuje na obecność płynu w drogach oddechowych. To pęcherzyki powietrza w płynie powodują te odgłosy.
• Jeśli dźwięki płuc lub serca są przytłumione lub w ogóle ich nie słychać, należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia problemu w opłucnej.

Dlaczego należy również zbadać układ krążenia? Ponieważ może być źródłem zaburzeń oddechowych, tak jak ma to miejsce w przypadku zastoinowej niewydolności serca.

Jak ustabilizować pacjenta

Pierwsza reakcja powinna polegać na zwiększeniu wdychanego tlenu, nawet podczas wykonywania badania fizykalnego. W idealnej sytuacji zwierzę powinno odpocząć przez krótki czas w środowisku wzbogaconym w tlen przed dalszymi badaniami.

Jest to szczególnie ważne w przypadku kotów, ponieważ pozwala im uspokoić się po przewiezieniu do kliniki. W rzeczywistości dokładne badanie należy przeprowadzić tylko wtedy, gdy jest pewne, że nie zwiększy ono niepokoju u zwierzęcia, a tym samym duszności.

Terapia tlenowa ma kluczowe znaczenie w zwalczaniu duszności u zwierząt domowych

Terapia tlenowa może wykorzystywać różne metody:

• Przez maskę u każdego leżącego pacjenta, który to toleruje.
• Używając bezpośrednio przewodu tlenowego, umieszczając go w pobliżu nozdrzy lub pyska zwierzęcia. Daje to podobny efekt, ale przy znacznie mniejszym stresie dla zwierzęcia.
• Korzystanie z klatek tlenowych, przy czym niedogodnością jest to, że izolują one pacjenta i uniemożliwiają badanie fizykalne. Medycyna weterynaryjna korzysta z inkubatorów przekazanych przez pediatrię.
• Używanie tlenowej kaniuli nosowej przez dłuższy czas. Działa dobrze u dużych ras, ale powodują problemy u ras brachycefalicznych.

Istnieje wiele innych metod, które weterynarz może dostosować do konkretnej sytuacji, a nawet gatunku. Na przykład, można wykorzystać psi kołnierz wraz z urządzeniem tlenowym, aby stworzyć coś w rodzaju komory tylko dla zwierzęcia.

Przy długotrwałej terapii tlenowej należy zadbać o nawilżenie, aby uniknąć wysuszenia dróg oddechowych. Istnieją specjalne urządzenia, które podgrzewają i nawilżają wdychane powietrze.

Wreszcie, istnieje ryzyko zatrucia tlenem. Dzieje się tak po podaniu wysokiego stężenia tlenu przez ponad 12 godzin, powodując uszkodzenie płuc.