Logo image
Logo image

CTVT - objawy i leczenie tego nowotworu

3 min.
95% przypadków CTVT u psów zostaje wyleczonych dzięki chemioterapii.
CTVT - objawy i leczenie tego nowotworu
Ostatnia aktualizacja: 30 lipca, 2020

Zwierzęta domowe często chorują, a niektóre z tych chorób są naprawdę poważne. Z tego powodu właściciele powinni znać najważniejsze z nich, aby wiedzieć, co zrobić, gdy pupil zachoruje. Jedną z tych chorób jest CTVT, więc dzisiaj Ci o nim opowiemy.

Czym jest CTVT?

Choroba, zwana również mięsakiem Stickera, jest nowotworem, który atakuje głównie psy i, w przeciwieństwie do innych znanych guzów, jest przenoszony poprzez kontakt fizyczny. Chorobę odkryto ponad sto lat temu, kiedy to po raz pierwszy została omówiona w ówczesnych dokumentach naukowych.

Jednak w Europie pojawiła się dopiero w XX wieku. Dopiero pod koniec tego wieku zaczęła występować jako epidemia, która dotyka coraz więcej psów.

Zwykle choroba ta występuje w miejscach, w których pogoda jest łagodna lub ciepła oraz u psów, które są aktywne seksualnie. Dotyczy to szczególnie psów bezdomnych, mieszkających w schroniskach, itp. Przyczyną może być fakt, iż jest to nowotwór weneryczny. W takich miejscach łatwiej go złapać, głównie dlatego, że zwierzęta z innymi psami, od których mogą się zarazić.

Nikt nie zna dokładnej przyczyny występowania CTVT. Niektórzy naukowcy twierdzą, że choroba jest spowodowana retrowirusami. Inni uważają, że dzieje się tak z powodu amplifikacji protoonkogenu. Wiemy na pewno, że choroba ta zawsze przenosi się drogą płciową, a w wielu przypadkach dochodzi do przeniesienia komórek nowotworowych.

Na przykład, gdy guz przechodzi z jednego żywiciela na drugiego, inkubacja trwa od dwóch do sześciu miesięcy. W tym okresie pojawi się niewielka masa, ujawniająca istnienie guza.

Objawy CTVT

Psy, które zachorowały na CTVT, są zwykle aktywne seksualnie i spędzają dużo czasu na dworze. Objawy zaczynają się od niewielkiego obrzęku w okolicy narządów płciowych, który u samców powoduje ciągłe, niewielkie krwotoki z prącia.

Jednak u samic, na sromie zwykle pojawia się mięsistość, co również powoduje krwawienie z pochwy. Należy pamiętać, że nie są to jedyne widoczne formy tego guza.

Some figure

Na przykład, mogą również występować w nosie lub w jamie ustnej, oczach lub na skórze. Lekarz może wykonać cytopatologię, aby spróbować określić, czy jest to mięsak Stickera.

W tej procedurze technik laboratoryjny pobiera próbkę guza, a następnie ją analizuje. Chociaż zwykle nie jest to typ nowotworu, który daje przerzuty, bada się również węzły chłonne. Ma to na celu potwierdzenie, czy zostały zaatakowane, czy też nie.

Leczenie mięsaka Stickera

Zachowaj spokój, jeśli podejrzewasz, że Twój pies może mieć tego guza lub jeśli Twój weterynarz potwierdził już diagnozę. W 95% przypadków chemioterapia jest bardzo skuteczna, a szanse na wyzdrowienie są bardzo duże.

Some figure

Winkrystyna jest najczęściej stosowanym lekiem i weterynarz będzie ją podawać dożylnie raz w tygodniu przez cztery do sześciu tygodni. Istnieją jednak doniesienia o skutkach ubocznych po zastosowaniu tego leku, które mogą powodować dyskomfort u Twojego zwierzaka. Niektóre z nich to wymioty, zapalenie nerwu, leukopenia i supresja szpiku kostnego.

Jak zapobiec przenoszeniu

Jeśli planujesz rozmnażać swojego psa, upewnij się, że drugie zwierzę nie jest nosicielem choroby. Przede wszystkim sprawdź okolice narządów płciowych. Pamiętaj też, że pies mógł mieć CTVT, ale jeśli nie będzie wykazywał objawów nawrotu przez co najmniej rok, nie będzie powodu, aby się tym martwić.

Jak widać, mięsak Stickera nie jest tak niebezpieczny, jak się wydaje. W rzeczywistości istnieje duże prawdopodobieństwo wyzdrowienia. Więc rozluźnij się i zaufaj swojemu weterynarzowi oraz przepisanemu przez niego leczeniu.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Sota D, Amico D. Tumor venéreo transmisible en el perro. Cienc Vet. 2004;
  • Vergaray NZM. Frecuencia del tumor venéreo transmisible en caninos. Laboratorio de Histología, Embriología y Patología Veterinaria-Facultad de Medicina Veterinaria-Universidad Nacional Mayor de San Marcos. 2006.
  • De La Cruz SM, Quijano-Hernández IA, Del Ángel-Caraza J, Castañeda JSM, Victoria-Mora JM, Barbosa-Mireles MA. Respuesta del Tumor Venéreo Transmisible Canino a Presentaciones de Vincristina de Patente y Genérica. Rev Investig Vet del Peru. 2015;

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.