Logo image
Logo image

Bielactwo u psów: czym jest i jakie są jego objawy

3 min.
Bielactwo u psów: czym jest i jakie są jego objawy
Ostatnia aktualizacja: 31 października, 2020

Bielactwo to dość rzadkie zaburzenie. U psów objawia się jaśniejszymi plamami na skórze i sierści. To zaburzenie pigmentacji dotyka bardzo niewielki procent populacji, zarówno ludzi, jak i psów. Bielactwo u psów objawia się wyraźnymi „plamkami” na niektórych częściach ciała. Więcej dowiesz się z naszego dzisiejszego artykułu.

Czym jest bielactwo u psów

Jednym z najmniej znanych problemów dermatologicznych jest bielactwo nabyte. Jest to brak równowagi w produkcji melaniny, a jego głównym objawem jest pojawienie się jasnych lub białych śladów w różnych częściach ciała.

Bielactwo u psów charakteryzuje się hipopigmentacją występującą naprzemiennie z obszarami o normalnej pigmentacji. Najczęściej pojawia się na błonie śluzowej jamy ustnej, nosie i ustach. Ale poza tym bielactwo przebiega bezobjawowo, więc pies nawet nie zdaje sobie sprawy, że je ma.

Ważne jest, aby nie mylić bielactwa nabytego u psów z depigmentacją nosa lub “śnieżnym nosem”, w którym depigmentacja lub repigmentacja występuje w zależności od pory roku i intensywności słońca. U niektórych psów stan ten  pojawia się również z powodu braku witaminy B.

Niewiele wiadomo o pochodzeniu tego problemu. Potwierdzono, że zaczyna się on, gdy dochodzi do osłabienia układu odpornościowego. Oznacza to, że zwierzęce przeciwciała „atakują” melanocyty tak, jakby były organizmami szkodliwymi, takimi jak wirus czy bakterie.

Some figure
Rasy psów najbardziej podatne na bielactwo to siberian husky, alaskan malamute, golden retriever, labrador, jamnik, seter irlandzki, wyżeł, chart afgański, pudel, owczarek niemiecki i pasterz belgijski.

Jak dotąd nie są znane żadne konkretne metody zapobiegania lub leczenia bielactwa nabytego u psów. Ale ponieważ jest ono czysto estetyczne i nie wpływa na jakość ich życia nie powinniśmy się zbytnio przejmować.

Jak rozpoznać bielactwo?

Biorąc pod uwagę, że bielactwo u psów jest czymś nieszkodliwym i nie wpływa w ogóle na ich zdrowie dobrze jest też wiedzieć, czy nasz pupil na nie cierpi. Oto kilka zaleceń dotyczących identyfikacji:

1. Zmiany koloru nosa

Jest to miejsce par excellence, w którym pojawia się depigmentacja, choć nie jedyna lub we wszystkich przypadkach. Widać, że tam, gdzie wcześniej był czarny lub brązowy kolor teraz zaczynają pojawiać się białe lub różowe plamy. Sprawdź u weterynarza, czy te zmiany nie są sezonowe.

2. Białe plamy

Mogą pojawić się w dowolnym miejscu na ciele i wpływać nie tylko na skórę, ale także na sierść, tak jakby były „grupami” siwych włosów. Występują najczęściej w pobliżu pyska i wokół oczu.

Some figure

3. Również u szczeniaków

Mogłoby się wydawać, że bielactwo u psów dotyka tylko starszych psów. Ale jest to problem, który może pojawić się już w pierwszych miesiącach życia. Należy pamiętać, że bielactwo nabyte nie znika całkowicie, ale coraz bardziej się rozprzestrzenia, a białe plamy mogą się z czasem powiększać.

Ponieważ jest to nieszkodliwa choroba wielu właścicieli unika zabierania zwierzaka do weterynarza tylko ze względów estetycznych. Zalecamy jednak ogólne badanie w celu sprawdzenia, czy nie kryje się za tym żadna, inna choroba.

Zmiany koloru skóry zwierzęcia mogą być oznaką jakiejś patologii. Aby to ustalić, specjalista wykonuje test polegający na drapaniu skóry i włosów, a następnie ich ocenie.

Należy zwrócić uwagę na zespół uveodermatologiczny, który powoduje, że układ odpornościowy atakuje komórki pigmentacyjne. Oprócz zmiany koloru włosów lub skóry choroba ta atakuje oczy i może powodować ślepotę.

Bielactwo u psów nie jest ryzykowne dla ich zdrowia, więc jeśli Twój weterynarz ją zdiagnozuje, nie martw się. Ponieważ nie ma lekarstwa na ten problem, specjalista z pewnością zaleci Ci, abyś podawał psu więcej witamin – głównie tych z grupy E. Wzmocnisz w ten sposób jego układ odpornościowy i białe plamki nie będą rozprzestrzeniać się po całym ciele.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


Da Cruz, T.P.P.S; LIMA, S.R; LAZARI, P; CAMPOS, W.N.S; SOUSA, V. R. . (2016). VITILIGO GENERALIZADO EM CANINO – RELATO DE DOIS CASOS. Enciclopédia Biosfera. https://doi.org/10.18677/Enciclopedia


Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.