Nużyca u psa - przyczyny, objawy i leczenie
Kiedy myślimy o pasożytach, natychmiast zaostrza się nasza czujność. Uporczywym stworzeniom towarzyszą równie dokuczliwe dolegliwości. Nużyca u psa nie zagraża ludziom, jednak stanowi spory problem dla naszych zwierząt. Demodekoza u psów jest stosunkowo często występującym schorzeniem.
Pamiętaj jednak, że można ją leczyć a priori. Zdecydowaliśmy się przedstawić w tym artykule przyczyny, objawy i dostępne metody leczenia.
Nużyca u psa – przyczyny
Za winowajcę uznajemy roztocza rodzaju Demodex canis, czyli nużeniec psi. Najczęściej dotyka bardzo młodych psów (do pierwszego roku życia) bądź schorowanych, starszych przedstawicieli gatunku. Owe mikroskopijne istoty żyją w mieszkach włosowych i różnych obszarach skóry wielu ssaków.
Jak wiemy pasożyty często towarzyszą psom, a ich układ odpornościowy jest w stanie znieść określoną liczbę takich niezapowiedzianych gości. Czasami prowadzą jednak do poważniejszych schorzeń.
Różne czynniki mogą zwiększyć ryzyko występowania pasożytów: przy osłabionym układzie odpornościowym populacja roztoczy zwiększa się w sposób niekontrolowany. Dochodzi w tedy do zarażenia, co wywołuje szereg uszkodzeń skóry, prowadzących do nużycy.
Nużeniec bytuje w mieszkach włosowych, gruczołach łojowych oraz w warstwie rogowej naskórka. Żywi się łojem i komórkami skóry.
Nużyca u psa – najczęstsze objawy
Choroba może dotknąć każdą rasę psów, bez względu na wiek. Choć jak wspomnieliśmy istnieją grupy bardziej i mniej narażone na ten problem.
Tym samym możemy wyróżnić demodekozę miejscową, która dotyczy szczeniąt i psów poniżej dwóch lat. Najczęstszymi wtedy objawami są: wypadanie włosów i stany zapalne skóry na głowie czy też łapach.
Nasz czworonożny przyjaciel może cierpieć też na świąd, który objawia się nieustannym drapaniem. Świerzb jest lżejszą odmianą nużycy, mniej agresywną w swoim charakterze i szybciej ustępującą.
Z kolei inną odmianą choroby jest – uogólniona nużyca (psów dorosłych, bądź młodzieńcza). Stanowi większe wyzwanie, bowiem infekcja rozprzestrzenia się na kilka obszarów ciała, docierając nawet do poduszek psich stóp.
W tym przypadku zmiany skórne są agresywniejsze i towarzyszą im głębokie i ropne rany. Objawom towarzyszy gorączka, złe samopoczucie. Psy bardzo często nieustannie liżą dotknięte chorobą obszary.
Przeczytaj też: Zapalenie skóry u psów: jak je leczyć
Diagnoza demodekozy u psów
Na szczęście diagnoza nużycy psów jest stosunkowo prosta. Drapanie się zwierząt pozwala nam wysunąć pewne przypuszczenia, co w konsekwencji pozwala nam skontrolować obecność roztocza i innych pasożytów u naszego pupila.
Zazwyczaj weterynarz przeprowadza kontrolę najbardziej dotkniętych obszarów, aby potwierdzić diagnozę. Z pogranicza skóry zdrowej i zmienionej chorobowo zeskrobuje się tkankę, by zobaczyć czy bytują w niej nużeńce.
Co ważne, tak zwana zeskrobina musi być odpowiednio głęboka. Bowiem nużeńce bytują w mieszkach włosowych i gruczołach łojowych, leżących głęboko w skórze.
W tym miejscu należy podkreślić, że jeśli zauważymy którykolwiek z opisanych powyżej objawów u naszego zwierzęcia, powinniśmy szybko udać się do lekarza weterynarii, aby jak najszybciej rozpocząć leczenie.
Nużyca u psów i jej leczenie
Ponieważ choroba objawia się na różne sposoby, przybierając niejednolite formy – także jej leczenie ma swoje odmienne charakterystyki. W zależności od odmiany schorzenia: miejscowej czy uogólnionej lekarz weterynarii podejmie odpowiednie metody leczenia.
W przypadku nużycy miejscowej, choć zazwyczaj samoczynnie ustępuje w krótkim czasie – weterynarz może przepisać specjalistyczny szampon, łączony z akarycydami.
Jeśli choroba przyjęła formę uogólnioną i wysoce się rozprzestrzeniła – możemy zastosować kąpiele w roztworze amitrazu. Owy lek odrobaczający pomoże zredukować objawy, jednak powinniśmy liczyć się z niepożądanymi skutkami ubocznymi.
Najczęściej produkty stosowane do leczenia uogólnionej odmiany demodekozy mają na celu złagodzenie objawów. Niestety w niektórych przypadkach choroba przyjmie formę chroniczną. Zjawisko to zazwyczaj związane jest z osłabionym układem odpornościowym.
Podsumowanie
Niezwykle istotne jest, aby nie przerywać leczenia i okresowo monitorować stan zwierzęcia, także pod kątem obecności roztocza. Zapobieganie tej chorobie jest zadaniem trudnym ale bardzo potrzebnym.
Powinniśmy poszukać najodpowiedniejszej strategii, która uchroni nasze zwierzęta od męczących pasożytów. Pamiętajmy o zdrowej, zbilansowanej diecie, codziennych ćwiczeniach, zabawie i trosce.
Przede wszystkim w przypadku jakichkolwiek wątpliwości – zgłoś się do specjalisty, który pomoże Ci zadbać o zdrowie i samopoczucie Twojego pupila.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Sivajothi, S., Reddy, B. S., & Rayulu, V. C. (2015). Demodicosis caused by Demodex canis and Demodex cornei in dogs. Journal of parasitic diseases, 39(4), 673-676.
- Saló, E. (2011). Formas clínicas de la demodicosis canina. No todo son alopecias. Clínica veterinaria de pequeños animales: revista oficial de AVEPA, Asociación Veterinaria Española de Especialistas en Pequeños Animales, 31(1).
- Fondati, A., De Lucia, M., Furiani, N., Monaco, M., Ordeix, L., & Scarampella, F. (2010). Prevalence of Demodex canis‐positive healthy dogs at trichoscopic examination. Veterinary dermatology, 21(2), 146-151.