Dysplazja stawów biodrowych u psów
Napisane i zweryfikowane przez biotechnologa Alejandro Rodríguez
Dysplazja stawów biodrowych u psów to pojęcie, które mogło już obić Ci się o uszy, ale możesz nie wiedzieć dokładnie, czym dokładnie jest, co ją powoduje lub jakie opcje leczenia są dostępne. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym problemie, w tym artykule znajdziesz wszystko, co warto wiedzieć na jego temat.
Czym jest dysplazja stawów biodrowych u psów
Dysplazja jest stanem, który wpływa na stawy biodrowe i okolice. Jest spowodowana wadą głowy kości udowej i stawu biodrowego. Kiedy wystąpi, stan stawu może zacząć się pogarszać, powodując dyskomfort i kulawiznę.
Dysplazja stawów biodrowych u psów zaczyna się rozwijać, gdy pies ma około 4 lub 5 miesięcy, i pogarsza się wraz z rozrostem miednicy. Dysplazja stawu biodrowego jest klasyfikowana według nasilenia, rokowania i leczenia.
Główne przyczyny
Chociaż dysplazja stawu biodrowego jest niezaprzeczalnie powiązana też z genetyką, istnieje również kilka innych przyczyn:
-
- Zła dieta: zbyt dużo białka i brak składników odżywczych.
- Otyłość
- Za dużo lub za mało ćwiczeń
- Dysplazja stawów biodrowych występuje znacznie częściej u dużych i średnich psów
- Niektóre rasy, takie jak mastif tybetański, owczarek niemiecki lub golden retriever, są bardziej podatne na rozwój dysplazji stawu biodrowego
Dysplazja stawów biodrowych u psów: diagnoza
Dysplazja stawu biodrowego ma wiele objawów. Do najczęstszych należą kulawizna, trudności ze wstawaniem lub niechęć u psa do położenia się. Tak więc, jeśli zauważysz którykolwiek z tych objawów, musisz skonsultować się z weterynarzem, który zrobi zdjęcie rentgenowskie, aby potwierdzić diagnozę.
Leczenie
Istnieje kilka sposobów leczenia dysplazji, w zależności od stopnia jej zaawansowania. Większość planów leczenia ma na celu zmniejszenie bólu i spowolnienie pogarszanie się stanu pupila. Jednak kluczem do skutecznego leczenia jest wczesna diagnoza. Rozpoczęcie leczenia, gdy tylko pojawią się objawy, znacznie ułatwia sprawę.
Weterynarze często mówią o profilaktyce, która obejmuje fizjoterapię, korzystanie z wózka inwalidzkiego lub podpórek dla bioder. Urządzenia te stabilizują miednicę, zapobiegając atrofii i stymulując aktywność mięśni wokół stawów dotkniętych chorobą.
Istnieje również szereg zabiegów leczniczych, które weterynarze zwykle zalecają starszym psom z zaawansowaną dysplazją u których występuje większe prawdopodobieństwo, że niezbędna będzie operacja.
W takich przypadkach weterynarz zwykle przepisuje leki przeciwzapalne, aby zmniejszyć ból. Lekarz może również łączyć je z lekami chondroprotekcyjnymi, które są suplementami diety i sprzyjają nawodnieniu chrząstki oraz spowalniają niszczenie stawów.
Wreszcie, dostępnych jest kilka opcji chirurgicznych, które mogą pomóc poprawić stan dotkniętego obszaru. Alternatywnie możesz zdecydować się na pełną wymianę stawu biodrowego. Jest to zwykle bardzo skuteczne rozwiązanie, jednak wiąże się z wysoką ceną.
Jak zawsze diagnozę i leczenie każdego zwierzęcia należy powierzyć zaufanemu weterynarzowi.
Jedną z najważniejszych rzeczy, które możesz zrobić dla swojego zwierzaka, jest kontrolowanie jego diety i wagi. Nadwaga może dodatkowo obciążać chore stawy. Musisz też obserwować ilość wykonywanych ćwiczeń, upewniając się, że pies codziennie ćwiczy. Postępowanie zgodnie z tymi wskazówkami nie wyleczy całkowicie dysplazji, ale może poprawić jakość życia Twojego pupila.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Witsberger, T. H., Villamil, J. A., Schultz, L. G., Hahn, A. W., & Cook, J. L. (2008). Prevalence of and risk factors for hip dysplasia and cranial cruciate ligament deficiency in dogs. Journal of the American Veterinary Medical Association, 232(12), 1818-1824.
- Morgan, J. P., Wind, A., Davidson, A. P., & Audell, L. (2000). Hereditary bone and joint diseases in the dog: osteochondroses, hip dysplasia, elbow dysplasia. Schlütersche.
- Leighton, E. A. (1997). Genetics of canine hip dysplasia. Journal of the American Veterinary Medical Association, 210(10), 1474-1479.
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.