Dlaczego psy gryzą swoje ogony?

Kiedy psy gryzą swoje ogony lub próbują to robić, kręcąc się wokół siebie, nie raz wywołało w nas uśmiech na twarzy. W mediach społecznościowych aż mnożą się filmy przedstawiające te zabawne zachowanie zwierząt. Zachowanie to nie musi być problematyczne, ale ważne jest, aby znać jego naturę, aby móc określić, kiedy staje się ono zaburzeniem.

W tym artykule opowiemy o tego typu zachowaniu, zwanego po angielsku tail chasing, a także przypadki, w których powinieneś udać się do specjalisty. Jeśli  zainteresowałeś się tym pytaniem lub Twój pies wykazuje takie zachowanie, w kolejnej części tego artykułu znajdziesz odpowiedzi.

Naturalne zachowanie

Kiedy psy gryzą swoje ogony, nie zawsze mamy do czynienia z patologicznym zachowaniem. Tak jest w przypadku szczeniąt, które są przyzwyczajone do gonitwy za ogonem jako sposobu na odkrywanie własnego ciała poprzez zabawę. Po prostu widzi, że coś się za nim porusza i próbuje to złapać.

Jeśli to zachowanie utrzymuje się w wieku dorosłym, być może wzmacniałeś je. Jeśli pies zauważył, że zwracasz na nie uwagę, gdy to robi lub jeśli nagradzasz go w jakikolwiek inny sposób. W takich przypadkach wystarczy zignorować psa, a zachowanie z czasem samo zniknie.

Czasami korepetytorzy wzmacniają problematyczne zachowania po prostu akceptując zachowanie psa.

Psy gryzą swoje ogony: kiedy należy się martwić

Z wyjątkiem szczeniąt, dorosły pies gryzący i goniący swój ogon jest powodem do uwagi (zwłaszcza jeśli robi to obsesyjnie). Istnieją różne patologiczne przyczyny, dla których pies wykazuje takie zachowanie. Opowiemy o nich w kolejnych sekcjach.

Problemy ze zdrowiem fizycznym

Ból, swędzenie i inne nieprzyjemne odczucia w tej okolicy powodują, że pies goni za ogonem, próbując je złagodzić. Najczęstsze problemy fizyczne to:

• Pasożyty zewnętrzne: jeśli pies ma jakiekolwiek pasożyty w tym obszarze (na przykład pchły lub kleszcze), może próbować się ich pozbyć. Swędzenie, które nie ustępuje, spowoduje, że będzie uporczywie skubać to miejsce.
• Rany: rana lub ciało obce tkwiące w skórze ogona sprawia zwierzęciu ból i próbuje ono wylizać to miejsce.
• Problemy z gruczołami okołoodbytowymi: gruczoły te, znajdujące się po obu stronach odbytu, służą do smarowania kału podczas jego wydalania oraz do przekazywania informacji zapachowych innym psom. Jeśli się nie opróżniają, ulegają zakażeniu lub rozwijają się inne dolegliwości. Pies będzie chciał złagodzić dyskomfort. W takich sytuacjach można zobaczyć, jak ciągnie po ziemi odbyt i gryzie ogon.
• Problemy skórne: alergie, świerzb lub grzyby to jedne z najbardziej typowych problemów, gdy psy gryzą ogony, ponieważ powodują swędzenie i pieczenie.
• Przepuklina krążków międzykręgowych i inne problemy z kręgosłupem. Patologie tego rodzaju mogą powodować ból lub mrowienie w części ogonowej pleców. W obliczu tych dolegliwości, pies odwraca się, aby zidentyfikować i złagodzić przyczynę bólu.

Przyczyny behawioralne

Jeśli zwierzę znajduje się w warunkach stresu, niepokoju lub innych niekorzystnych sytuacjach psychicznych, możliwe, że to, co było prostą zabawą, stanie się stereotypem. Przyczyny tego stanu są różne i wymagają takiej samej uwagi jak przyczyny fizyczne:

• Brak stymulacji: Czasami psy gryzą ogony, jako sposób na złagodzenie nudy
• Samotność i brak przywiązania: pogoń za ogonem może być fizyczną projekcją poczucia opuszczenia i braku socjalizacji.
• Uwięzienie: w przypadku psów, które nigdy nie wychodzą na zewnątrz, pogoń za ogonem jest formą oczyszczenia (katharsis) w obliczu nadmiaru energii spowodowanej brakiem ruchu i stymulacji. Stereotypie są zachowaniami patologicznymi występującymi u prawie wszystkich gatunków w warunkach zamkniętych.
• Wzmocnienie behawioralne i wezwania do zwrócenia uwagi. Jeśli pies nauczył się, że zwracasz na niego uwagę, gdy goni ogon, zrobi to zawsze, gdy zechce, abyś się nim zajął.

Co zrobić, gdy psy gryzą ogony?

Jeśli uważasz, że Twój pies przejawia takie zachowanie i staje się to nagminne, to przede wszystkim musisz ustalić przyczyny, które je powodują. Najlepszym rozwiązaniem jest udanie się do weterynarza. Pierwszą rzeczą, którą należy wykluczyć, są przyczyny fizyczne. Jeśli takowe istnieją, należy rozpocząć odpowiednie leczenie.

Jeśli, przeciwnie, jest to problem psychologiczny, najlepszą opcją jest zawsze psi trener. Z jego pomocą będziesz  zidentyfikujesz czynniki stresogenne, które wpływają na twojego psa i poznasz metody, aby skorygować te przyczyny. Jak każda choroba, zaburzenia zachowania wymagają uwagi i procesu leczenia.

Ostatnia wskazówka to zawsze zapobieganie. Dobra dieta, regularne odrobaczanie i szczepienia, a także okresowe badania weterynaryjne to najlepsze rozwiązanie przyszłych problemów behawioralnych. Ponadto medycyna zapobiegawcza oszczędza pieniądze (i kłopotów) na dłuższą metę, dając Ci możliwość spędzenia wspaniałych chwil z Twoim z psem.