Rasy psów trudne do szkolenia - 9 przykładów

Wśród miłośników zwierząt panuje pogląd, że niektóre rasy psów są trudne do wyszkolenia. Niektóre z nich noszą nazwę “kocie psy”. Husky, Samojed czy rasy japońskie to rasy psów bardzo “osobliwe”, których nie da się wyszkolić ani wyedukować tak jak inne psy. Czy jest w tym jakaś prawda?

Rasy prymitywne: te, które ciężko trenować

Nie wszystkie rasy psów mają takie same pochodzenie. Znamy rasy psów, które pojawiły się tuż po średniowieczu, inne, które pojawiły się w XIX w., ale istnieją także o wiele starsze. Uważa się, że psy zaczęły różnicować się od wilków i ewoluować samodzielnie do 4000 p.n.e.

Ludzie zakładając swoje osady zaczęli tworzyli składowiska odpadów na obrzeżach swoich domostw. To stało się dla wielu grup wilków źródłem zdobywania pokarmu i jednocześnie przyczyniło się do zaprzestania polowań w celu zdobycia pożywienia. Te grupy wilków zaczęto uznawać za pierwsze psy.

Istnieje kilka prymitywnych ras, które ewoluowały nieznacznie od tego czasu. Są to rasy podobne do tych pierwotnych. Nadal posiadają wiele cech pierwszych psów.

Rasy nordyckie lub azjatyckie:

1. Husky syberyjski
2. Alaskan Malamute
3. Samojed
4. Psy z rodziny Szpic
5. Lapinporokoira lub psy nordyckie
6. Chow Chow
7. Akita
8. Shiba Inu
9. Koreański Jindo

Rasy nordyckie, takie jak Husky, są tak prymitywne, że nie nauczyły się szczekać. Zdolność tą mogą rozwijać przez całe swoje życie, nawet jeśli nie jest ona instynktowna jak w przypadku innych ras. Husky i Malamuty używają wycia do komunikowania się.

Rasy japońskie posiadają zdolność szczekania, ale znawcy doskonale wiedzą jak różny jest ich temperament i charakter w porównaniu do innych ras.

Rasy psów trudne do wytresowania poprzez karcenie

To mit, że rasy te trudno szkolić. Psy nordyckie są często trenowane do ciągnięcia sań, asystują przy wypasaniu zwierząt lub są tresowane do polowania. To, co czyni te rasy wyjątkowymi, to fakt, że nie można ich szkolić karcąc.

Zwykle, gdy trenujemy psa lub pracujemy nad jego edukacją popełniamy zasadniczy błąd. Karcimy zwierzęta kiedy zrobią coś źle zamiast pozwalać im dalej próbować, dopóki nie zrobią tego co chcemy, a następnie nagrodzić je. W ten sposób przerywamy proces kształcenia pozostawiając negatywne doświadczenie.

Ta technika zdecydowanie nie ma zastosowania w przypadku omawianych ras. Kształtujemy i mieszamy resztę ras z innymi psami, które reagują na tego typu karę. Psy prymitywne nie rozwinęły tej zdolności.

Innymi słowy, jeśli próbujesz nauczyć czegoś huskiego (może to być komenda „siad” lub aby nie prosił o jedzenie przy stole) nie osiągniesz niczego besztając lub karcąc go. Pies nie jest w stanie połączyć swojego postępowania z Twoją karą. Tylko go przestraszysz i nie otrzyma on żadnych informacji, a już na pewno nie o tym co zrobił źle.

Pozytywne wzmacnianie: pewny sukces

Rasy nordyckie, japońskie lub prymitywne nie mogą być szkolone z zastosowaniem kar. Jednak bardzo dobrze reagują na pozytywne wzmocnienie i nagradzanie.

Proces kształcenia każdego psa jest bardziej owocny jeżeli zamiast kar będziemy stosowali nagrody i pozytywne wzmocnienie. To nic innego jak danie nagrody psu lub czegoś, co pies wyjątkowo lubi po tym gdy coś dla nas wykonał. Skutkuje zwłaszcza gdy chcemy aby dana czynność była powtarzana.

W szkoleniu trudnych ras, nagradzanie psa po wykonaniu żądanych czynności jest rzeczą zasadniczą. W ten sposób, ponieważ nie są one w stanie połączyć negatywnego bodźca ze swoim zachowaniem, za to mogą szybko i łatwo połączyć pozytywny skutek ze swoim działaniem.

Na przykład, powiedzmy, że chcesz, aby husky przestał prosić o jedzenie przy stole. Nauczy się o wiele lepiej i szybciej, jeśli nagrodzisz go gdy nie prosi o jedzenie, a nie karząc kiedy patrzy na ciebie żebrzącymi ślepiami. Pozytywne bodźce są niezbędne do edukacji każdego psa, a w przypadku ras pierwotnych jest to jedyna możliwa opcja.

Pozytywne wzmocnienie u kotów

Jest trochę prawdy w nazywaniu tych psów “kocimi psami”. Nazywając ich w ten sposób zaznaczamy, że uczą się one podobnie tak jak ich koci towarzysze. Koty nie łączą kary ze swoim zachowaniem. Jednak uczą się bardzo szybko w oparciu o metodę pozytywnego wzmocnienia.

Jeśli Twój kot cały czas drapie kanapę, a ty karcisz go lub karzesz za każdym razem gdy to robi, będzie ją drapał. Nie rozumie, że twoja negatywna reakcja i jego zachowanie są ze sobą powiązane. Jednakże, jeśli zamiast drapać kanapę, podasz mu drapaka i go nagrodzisz, kot nauczy się bardzo szybko tego czego od niego oczekujesz.

Tak samo jak rasy nordyckie, azjatyckie i prymitywne, poprzez karę koty nie nauczą się niczego. Możesz je szkolić, ale stosując metodę pozytywnego wzmocnienia.

Nagradzając i posiadając odrobinę cierpliwości sprawisz, że każdy pies i kot, nawet jeśli należy do tzw. “trudnych ras” w szkoleniu na pewno zdoła nabyć pożądanych umiejętności.