Mały gończy anglo-francuski – poznaj tą rasę

Początki tej rasy psa sięgają początku XX wieku we Francji, kiedy to skrzyżowano kilka angielskich i francuskich ras, takich jak Beagle, Petit Bleu, Briquet i Porcelaine. Mały gończy anglo-francuski od 1983 roku jest uznawany za oficjalną rasę psów przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (Fédération Cynologique Internationale).

Ponieważ uważa się je wyłącznie za psy myśliwskie, nieczęsto można je spotkać poza terytorium Francji czy Anglii. Chociaż są ludzie w Stanach Zjednoczonych i we Włoszech, którzy nabyli je jako zwierzęta domowe.

Mały gończy anglo-francuski – charakterystyka fizyczna

Jak wskazuje jego nazwa, pies mały gończy anglo-francuski jest średniej wielkości, osiąga 52 centymetry wysokości i waży 20 kilogramów. Ma zrównoważoną, masywną i lekką budowę, z bardzo silnymi grupami mięśniowymi na plecach. Jego głowa jest wydłużona i niezbyt szeroka, a delikatne, długie uszy zwisają po bokach.

Jego krótka, miękka sierść może być trójkolorowa lub dwukolorowa. To znaczy, że może być biały, czarno-pomarańczowy, biało-pomarańczowy lub tylko czarno-biały. Jego ogon jest średniej długości i dość smukły, podobnie jak łapy.

Zachowanie i postępowanie

Mały gończy anglo-francuski jest psem o zrównoważonym, łagodnym i spokojnym usposobieniu, charakteryzującym się zdolnościami myśliwskimi. Jest to pies, który lubi żyć w stadzie z innymi przedstawicielami swojego gatunku lub z ludźmi.

Ponadto jego wielka inteligencja, spryt i umiejętność uczenia się sprawiają, że jest doskonałym zwierzęciem towarzyszącym. Nie poleca się go do mieszkania z dziećmi, ponieważ nie ma ducha zabawy, lecz ducha pracy.

Ponieważ jego genetyka wywodzi się od psa myśliwskiego, mały gończy anglo-francuski będzie potrzebował dużo przestrzeni do rozproszenia się i będzie wymagał dużo ruchu i szkolenia, aby wyczerpać swoją energię. Dlatego nie jest dobrze przystosowany do życia w mieście.

Zdrowie i dobrostan

Ten pies nie jest podatny na wiele chorób w ciągu swojego życia. Jego żywotność wynosi od 10 do 12 lat. Ponieważ jednak ma długie uszy, może nabawić się w nich infekcji bakteryjnych lub grzybiczych, jeśli nie będą odpowiednio czyszczone.

Podobnie, ponieważ jest to pies, który jest narażony na nieszczęścia otoczenia, należy zwrócić szczególną uwagę na obecność w jego sierści kolców lub pasożytów, takich jak kleszcze.

Z drugiej strony, nawet jeśli jest to pies wytrzymały i odporny, wizyty u lekarza weterynarii powinny odbywać się okresowo, aby w porę wykryć wszelkie nieprawidłowości. Podobnie, jeśli pies żyje w stadzie, jego klatki muszą być w dobrych warunkach higienicznych i żywieniowych.

Wreszcie, kluczem do dobrego samopoczucia psa jest ruch. Dzięki temu unikniesz nieprawidłowych lub destrukcyjnych zachowań, które mogą powodować ból głowy.

Jeśli jesteś właścicielem jednego z tych psów, wiesz, że cała opieka, jakiej wymagają, jest warta swojej ceny, ponieważ są to doskonałe psy pracujące i towarzyszące. Jeśli natomiast szukasz zwierzęcia do swojego domu, upewnij się, że możesz spełnić wszystkie wymagania wymienione w tym artykule.