Norweski kot leśny: zaskakująco mało znana rasa
Napisane i zweryfikowane przez prawnika Francisco María García
Chociaż jest to wspaniała rasa, norweski kot leśny jest nadal zaskakująco mało znany poza Skandynawią. Kot ten charakteryzuje się dzikim wyglądem i łagodnym temperamentem. Rasa ta ma również fascynującą historię, która czyni ją jeszcze bardziej interesującą.
Norweski kot leśny – pochodzenie
Norweski kot leśny często pojawia się w tradycyjnej skandynawskiej mitologii i legendach. Jedną z najbardziej znanych legend jest opowieść o tym, że koty te były jedynym stworzeniem zdolnym do ciągnięcia powozu bogini Freyi. Nawet sam Thor nie był w stanie tego zrobić.
Oprócz ich obecności w mitach, istnieją pewne dowody, które sugerują, że norweski kot leśny jest jedną z najstarszych ras kotów na świecie. Jedna z pierwszych wzmianek pochodzi z 1599 r. spod pióra duńskiego mnicha Petera Friisa. Próbował on stworzyć szczegółowy opis trzech rodzajów rysi występujących w lasach Norwegii.
Ponieważ jest to tak stara rasa, nie wiadomo zbyt wiele o jej pochodzeniu. Najbardziej prawdopodobną odpowiedzią wydaje się być założenie, że ich przodkowie byli dzikimi kotami, które Wikingowie brali ze sobą na pokład podczas morskich podróży. Dlaczego? Teoria głosi, że trzymali je, aby koty kontrolowały populację szczurów na łodziach.
Choć rasa jest stara, pierwsze oficjalne uznanie norweskiego kota leśnego miało miejsce w latach 30. XX wieku. Dopiero w latach 70. XX wieku Międzynarodowa Federacja Felinologiczna opublikowała oficjalny standard dla tej rasy.
Nawet po tym oficjalnym rozpoznaniu rasy, norweski kot leśny nadal nie jest zbyt dobrze znany poza Europą. Warto wspomnieć, że niektóre teorie zakładają nawet, że ta rasa może mieć związek z hodowlą rasy maine coon. A jest to przecież jeden z najpopularniejszych kotów na całym świecie!
Norweski kot leśny – charakterystyka
To duża rasa kota o silnej budowie. Dorośli przedstawiciele tej rasy mogą ważyć od 6 do 9 kg. Posiadają mocne mięśnie, duże kości i silne pazury. Oznacza to, że cechuje je duża elastyczność i precyzja ruchów. Są one również mistrzami wspinania.
Do najbardziej interesujących cech fizycznych zaliczyć można: trójkątną głowę, długie kończyny tylne, długi ogon i spiczaste uszy. Kształt uszu sprawia, że koty są bardzo podobne do rysi.
Norweskie koty leśne mają długą, grubą, podwójną sierść. Ich wewnętrzny płaszcz jest puszysty, gęsty i bardzo blisko ciała. Stanowi więc doskonałą ochronę przed zimnem i innymi złymi warunkami pogodowymi. Ich płaszcz jest miękki, długi, jedwabisty. Może być ubarwiony jednolicie lub mieć wzory w wielu kolorach.
Uznane ubarwienie według oficjalnego standardu to: niebieski, czarny, rudy, srebrny, złoty, kremowy, kremowo-niebieski i brązowy. Standard uznaje także koty z futrem podobnym do tygrysa, dwukolorowym i trójkolorowym.
Charakter i temperament
Zwierzęta te mogą wydawać się dzikie, ale norweskie koty leśne są również bardzo troskliwe, przyjazne i inteligentne. Kiedy mieszkają z rodziną, są zazwyczaj skłonne do zabawy, cierpliwe i czułe. Uważają również, że do ich obowiązków należy obrona właścicieli i domu. To także aktywna rasa kotów, które uwielbiają biegać, wspinać się i wychodzić na zewnątrz.
Ze względu na instynkty obronne rasa ta może czasami wykazywać zachowania terytorialne. Zwykle oznacza to lekki sceptycyzm lub nieśmiałość wobec nieznajomych. Najlepiej więc socjalizować norweskiego kota leśnego już jako kociaka i nauczyć go poprawnych interakcji z ludźmi i reakcji na bodźce wokół niego.
Pielęgnacja norweskich kotów leśnych
Koty tej rasy linieją tylko raz w roku, co znacznie ułatwia pielęgnację futra i utrzymanie domu w czystości. Eksperci nadal zalecają szczotkowanie co najmniej dwa razy w tygodniu. Pomaga to zapobiegać gromadzeniu się brudu i martwego futra oraz kołtunieniu sierści.
Musisz również zadbać o dobrą higienę jamy ustnej. Staraj się zapobiegać powstawaniu płytki nazębnej i innych chorób jamy ustnej, jak np. zapalenie dziąseł. W miarę możliwości szczotkuj zęby kota dwa do trzech razy w tygodniu. Zapobiegnie to gromadzeniu się jedzenia między zębami.
Jak wspomnieliśmy wcześniej, socjalizacja jest kluczową częścią wychowania norweskiego kota leśnego. Pomoże to uniknąć problemów behawioralnych i wypadków związanych z ich instynktami terytorialnymi.
Zdrowie i oczekiwana długość życia
Ta rasa jest ogólnie zdrowa i wytrzymała. Przy odpowiedniej pielęgnacji, koty te chorują rzadko. Niestety, należy również zwrócić uwagę na choroby dziedziczne, a także na przypadłości, które są wspólne dla kotów. Na przykład:
- Kłaczki sierści w przewodzie pokarmowym
- Kardiomiopatia przerostowa
- Dysplazja stawu biodrowego
- Infekcje dróg moczowych
- Choroba spichrzeniowa glikogenu typu IV
- Problemy z siatkówką
Norweskie koty leśne cechuje zdumiewającą długość życia, która wynosi 14-18 lat. Zadbane i poddane stałej kontroli weterynaryjnej – koty te mogą jednak żyć nawet dłużej.
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.