Kot birmański: charakterystyka i zachowanie

Na pierwszy rzut oka kot birmański może nie różnić się zbytnio od kota syjamskiego. W rzeczywistości to zewnętrzne podobieństwo było przedmiotem badań podczas pewnej części historii, aby móc prawidłowo rozróżnić dwie rasy.

Jeśli intryguje cię ta rasa i jej cechy, to trafiłeś we właściwe miejsce. Ponadto, jeśli rozważasz dzielenie swojego życia z jednym z tych kotów, oto wszystko, co musisz wiedzieć o tej pięknej rasie kotów.

Historia rasy

Dowody archeologiczne sugerują, że rasa ta była obecna w Tajlandii już w XV wieku, choć popularna mądrość upatruje jej pochodzenia w świątyniach birmańskich mnichów.

Dokumenty uważane za oficjalne pochodzą jednak z 1930 roku w USA. Lekarz weterynarii stworzył rasę sztucznie, szukając cech, które najbardziej mu się podobały.

Różnice między kotem birmańskim a kotem syjamskim zostały stwierdzone na drodze krzyżówek genetycznych. Gdyż przy hodowli kotów obu ras, potomstwo wykazywało cechy każdej z nich. W ten sposób stało się jasne, że choć są podobne, te typy kotów nie są takie same.

Ogólna charakterystyka kota birmańskiego

Ta rasa kotów ma zaokrąglone kształty: oczy, uszy, głowa, kończyny i ciało są zazwyczaj gładkie i jednolite. Ponadto, nawet przy średniej wielkości, kot ten sprawia wrażenie, że waży więcej niż powinien, gdy trzyma się go w ramionach, dzięki solidności jego mięśni i kości.

Kot birmański ma krótkie włosy, a jego sierść jest tradycyjnie ciemnobrązowa, ale sztuczna selekcja z biegiem lat poszerzyła gamę kolorów. Szczenięta mogą mieć ciemniejszy odcień na końcach ogona, uszu i nóg, ale cecha ta zanika z wiekiem.

Jedną z ciekawostek tych kotów jest ich miauczenie, bardziej melodyjne i drapanie. W rzeczywistości znane są z tego, że są bardzo “gadatliwe” i praktycznie odpowiadają na każde zdanie, które jest do nich skierowane.

Osobowość i skłonności behawioralne

Chociaż każdy kot jest inny, rasa ta kojarzy się z pewnymi tendencjami osobowości, które sprawiają, że jest idealnym towarzyszem. Młode koty wyróżniają się dużą aktywnością i zdolnościami adaptacyjnymi, ponieważ są bardziej ciekawskie niż większość wariantów tego gatunku.

Z wiekiem zwierzęta te stają się spokojniejsze, dlatego konieczne jest monitorowanie ich aktywności, aby nie stały się zbyt wygodne, a ich zdrowie nie było zagrożone. Mimo to, jego zamiłowanie do obserwacji nie znika, więc dobry widok z okna zachwyci go, jeśli chodzi o spędzanie czasu.

Koty te są bardzo cenione jako zwierzęta domowe, ze względu na swój figlarny i towarzyski charakter. W rzeczywistości domagają się one uwagi, a zabawa z nimi może być niekończącym się zajęciem, zwłaszcza w przypadku mniejszych zwierząt.

Jak żyjesz z kotem birmańskim?

Chociaż mogą być nieaktywne, te koty są dobrymi wspinaczami. W dodatku wiedzą, jak skakać z elegancją, więc będą potrzebować miejsc, w których można się wspinać. Drzewka dla kotów, a nawet półki umieszczone wzdłuż ścian są bardzo polecaną opcją, aby zapewnić im aktywność.

Jak przeczytaliście powyżej, są to koty bardzo towarzyskie i potrzebują codziennej porcji interakcji. Nie jest wskazane, aby pozostawiać je w samotności przez długie godziny, jeśli chcesz zapewnić im dobre samopoczucie emocjonalne.

Jeśli socjalizacja przebiega prawidłowo, dobrze współżyją nawet z innymi przedstawicielami swojego gatunku.

Kot birmański dobrze przystosowuje się do zmian. W ramach ogólnej zdolności kotów do radzenia sobie z nimi,co jest jednym z powodów, dla których rasę często wybiera się, gdy w planach życiowych opiekunów są dzieci.

Jeśli koegzystencja między niemowlętami i kotem jest zdrowa, większa część ich codziennej socjalizacji zostanie rozwiązana.

Weterynaryjne środki ostrożności

Nie ma poważnych chorób wrodzonych związanych z tą rasą, chociaż wykryto 2 problemy, które mają związek z kotem birmańskim.

Są one następujące:

• Gangliozydoza GM2: jest to choroba genetyczna charakteryzująca się deficytem enzymu beta-heksozaminidazy, który powoduje zmiany w układzie nerwowym.
  Wrodzone wady rozwojowe czaszki: mogą mieć wpływ na długość życia chorego noworodka.
• Wrodzone wady rozwojowe czaszki: mogą one wpłynąć na długość życia chorego szczenięcia kociego.

Co do reszty, środków ostrożności, które należy podjąć, aby zachować zdrowie tego kota, nie różnią się od innych ras. Dbając o jego dietę, zdrowie psychiczne i aktywność fizyczną – poza odpowiednimi kontrolami weterynaryjnymi – opiekun zagwarantuje pełne miłości życie Twojego kota.