Choroby kotów rasy Maine Coon
Jeśli lubisz duże koty, priorytetem będzie posiadanie w domu jednej z tej rasy. Jednak to właśnie ten duży rozmiar sprawia, że znajomość chorób kota rasy Maine Coon jest tak ważna, ponieważ wiele z nich ma związek z tą cechą.
Jeśli myślisz o adopcji kota tej rasy, nie przegap niczego, co nastąpi. Chociaż są to zwierzęta w dobrym zdrowiu, zapobieganie tym chorobom wymaga szczególnej troski. Czytaj dalej.
Najczęstsze choroby maine coon
Jeśli masz informacje o rodzicach swojego psa, będziesz miał w tej kwestii przewagę. Większość dolegliwości tego kota jest wrodzona lub związana z wielkością rasy, ponieważ osobnik może osiągnąć 11 kilogramów wagi i 120 centymetrów długości. Oto najczęstsze dolegliwości, które dotykają te koty.
Kardiomiopatia przerostowa kotów
Pierwszą i najczęstszą chorobą maine coon jest kardiomiopatia przerostowa. W tej patologii ściana lewej komory serca pogrubia się, powodując brak skurczu i pogorszenie pracy mięśnia sercowego.
Chociaż jest to choroba, która nie dotyczy wyłącznie tej rasy, w przeszłości zidentyfikowano niektóre linie genetyczne, które częściej wiązały się z tą dolegliwością. Oprócz predyspozycji genetycznych może to być spowodowane innymi chorobami podstawowymi, takimi jak nadczynność tarczycy.
Deformacja mostka
Patologia ta jest wrodzona i dziedziczy się w sposób autosomalny recesywny. Jest to dość rzadkie zjawisko, ponieważ dwoje rodziców posiadających ten gen ma 25% szans na przekazanie go swojemu potomstwu. Mimo to, nie można wykluczyć jego obecności w przypadku wystąpienia objawów.
Rdzeniowy zanik mięśni polega na utracie neuronów ruchowych w ogonowej części rdzenia kręgowego, co prowadzi do postępującej niestabilności i osłabienia kończyn tylnych. Mięsień ten stopniowo zanika i prowadzi do paraliżu tylnych kończyn.
Dysplazja stawu biodrowego
Ta patologia jest związana z dużymi rozmiarami zwierzęcia. Dysplazja stawu biodrowego występuje, gdy głowa kości udowej przemieszcza się z panewki stawu. To, oprócz ogromnego bólu dla zwierzęcia, powoduje, że tylne nogi są ustawione w układzie X.
Leczenie ma zwykle na celu poprawę jakości życia kotów i zapobieganie postępowi urazu, tak aby nie powodował problemów z poruszaniem się. W razie potrzeby podaje się również chondroprotektory i leki przeciwbólowe.
Otyłość
Jak już wspomnieliśmy, koty rasy Maine Coon są bardzo duże: samce ważą około 11 kilogramów, a kotki około 7. Do tego dochodzi fakt, że są to koty mało aktywne, a ponadto mają bardzo żarłoczne skłonności do jedzenia. Innymi słowy, koty tej rasy bardzo łatwo przybierają na wadze.
Otyłość niesie ze sobą cały szereg problemów, od chorób serca, przez cukrzycę, po problemy ze stawami. Dlatego należy ograniczyć dostęp do karmy, i powinno się ją podawać w kilku porcjach i nie przesadzać z przysmakami i mokrą karmą.
Wskazane jest również zapewnienie zwierzęciu diety ubogiej w tłuszcze i węglowodany. Na szczęście istnieją specjalistyczne karmy dla tego typu kotów, które dodatkowo uwzględniają okoliczności kastracji. Ponadto kot musi codziennie ćwiczyć.
Wielotorbielowatość nerek
Wielotorbielowatość nerek jest jedną z chorób kota rasy Maine Coon, która wiąże się z jego obciążeniem genetycznym. W tym schorzeniu na powierzchni nerek rozwijają się torbiele, które w końcu powiększają się i utrudniają funkcjonowanie nerek.
Objawy to niewydolność nerek: utrata masy ciała, wielomocz i polidypsja, cuchnący oddech, anoreksja, letarg, wymioty, biegunka i ból. Jest to choroba nieuleczalna, więc pozostaje tylko zapewnić zwierzęciu terapię paliatywną, aby mogło cieszyć się jakością życia tak długo, jak odejdzie. Na szczęście większość tych kotów diagnozuje się w stadium dorosłym.
Zespół policystycznych nerek jest spowodowany genetyczną nieprawidłowością, która jest dziedziczna.
Rdzeniowy zanik mięśni
Patologia ta jest wrodzona i dziedziczy się w sposób autosomalny recesywny. Jest to dość rzadkie zjawisko, ponieważ dwoje rodziców posiadających ten gen ma 25% szans na przekazanie go swojemu potomstwu. Mimo to, nie można wykluczyć jego obecności w przypadku wystąpienia objawów.
Rdzeniowy zanik mięśni polega na utracie neuronów ruchowych w ogonowej części rdzenia kręgowego, co prowadzi do postępującej niestabilności i osłabienia kończyn tylnych. Mięsień ten stopniowo zanika i prowadzi do paraliżu tylnych kończyn.
Ten stan objawia się już od 3-4 miesiąca życia, ale kot może wieść godne życie z tą dolegliwością. Będzie wymagać specjalnej opieki, choć nie jest to zagrażające życiu lub bolesne.
Ta lista może cię przestraszyć, ponieważ istnieje wiele chorób kotów maine coon, które mają związek z jego genetyką i morfologią. Jeśli jednak będziesz o nie dbać, możesz zapobiec wielu z nich. Dobra dieta, codzienne ćwiczenia i regularne kontrole u weterynarza są kluczem do zapewnienia Twojemu maine coonowi wspaniałego życia z Tobą. Nie wahaj się adoptować jednego z tych kotów.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Meurs, K. M., Sanchez, X., David, R. M., Bowles, N. E., Towbin, J. A., Reiser, P. J., … & Kittleson, M. D. (2005). A cardiac myosin binding protein C mutation in the Maine Coon cat with familial hypertrophic cardiomyopathy. Human Molecular Genetics, 14(23), 3587-3593.
- MacDonald, K. A., Kittleson, M. D., & Kass, P. H. (2008). Effect of spironolactone on diastolic function and left ventricular mass in Maine Coon cats with familial hypertrophic cardiomyopathy. Journal of veterinary internal medicine, 22(2), 335-341.
- Loder, R. T., & Todhunter, R. J. (2018). Demographics of hip dysplasia in the Maine Coon cat. Journal of feline medicine and surgery, 20(4), 302-307.
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.