Rozwód lub separacja: co stanie się ze zwierzęciem?

Zwierzę jest istotą, która odczuwa i cierpi. I której rozwód może sprawiać cierpienie, podobnie jak dzieje się to z dziećmi. Dlatego musimy wiedzieć, jak postępować w tej sytuacji, aby nie pogłębić traumy.

Czy dodaje się go do podziału dóbr, czy należy opracować program wizyt? Kto pozostaje ze zwierzęciem w przypadku rozwodu lub separacji? Opowiemy Ci o tym w tym artykule.

Rozwód – jak wpływa na zwierzę?

Zwierzęta z pewnością potrafią rozpoznawać problemy emocjonalne, zmiany energii w domu… i  dopasowywać swoje zachowanie. Wiele zwierząt, których właściciele są w trakcie separacji odczuwa smutek, przygnębienie, a nawet modyfikuje pewne zachowania.

Mogą szczekać przez cały dzień, gryźć to, co znajdą na swojej drodze, sikać na kanapę lub mieć destrukcyjne nawyki wobec samych siebie (gryzienie ogona jest bardzo częstym przypadkiem).

W przypadku rozwodu – psy cierpią najbardziej, ponieważ są bardzo towarzyskimi i rodzinnymi istotami. Lubią rutynę, obecność wszystkich członków „stada”, a przede wszystkim spokój na poziomie emocjonalnym.

W przypadku kotów, które są bardziej terytorialne i „domowe”, jak się powszechnie mówi, mogą bardziej stresować się przeprowadzkami i nowymi przestrzeniami.

Rozwód lub separacja – z kim zostaje zwierzę?

Oprócz powodów, które doprowadziły do rozstania pary bardzo ważne jest, aby osiągnąć porozumienie w sprawie wspólnego zwierzaka. To nie to samo, co dzielenie się meblami lub sprzedaż samochodu…

Jeśli nie jest to możliwe po dobroci zawsze istnieje możliwość wejścia na drogę sądową. To znaczy sędzia określi, z kim zostanie zwierzę.

W pierwszym przypadku może się o nich ubiegać jeden z dwóch członków pary. Ale jeśli zwierzę było już „własnością” jednej ze stron, będzie to strona z prawem do zatrzymania go. Druga strona nie może zdecydować o zwierzaku.

Istnieją dwa rodzaje opieki nad zwierzakiem, wspólne lub pojedyncze. Każdy z nich będzie zależał od konkretnej sytuacji pary, która się rozstaje lub rozwodzi:

1. Wspólna opieka

W przypadku braku porozumienia między stronami sędzia może ustanowić wspólną opiekę. Określa się, w którym domu zwierzę będzie mieszkać i reżim odwiedzin drugiego „rodzica”.

Zwierzę można odwiedzać lub zabrać do drugiego domu. Wszystko będzie zależeć od konkretnej sytuacji. Niektórzy decydują się nawet na wakacje lub pobyt w ciągu tygodnia w jednym domu i pobyt w drugim domu tylko w weekendy.

2. Jeden właściciel

Nie zawsze udaje się dojść do porozumienia w sposób polubowny. Czasami sędzia jest odpowiedzialny za ustalenie, kto może zatrzymać psa lub kota. Od czego to zależy? Na przykład, kto kupił zwierzę, kto się nim częściej zajmuje, kto ma więcej miejsca w domu lub spędza więcej czasu w domu.

Inną ważną kwestią jest to, że gdy w grę wchodzą również dzieci zwierzę zwykle pozostaje w tym samym domu co dzieci. W większości przypadków to kobieta (matka) zachowuje opiekę nad zwierzęciem, aby nie powodować większego bólu nieletnim i zmniejszyć uraz spowodowany separacją. Sędzia może wziąć to pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o opiece.

Oczywiście nie oznacza to, że druga strona nie może odwołać się od decyzji, ani nawet wykazać przypadku nadużycia lub zaniedbania lub że opiekun nie jest odpowiedni do zapewnienia odpowiednich warunków zwierzęciu. Konieczne jest złożenie nieanonimowej skargi w odpowiednim biurze, posiadanie świadków i dowodów na jego potwierdzenie.

Rozwód prowadzi do pojawienia się wielu problemów, które należy rozwiązać. Zwierzę może być jednym z najbardziej skomplikowanych, ponieważ jest istotą czującą, a nie przedmiotem. Dobrym sposobem na wybranie, z kim kot lub pies powinien zostać jest określenie prawdziwego „właściciela”. To znaczy, z kim zwierzę ma silniejszą więź.