Orłosęp brodaty: cechy i ciekawostki

Orłosęp brodaty jest jednym z ptaków budzących jednocześnie strach i podziw. Ale co tak naprawdę o nich wiemy? Orłosęp brodaty należy do gatunku Gypaetus barbatus.

Jest to jeden z najbardziej znanych ptaków drapieżnych w Hiszpanii. W przeszłości zamieszkiwał wiele różnych regionów górskich, z których wszystkie były wyższe niż 1000 metrów nad poziomem morza.

Niestety, z powodu różnych okoliczności populacja tego ptaka drastycznie spadła w ostatnim czasie. Obecnie jedyna populacja tego gatunku w Hiszpanii znajduje się w Pirenejach.

Orłosęp brodaty – cechy ogólne

Sęp zawsze budził zarówno szacunek, jak i strach. Jego rozpiętość skrzydeł osiąga od dwóch do trzech metrów długości, co wraz z mocnym i zakrzywionym dziobem utrzymuje żywą legendę dotyczącą tego gatunku.

Uderzającą cechą tego gatunku jest upierzenie, które zmienia się od momentu narodzin dziecka aż do okresu dorosłości. Podczas wzrostu orłosęp przechodzi przez dwa cykle upierzenia.

Pierwszy cykl rozpoczyna się w pierwszym roku życia i trwa aż do czwartego. Drugi cykl trwa od trzeciego do siódmego roku, chociaż może zależeć od każdego ptaka.

Ponadto gatunek ten wykazuje dymorfizm płciowy. Dymorfizm płciowy pozwala odróżnić samice od samców dzięki różnym cechom, które określają ich wygląd zewnętrzny. Na przykład samice tego gatunku mają większy rozmiar i wagę. Różnią się również długością i wysokością dzioba lub długości ogona.

Żywienie i siedlisko

Mają złą reputację ze względu na charakterystyczny rodzaj diety, ponieważ żywią się padliną. Jednak ich dieta zasadniczo opiera się na spożywaniu składników kostnych w celu przetrwania.

Ten szczególny rodzaj diety nazywa się osteofagową i obecnie ten gatunek jest jedynym znanym na świecie, który żywi się składnikami kostnymi.

Aby zagłębić się w rodzaje zdobyczy tego dużego ptaka naukowcy muszą przeprowadzić bezpośrednie obserwacje, aby zebrać bardziej obiektywne dane przy określaniu ilościowym diety tego gatunku.

Margalida i in. (2016) ustalili, że orłosęp wybiera owce lub kozy, a także króliki. Odnotowano negatywny trend w stosunku do zwierząt należących do grup bydła, koni i świń.

Zwykle osobniki dorosłe są w stanie połknąć kości o maksymalnej długości 250 mm i szerokości 35 mm. Aby móc połknąć większe kości używają łamaczy.

Łamacze to skaliste powierzchnie, na które rzucają kościami, aby je połamać. W ten sposób mogą je połknąć. Łamacze znajdują się zwykle w pobliżu gniazd, na pochyłej powierzchni wystawionej na działanie wiatru.

Zazwyczaj dorosły osobnik przechowuje kości w łamaczach i gniazdach.

Znajduje się na obszarach o małej populacji ludzkiej i nie zamieszkuje w infrastrukturach będących wynikiem działań człowieka. Głównie koncentrują się na pasmach górskich.

Ciekawostki dotyczące orłosępa

Praktyką obserwowaną u młodych jest kleptopasożytnictwo. Kleptopasożytnictwo polega na nękaniu innych ptaków, aby uwolniły swoje ofiary. Orłosęp często nęka inne ptaki, jak orły.

Jest to jeden z charakterystycznych przykładów zwierząt monogamicznych. Jednak w Pirenejach zaobserwowano tria polandryjne. Uważa się, że jest to spowodowane zbyt dużą ilością ptaków, co utrudnia osiedlanie się okazom w wieku rozrodczym.

Projekt Life + „Orłosęp Brodaty” 2013-2018 koncentruje się na odnowie i ochronie tego drapieżnego ptaka w parkach narodowych Picos de Europa, Ordesa i Monte Perdido należących do sieci Natura 2000.

Oprócz tego projektu inne programy kierowane i zarządzane przez Fundację Ochrony Orłosępa są prowadzone w obu parkach od ponad 21 lat. Głównym celem jest to, by ten ptak drapieżny, który znajduje się w krajowym katalogu gatunków zagrożonych przestał być zagrożony wyginięciem.

Według redaktorów tego projektu przetrwanie hiszpańskiego orłosępa brodatego zależy od trzech głównych czynników:

• Niewielka liczebność populacji.
• Ograniczony zakres dystrybucji (Pireneje).
• Trudność w kolonizowaniu nowych terytoriów.