Opieka wspólna nad pupilem: na czym polega?

Napisane i zweryfikowane przez prawnika Francisco María García

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Opieka wspólna nad pupilem to stosunkowo nowa procedura prawna. Obecnie jest tak powszechna, jak procedury podziału opieki nad dzieckiem, jeśli chodzi o rozwiązanie małżeństwa. Niestety, ta nowa okoliczność prawna znacznie wykracza poza kwestię tego, która ze stron może zatrzymać zwierzaka.

Dzisiaj chcielibyśmy wyjaśnić typowe problemy, z którymi borykają się ludzie, jeśli chodzi o opiekę wspólną . Podamy ci szczegóły opieki wspólnej po rozwodzie lub rozpadzie związku partnerskiego.

Prawo dotyczące wspólnej opieki nad zwierzęciem

Obecne przepisy chronią najlepszy interes dzieci uwikłanych w sprawy rozwodowe, ale przepisy dotyczące zwierząt domowych przynoszą korzyści głównie ich właścicielom. Prawo nadal uważa zwierzęta za własność osobistą, a ludzie mogą je posiadać i kontrolować.

Sądy mogą przyznać zwierzę tylko prawowitemu właścicielowi. Przyznanie wspólnej opieki lub prawa do odwiedzania zwierzęcia jest w świetle prawa dokładnie tym samym, co wymienianie się telewizorem co tydzień.

Zanim sąd zdecyduje, kto dostanie co po rozwodzie, musi najpierw rozważyć, czy zwierzę było własnością komunalną. Musi zdecydować, czy można podzielić czas 50/50, czy też potrzeba bardziej sprawiedliwego stosunku dystrybucji. Sąd musi także zdecydować, która nieruchomość faktycznie należy do pary. Oprócz tego trzeb oszacować wartość każdej nieruchomości.

Wreszcie, sąd weźmie pod uwagę, czy istnieje uprzednia umowa przedmałżeńska lub inna umowa prawna. Tak więc, jeśli chodzi o decyzję, kto może zatrzymać pupili, każdy sąd będzie stosował te same zasady, co przy dzieleniu innych aktywów.

Konflikty te są dość powszechne w przypadku wspólnych zakupów koni, które rywalizują w sporcie. Tak więc zawsze należy zawrzeć umowę prawną przed pozyskaniem zwierzęcia z inną osobą, aby uniknąć przyszłych problemów.

Rozwód: kto zatrzymuje zwierzę?

Warunki opieki wspólnej i obowiązki stron muszą być jasno i obiektywnie określone w treści umowy prawnej, jeśli chcesz uniknąć przyszłych kosztownych sporów prawnych.

Pierwszą rzeczą, którą trzeba zawrzeć w tego rodzaju umowach są wszelkie wkłady finansowe wniesione przez którąkolwiek ze stron zaangażowanych we wspólną opiekę. Opłaty te są niezbędne, jeśli chodzi o określenie, co odpowiada każdej osobie w przypadku rozwiązania umowy.

Ponadto pomagają regulować obowiązki każdego opiekuna w zakresie wsparcia finansowego dla zwierzęcia. Podobnie, prawo zakłada, że ​​inwestycje finansowe każdego współwłaściciela były takie same. Jeśli jednak tak nie jest, strony muszą określić procent inwestycji w umowie, wraz ze swoimi obowiązkami i prawami.

W odniesieniu do obowiązków i praw, ustawa co do zasady egzekwuje klauzule zawarte w takich umowach. Daje im również prawo do delegowania własnych obowiązków drugiej, wybranej przez siebie stronie na własnych warunkach.

W przypadku braku porozumienia między partnerami, lub jeśli w umowie zawarto niespójne lub arbitralne klauzule, wówczas każdy z partnerów ma prawo wystąpić z wnioskiem o jej unieważnienie. W takiej sytuacji strona otrzyma rekompensatę proporcjonalną do swojego udziału we współwłasności.

Opieka wspólna

Obecnie jest wielu rozwodników z prawnie ustaloną wspólną opieką nad pupilami. W takich przypadkach umowa stanowi, że zwierzęta domowe są członkami rodziny, a nie towarami do podziału.

Prawda jest taka, że ​​jest coraz więcej przypadków par, które opracowują skomplikowane intercyzy, które w przypadku separacji obejmują także zwierzęta. W tych dokumentach obowiązki i prawa każdej ze stron są szczegółowo określone w celu zagwarantowania właściwej opieki nad zwierzęciem.

Logicznie, ten rodzaj regulacji wyszczególnia również podział wydatków. Mowa o dosłownie wszystkim, od żywienia zwierząt po higienę, dobrostan, a nawet profilaktykę zdrowotną. Są to wszystkie podstawowe potrzeby.

Opieka wspólna wiąże się również z zasadami, aby zakończenie więzi między parą nie wpłynęło na ich relacje ze zwierzęciem.

W związku z tym ludzie zawsze powinni zawrzeć wcześniej umowę. Taką, która określa, jak każda ze stron spędza dni robocze i weekendy ze zwierzętami. Ponadto, trzeba też zaznaczyć, jakie będzie miejsce spotkania w celu odbioru i przywiezienia zwierzęcia.

Powinna również zawierać wszelkie inne praktyczne kwestie, które mogłyby zapobiec przyszłym konfliktom między stronami podczas rozpadu związku.

Wszystkie te kwestie są dość innowacyjne w naszym obecnym systemie prawnym. Czas przestać myśleć o zwierzętach jako o przedmiotach i własności, i przypisać im godność, jaką obdarowalibyśmy nasze dzieci. To zdecydowanie o krok bliżej do pełnego uznania, że ​​zwierzęta są czującymi istotami posiadającymi prawa.