Jak stres w wyniku niewoli zmienia fizjologię różnych gatunków

Naśladowanie w jak największym stopniu naturalne środowisko. To główna rada dla tych, którzy z różnych powodów trzymają dzikie zwierzęta w niewoli. Jednak stres wywołany przez niewolę pokazuje, że jest to łatwiejsze zalecenie niż jego realizacja, ponieważ nikt nie lubi żyć w zamknięciu.

W wielu badaniach podjęto się udowodnienia tego faktu, z których najbardziej znaczące wyniki w zakresie fizjologii znajdziesz tutaj. Ich znajomość jest nie tylko pomocą dla tych, którzy muszą trzymać zwierzęta w niewoli przed ich ponownym wprowadzeniem, ale także służy podniesieniu świadomości na temat rzeczywistości wszystkich nie-ludzi, którzy nigdy nie będą już wolni.

Jak zamknięcie wpływa na zwierzęta

Ogólna ludzka mentalność jest taka, że woda, jedzenie i odpoczynek wystarczą każdej żywej istocie do szczęśliwego życia. Jednak pandemia, która wybuchła w 2020 roku, pokazała nam coś raz na zawsze: zamknięcie, nawet przy zaspokojeniu wszystkich potrzeb i zapewnieniu wszystkich rozrywek na świecie, negatywnie wpływa na zdrowie fizyczne i psychiczne.

W przypadku zwierzęcia niebędącego człowiekiem jest dokładnie tak samo. Stan niewoli jest postrzegany jako zagrażający i ciągły, przez co wynikająca z niego aktywacja fizjologiczna nigdy nie maleje. Fizjologia tego stanu jest aktywowana przez dwa główne szlaki:

• Odpowiedź nadnerczy. Epinefryna i noradrenalina są natychmiast uwalniane z rdzenia nadnerczy, kiedy pojawia się niebezpieczeństwo zablokowania. W ten sposób ciało jest aktywowane do reagowania na sytuacje zagrażające życiu, między innymi poprzez zwiększenie częstości akcji serca, napięcia mięśni i ciśnienia krwi.
• Uwalnianie glikokortykoidów. Ten drugi etap rozpoczyna się w ciągu kilku minut od pojawienia się stresora. Te hormony steroidowe mają istotny wpływ na regulację metabolizmu, który przygotowuje ciało do radzenia sobie z sytuacją stresową przez dłuższy czas. Tak więc przestaje inwestować w długotrwałe procesy, takie jak układ odpornościowy czy reprodukcja.

Jak możesz sobie wyobrazić, te dwa procesy są przeznaczone do radzenia sobie z chwilową sytuacją. Jednak gdy subiektywne odczucie zagrożenia nie zmniejsza się, organizm kontynuuje uwalnianie kortykosteroidów, co wpływa na zdrowie zwierzęcia. Jest to tak zwany przewlekły stres, w tym przypadku wywołany przez niewolę.

Przewlekły stres w niewoli a glikokortykoidy

Tak więc to właśnie te glikokortykoidy sprawiają, że organizm reaguje na ciągłe zagrożenie, poświęcając normalne funkcjonowanie niektórych układów, aby utrzymać natychmiastową czujność. Wyniki badań w tym zakresie są odkrywcze:

• Patrząc na wagę, w 60% badań stwierdzono, że zwierzęta zamknięte w niewoli, nigdy nie odzyskały wagi, którą straciły z powodu stresu.
• Prawie połowa badań (42%) wykazała, że schwytane zwierzęta miały wyższy poziom glukokortykoidów niż ich wolno żyjące odpowiedniki.
• Czterdzieści pięć procent badanych gatunków utrzymywało ten wysoki poziom glukokortykoidów trzy miesiące po schwytaniu.

Aby to zobrazować, podajemy kilka przykładów. Pierwszy pochodzi z badania opublikowanego w 2004 roku, w którym stwierdzono, że długotrwała niewola doprowadziła do zwiększenia masy nadnerczy u afrykańskich małp zielonych. Z drugiej strony u dziewięciopręcikowych pancerników stwierdzono, że 6 miesięcy niewoli spowodowało zmiany w nadnerczach podobne do tych, które występują po stresie związanym z ostrą zimą.

Jak przewlekły stres wpływa na układ odpornościowy?

Jednym z układów, na który przewlekły stres ma największy wpływ, jest układ odpornościowy. Ponieważ w sytuacji bezpośredniego zagrożenia nie ma potrzeby inwestowania w nią, organizm kieruje zasoby do innych organów i procesów. Na dłuższą metę więc cierpi i sprzyja rozwojowi chorób.

W tym względzie synteza wyników daje interesujące dane. Przyjrzyjmy się tym najbardziej rzucającym się w oczy:

• W 24% badań stwierdzono zwiększoną odpowiedź immunologiczną, a w kolejnych 24% zmniejszoną (mierzoną liczbą leukocytów).
• Odpowiedzi nie są jasne: wydaje się, że są one zależne od gatunku. Podczas gdy niektóre zwierzęta wykazują nadaktywność układu odpornościowego, inne cierpią na problemy wynikające z jego zahamowania.

Przykładem tego są ropuchy, u których stwierdzono większą liczbę bakterii na skórze i w układzie pokarmowym, gdy żyły w niewoli.

Zamknięcie i rozmnażanie

Reprodukcja jest również funkcją związaną z poziomem glukokortykoidów. Rzeczywiście, glikokortykoidy mają zdolność do hamowania (lub nawet tłumienia) działania steroidów rozrodczych. Dlatego zmniejszona produkcja testosteronu lub estradiolu będzie miała wpływ na zachowania rozrodcze zwierząt.

Ponadto u młodych zwierząt stres związany z życiem w niewoli powoduje problemy z rozwojem gonad i dojrzewaniem komórek jajowych.

Analizując układ rozrodczy, autorzy badania stwierdzili, że 74% artykułów wskazuje na to, że zwierzęta dziko żyjące mają zahamowane zdolności rozrodcze. Obserwuje się to w wielu przypadkach i stanowi problem, zwłaszcza w przypadku gatunków, które mają być hodowane w niewoli, a następnie wypuszczane na wolność.

Wiele zwierząt jest trzymanych w niewoli dla różnych ludzkich celów: eksperymentów, hodowli, rozrywki itd. Jak wielu z nich można uniknąć? Gdzie możemy skierować rozwój naszego gatunku bez szkody dla innych zwierząt? Na szczęście są już ludzie, którzy nad tym pracują. Pozostaje tylko ich wspierać, aby nikt więcej nie musiał cierpieć z powodu dożywotniego zamknięcia.