Delfiny - klucz do cukrzycy

Chociaż wszystkie ssaki mają pewne wspólne cechy biologiczne i fizjologiczne, to w miarę zagłębiania się w każdy gatunek można znaleźć fundamentalne różnice. Doprowadziły one do zbadania cukrzycy u delfinów.

Co te cudowne walenie mają wspólnego z chorobą, na którą cierpi 460 milionów ludzi na całym świecie? Cóż, w tej przestrzeni możesz się tego dowiedzieć. Jeśli myśleliście, że delfiny są pełne osobliwości, tutaj do listy dodacie jeszcze jedną.

Charakterystyka delfinów

Pierwszą rzeczą, którą należy zrobić, jest scharakteryzowanie gatunku delfina, który mógłby być kluczem do cukrzycy. W badaniach na ten temat (które zobaczysz poniżej) wykorzystano osobniki gatunku Tursiops truncatus, czyli delfina butlonosego.

Ten waleń zębowca zamieszkuje wszystkie wody naszej planety z wyjątkiem polarnych. Są w stanie spędzić 5 minut bez wychodzenia na powierzchnię po powietrze, więc nie nurkują zbyt głęboko. Dlatego też można je czasem dostrzec w obszarach przybrzeżnych, gdyż często zbliżają się, by żerować na ławicach ryb.

Jeśli jest jedna rzecz, która wyróżnia te zwierzęta, to jest to ich niesamowita inteligencja. Potrafią rozpoznawać się w lustrze, rozwiązywać problemy w grupach i indywidualnie, używać narzędzi, a nawet współpracować z innymi gatunkami w celu obrony lub zdobycia pożywienia. Ich system komunikacji jest bardzo zbliżony do ludzkiego, gdyż posiadają nawet składnię.

Ciekawostką na ich temat jest to, że matki nadają imię swojemu potomstwu i przedstawiają je innym za jego pomocą, dzięki czemu mały delfin uczy się go i wykorzystuje w dorosłym życiu do socjalizacji.

Cukrzyca u ludzi

Kolejnym krokiem jest dowiedzenie się nieco więcej o dolegliwości, która była badana w czasie tego porównania człowieka z delfinem. To cukrzyca, przewlekła choroba metaboliczna, która wpływa na przemianę glukozy w energię.

Proces ten odbywa się dzięki hormonowi, zwanemu insuliną, produkowanemu przez trzustkę. Kiedy ta produkcja zawodzi lub komórki nie są w stanie prawidłowo reagować na hormon, dochodzi do cukrzycy. Najczęstsze objawy są następujące:

• Zwiększone pragnienie i oddawanie moczu (polidypsja i poliuria).
• zwiększony apetyt
• Zmęczenie, brak energii.
• Niewyraźne widzenie
• Drętwienie kończyn
• Rany, które się nie goją
• Długotrwałe problemy z sercem, wzrokiem i nerkami.

W tym przypadku delfiny były badane pod kątem leczenia cukrzycy typu 2, która charakteryzuje się niezdolnością komórek do wykorzystywania insuliny w procesie metabolizmu. Zobaczmy, jak te walenie pomagają nam zrozumieć insulinooporność.

Delfiny “włączają i wyłączają” cukrzycę

Delfiny mają pewne ciekawe uwarunkowania biologiczne, jeśli chodzi o metabolizm cukru. Po pierwsze, żywią się rybami, które zawierają duże ilości białka i małe ilości cukrów. Po drugie, mają mózg, który jest bardzo duży w stosunku do ich wielkości, tak jak my, i który ma duże zapotrzebowanie na glukozę do prawidłowego funkcjonowania.

Te dwa czynniki powinny w zasadzie powodować problem z odżywianiem mózgu, gdyby nie pewna osobliwość delfinów. Delfiny mogą włączać i wyłączać insulinooporność. W ten sposób regulują poziom cukru we krwi zgodnie z potrzebami organizmu w danym momencie.

W ten sposób w warunkach postu organizm delfinów aktywuje insulinooporność, tworząc stan podobny do cukrzycy typu 2, który pozwala im dłużej zachować glukozę. To jest właśnie to, co chcemy zbadać: zdolność do “włączania i wyłączania” insulinooporności i zastosowania jej do leczenia tej choroby u ludzi.

Długa droga przed nami

Królestwo zwierząt jest pełne niespodzianek i zdolności, z których my, ludzie, chętnie skorzystalibyśmy, aby poprawić nasze zdrowie i nasze życie. Chociaż wiele z nich zostało naśladowanych z dobrym skutkiem, wciąż jest długa droga do przebycia, jeśli chodzi o zdrowie.

Wykorzystanie modeli zwierzęcych może dostarczyć wskazówek, jakimi drogami można zbadać pewne zagadnienia, zwłaszcza te związane ze zdrowiem naszego gatunku. Jednak po wykonaniu pierwszego kroku porównawczego, badania muszą nadal koncentrować się na ludziach, w przeciwnym razie uzyska się fałszywe wyniki.

Innymi słowy, inne gatunki mogą być wspaniałą inspiracją do poprawy życia ludzi, ale nie możemy tracić z oczu skuteczności opracowywania metod alternatywnych do modeli zwierzęcych. Aby znaleźć lekarstwo na cukrzycę, badania muszą nadal skupiać się na naszej własnej biologii.