Sekretem zdrowia złotej rybki, jakość wody?!
Aby zachować zdrowie złotej rybki potrzeba bardzo niewiele. Kluczem do jej przeżycia jest zdolność przystosowania się do wody złej jakości.
Złote lub czerwone rybki to jeden z najpopularniejszych gatunków akwariowych. Jest to ryba z rodziny karpiowatych. Często można ją zobaczyć w szklanych akwariach lub w dużych stawach w parkach miejskich. Tam, mając więcej miejsca, mają tendencję do szybkiego wzrostu. Najważniejszą kwestią jest dobre zdrowie złotej rybki.
Ryba ta jest jedną z najłatwiejszych do rozmnażania ze względu na jej zdolność do rozmnażania się, przystosowanie do różnych warunków klimatycznych i choroby odporność na różne. Pochodzi z Azji Wschodniej i przed wiekami spopularyzowano ją w Europie jako rybki ozdobne.
Jak wyglądają złote rybki?
Powszechne odmiany złotych rybek mają 15-30 centymetrów długości i ważą około 300 gramów. Ale w warunkach naturalnych mogą się potroić i ważyć prawie dwa kilogramy. Ich ciało jest krótkie i owalne z długimi płetwami i ogonem, co czyni je idealnymi pływakami.
Te małe karpie mają zwykle różne żółte i pomarańczowe odcienie, mocne i jasne kolory, które mogą wskazywać na zdrowie złotej rybki.
Są to ryby długowieczne, które przy odpowiedniej opiece mogą żyć od 5 do 10 lat. Są nawet przypadki, w których przetrwały dekadę w bardziej naturalnych warunkach, takich jak jeziora i stawy.
Złote rybki to bardzo odporny gatunek
Złota rybka to gatunek słodkowodny, który nie występuje w morzach ani oceanach. W naturze złote rybki preferują płytkie wody wolno płynących lagun i rzek, z bujną roślinnością i miękkim dnem. Zwykle znajdują się w pobliżu brzegów.
Jednak gatunek ten jest w stanie przetrwać w niesprzyjających warunkach. Takich jak zanieczyszczone wody, przy niskim stężeniu tlenu oraz w niskich temperaturach, w których inne gatunki ryb nie mogą przeżyć.
Może przeżyć przy niskim stężeniu tlenu
Złote rybki i inne gatunki mogą przetrwać okresy anoksji – niedoboru lub braku tlenu – od kilku godzin do kilku dni. Zwierzęta te mają biologiczne mechanizmy zmniejszania zapotrzebowania na energię w niekorzystnych warunkach, takich jak brak tlenu.
Proces ten nazywany jest depresją metaboliczną i polega na znacznym zmniejszeniu metabolizmu organizmu ryb. Dzięki czemu ryby potrzebują znacznie mniej energii do przeżycia. Zwierzę przedstawia szereg zmian fizjologicznych podczas depresji metabolicznej:
- Zmniejsza produkcję ciepła około trzykrotnie.
- Zwiększa zapasy glikogenu w wątrobie i mózgu jako cząsteczka wytwarzająca energię.
- Nie gromadzi toksycznych produktów przemiany materii, ponieważ w mięśniach przekształca kwas mlekowy w etanol i CO2, które może wydalać do wody przez skrzela.
- Używają glikolizy beztlenowej jako drogi metabolicznej energii.
I w bardzo niskich temperaturach
Ten typ karpia jest w stanie wytrzymać bardzo niskie temperatury, nawet w lodowatych wodach, dzięki szeregowi mechanizmów fizjologicznych, takich jak ten, który omówiliśmy i ich zachowaniu w okresie zimowym.
Kiedy temperatury spadają – złota rybka może zakopać się pod błotem i przetrwać przez jakiś czas mniej aktywna. Ale z wystarczającą aktywnością mózgu, aby zachować czujność w swoim naturalnym środowisku.
Ze względu na swój szczególny metabolizm, doskonałą adaptację do środowiska, łatwość rozmnażania i długowieczność, złota rybka stała się gatunkiem, który rozprzestrzenił się na całym świecie.
Jest wiele przypadków właścicieli, którzy „męczą się” swoimi rybami i wypuszczają je do oczek w parkach lub do jezior. Tam ich populacje rosną bez ograniczeń i stają się najliczniejszym gatunkiem. A ponieważ dla zdrowia złotej ryby woda o bardzo szczególnych właściwościach nie jest potrzebna stała się bardzo typowym gatunkiem w naszym środowisku.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Marshall E. Ostrow. Pet Manual: Goldfish (Barron’s Complete Pet Owner’s Manuals), 2003.
- Carassius auratus (Linnaeus, 1758). Pez rojo.
- Volodymyr I. Lushchak, Ludmyla P. Lushchak, Alice A. Mota, and Marcelo Hermes-Lima. Oxidative stress and antioxidant defenses in goldfish Carassius auratus during anoxia and reoxygenation, 2001.
- Hill, Wyse y Anderson. Fisiología animal, 2006.
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.