Rekin kosogon: siedlisko i charakterystyka

Napisane i zweryfikowane przez biologa Cesar Paul Gonzalez Gonzalez

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Rekin kosogon to gatunek ryby chrzęstnoszkieletowej charakteryzujący się ogromnym ogonem. Jest to organizm szeroko rozpowszechniony, o niezwykłej ruchliwości i aktywności, pozwalającej mu na dość szybkie przemieszczanie się między powierzchnią a głębią wody. Rozmnażanie tych osobników jest jego największą przeszkodą i uważa się go za rekina bardzo wrażliwego.

Istnieją trzy gatunki rekinów, które określa się jako “lisy morskie”. W tym miejscu skupimy się jednak tylko na Alopias superciliosus. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tym ogromnym morskim okazie.

Siedlisko rekina kosogona

Żarłacze kosogony występują w morzach tropikalnych i umiarkowanych, od powierzchni do głębokości 700 metrów. Rekin ten jest dość aktywnym i wytrzymałym pływakiem, zdolnym do podejmowania długich wędrówek na odległość do 2400 kilometrów. Optymalnym siedliskiem dla tego gatunku są ciepłe wody, gdyż tam właśnie występują największe okazy.

Charakterystyka fizyczna

Charakterystyczną cechą tego rekina jest bardzo długi i rzucający się w oczy górny ogon. To przedłużenie ogonowe może być tak duże jak ciało i w rzeczywistości największe organizmy osiągają do 4,5 metra długości całkowitej.

Jego ciało jest podobne do innych rekinów: cylindryczne, krzepkie i z wydłużonym pyskiem w kształcie stożka. Ponadto ma 5 wyraźnych płetw, z dość zmniejszoną szóstą grzbietową, która znajduje się w pobliżu ogona. Wszystkie są nieruchome i pomagają rekinowi utrzymać pozycję w wodzie, z wyjątkiem ogonowej, która jako jedyna jest ruchliwa.

Organizm ten zachowuje typowe dla rekinów ubarwienie, z niebieskawo-szarymi na grzbiecie, ale z białymi kolorami na brzuchu. Chociaż rodzaj Alopias obejmuje 3 różne gatunki, różni się od pozostałych dużymi oczami, dlatego jest również nazywany „kostnym rekinem kosogonowcem”.

Zachowanie rekinów kosaków

Ten rekin jest samotnym pływakiem, który często szuka ciepłych wód. Ponadto jego populacja jest podzielona według wieku i płci. Niektórzy eksperci uważają to za strategię ułatwiającą przetrwanie. Z tego powodu samice, samce i młode gromadzą się w różnych miejscach oceanu.

Według artykułu w czasopiśmie naukowym Marine Ecology Progress Series, rekin ten zwykle przebywa na głębokości 200 lub 500 metrów w ciągu dnia i blisko powierzchni w nocy. Dzieje się tak dlatego, że dzięki swoim oczom może z łatwością obserwować swoją ofiarę w odbiciu słońca, podczas gdy w nocy wynurza się na powierzchnię z powodu braku światła.

Dieta rekinów kosogonowych

Jego głównym pokarmem są ławice kałamarnic i ryb, dlatego uważane są za wyspecjalizowanego drapieżnika. Do najczęstszych gatunków w jego diecie należą Larimus argenteu, kałamarnica Humboldt, Centrophryne spinulosa i morszczuk pacyficzny.

Ogon tego rekina odgrywa ważną rolę w jego diecie, ponieważ używa go do ogłuszania i osaczania ofiary. Odbywa się to za pomocą fal, które wirują w wodzie i ogłuszają ofiarę. Używa go również jako bicza, uderzając mocno i obezwładniając cel.

Rozmnażanie rekinów kosogonowych

Ten rekin ma jajożyworodną reprodukcję, okres ciąży wynosi jeden rok, a mioty składają się z dwóch młodych. W trakcie rozwoju młode wykazują zachowanie zwane ovofagią, polegające na odżywianiu się niezapłodnionymi jajami matki. W tym celu wykształcają tymczasowe zęby embrionalne, które zostaną utracone przed narodzinami.

Młode tego gatunku mierzą od 60 do 105 centymetrów przy urodzeniu i osiągają dojrzałość w wieku co najmniej 12 lat. Ponadto, opieka rodzicielska jest minimalna, ponieważ po urodzeniu się – są niezależne, ale pozostają w obszarze “żłobka”, gdzie są chronione przez kilka samic. W miarę jak rosną, migrują do nowych miejsc, segregując się według wieku.

Rekin ten rozmnaża się corocznie, ale nie ma określonego sezonu godowego. Możesz kopulować o każdej porze roku.

Stan zachowania

Według Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody, rekin kosogon jest wymieniony jako gatunek zagrożony. Wynika to z faktu, że rodzą one niewiele młodych w jednym miocie, a ponadto są eksploatowane przez przedsiębiorstwa rybackie.

Rekin kosogon i zagrożenia

Główne zagrożenie, jakie stanowią te organizmy, to połowy selektywne i przypadkowe. Jednym z powodów ich dużego popytu jest uznanie ich mięsa, płetw, skóry i wątroby. Dlatego poławia się je przez wędkarzy rekreacyjnych w różnych krajach na całym świecie.

Na kontynencie azjatyckim następuje wielka komercjalizacja płetw, ponieważ są one częścią tradycyjnej chińskiej potrawy. Jednak najbardziej poszukiwanymi częściami okazów jest ich mięso i wątroba. Dzieje się tak dlatego, że pierwszy z nich wykorzystuje się do spożycia przez ludzi, podczas gdy z drugiego pozyskuje się oleje o wysokiej zawartości witamin.

Na szczęście Międzynarodowa Komisja ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego i Komisja ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim zakazały połowu tego rekina. Chociaż wysiłki nie przynoszą jeszcze owoców, kilka innych krajów zobowiązało się do współpracy w ich ochronie, w celu zabezpieczenia morskiej różnorodności biologicznej.