Zapobieganie inwazji pasożytniczej u świnek morskich
Napisane i zweryfikowane przez biochemiczkę Luz Eduviges Thomas-Romero
Czyste, niefrasobliwe i łatwe w opiece, te urocze zwierzęta są wspaniałymi pupilami dla dzieci. Jednak ważne jest, aby zwracać uwagę na wszelkie oznaki inwazji pasożytniczej i infekcji u świnek morskich (kawii).
Istnieje wiele chorób, które są bardzo powszechne u świnek morskich. Jak zawsze, posiadanie odpowiedniej wiedzy jest kluczem do pokonania wszelkich trudności, jakie możesz napotkać.
W tym artykule przyjrzymy się zakażeniom pasożytami i infekcjom powszechnie występującym u świnek morskich, aby przygotować Cię do wykrycia wszelkich oznak i objawów problemów u swoich zwierząt.
Jak wygląda zdrowa świnka morska?
Twoja świnka morska powinna mieć lśniącą sierść i jasne, przejrzyste oczy. Zęby świnki morskiej są naturalnie żółte, a z nosa i jamy ustnej nie powinno być żadnych wydzielin.
Zdrowa świnka morska będzie miała dobry apetyt, a okolice odbytu powinny być czyste i suche.
Szczęśliwa świnka morska będzie aktywna i figlarna. Apatia, kulawizna lub splątane, nieuczesane futro to oznaki, że Twoja świnka morska wymaga opieki weterynaryjnej.
Opieka nad świnkami morskimi: wykrywanie inwazji pasożytniczej
Obserwacja
Dobrze jest nabrać zwyczaju sprawdzania stanu swojej świnki morskiej przynajmniej raz dziennie. Umożliwi to wczesne wykrycie wszelkich problemów i zagwarantowanie, że zostaną odpowiednio potraktowane. Pamiętaj, że jakakolwiek utrata wagi lub apetytu może oznaczać, że Twoja świnka morska jest znudzona, nieszczęśliwa lub (w najgorszym przypadku) chora.
Wreszcie ważne jest, aby zwracać uwagę na wszelkie zabrudzenia w okolicy odbytu, ponieważ może to wskazywać na biegunkę lub infekcję. Pojawienie się jakichkolwiek zabrudzeń w tym miejscu jest pewnym znakiem, że Twój zwierzak wymaga opieki weterynaryjnej.
Kwarantanna
Jeśli niedawno w Twoim domu pojawiła się nowa świnka morska, dobrze jest poddać ją kilkutygodniowej kwarantannie w oddzielnej klatce.
Umieszczenie nowego zwierzaka na kwarantannie, zanim pozwolisz mu spotkać się z innymi świnkami morskimi, da Ci czas na obserwację, sprawdzenie wszelkich oznak występowania zewnętrznych pasożytów i wyleczenie ich, zanim będą miały szansę się rozprzestrzenić.
Karma i ściółka
Świnki morskie mogą łapać pasożyty od siebie nawzajem, a także z pożywienia i ze ściółki. Dlatego nabierz nawyku zamrażania jedzenia lub legowiska przed włożeniem go do klatki zwierzęcia, ponieważ ekstremalne temperatury zabiją wszelkie potencjalne pasożyty, które mogą czaić się w opakowaniu.
Powszechne inwazje pasożytnicze u świnek morskich
Jest bardzo prawdopodobne, że świnka morska zarazi się pasożytami zewnętrznymi, takimi jak pchły, wszy lub grzybica, zwłaszcza jeśli w domu są inne zwierzęta (koty, psy itp.).
Typowe objawy, które mogą być powodowane obecnością jednego z tych pasożytów, to ciągłe swędzenie, silny łupież i plamiste wypadanie sierści. W niektórych przypadkach dyskomfort powodowany przez pasożyty może powodować, że świnki będą biegać w małych kręgach.
Nieleczone, zwierzę będzie powoli słabnąć. Długotrwała ekspozycja na pasożyty zewnętrzne może nawet prowadzić do samookaleczeń lub infekcji, które dostają się do organizmu przez zadrapania na skórze. Bez odpowiedniego leczenia zakażenie rozprzestrzeni się, aż dotknie całego ciała, a zwierzę może umrzeć.
Roztocza
Ogólnie rzecz biorąc, roztocza są jedną z najpoważniejszych inwazji pasożytniczych, jakie mogą wystąpić u świnek morskich. Roztocza powodują świerzb, zakaźną chorobę skóry, która powoduje silny świąd i łysienie. Te pasożyty wbijają się w skórę, tworząc strupy, szczególnie wokół uszu.
Jeśli wypadaniu sierści towarzyszą również czerwone lub bolesne plamy na skórze, może to oznaczać, że u świnki morskiej występują roztocza.
U świnek morskich większość przypadków świerzbu wywołują roztocza Trixacarus caviae, które są tak małe, że można je zobaczyć tylko w próbkach skóry pod mikroskopem.
Roztocza mogą działać jako wektory dla patogennych mikroorganizmów, zwłaszcza gdy występują w dużych grupach.
Inny rodzaj inwazji pasożytniczej: wszy
Wszy to małe, płaskie, białe owady żyjące w futrze świnek morskich i innych zwierząt. Wszy i ich jaja można zobaczyć gołym okiem, żyją w łysych plackach za uszami świnek morskich. Gatunkiem najczęściej spotykanym na świnkach morskich jest Gliricola porcelli.
Dorosłe wszy i ich jaja przyczepiają się do nasady włosów. Ich obecność może pozostać niezauważona przez długi czas, ponieważ zazwyczaj występują tylko w niewielkich ilościach.
Ciężkie zawszenie zdarza się rzadko, ale kiedy już wystąpi, może powodować silny świąd, łysienie i zmiany skórne, szczególnie za uszami.
Grzybica lub infekcje grzybicze
Mikoza to grzybica, która atakuje skórę i paznokcie. Rozprzestrzenia się przez kontakt z zakażonym zwierzęciem lub zakażoną klatką. Główną przyczyną grzybicy u świnek morskich jest Trichophyton mentagrophytes. Infekcja powoduje wypadanie włosów i szare łuski na skórze.
Leczenie inwazji pasożytniczej i infekcji u świnek morskich
Jeśli podejrzewasz, że Twoja świnka morska może być zarażona pasożytami lub ma infekcję grzybiczą, ważne jest, aby zdezynfekować klatkę, zabawki i inny sprzęt. Omów ze swoim weterynarzem o najbardziej odpowiedni sposób leczenia. Niestety, ale całkowite wyeliminowanie problemu może zająć nawet kilka tygodni.
Weterynarz będzie w stanie określić, czy Twoja świnka morska ma roztocza, wszy lub inny rodzaj pasożyta. Ważne jest, aby jak najszybciej dokładnie zdezynfekować klatkę świnki morskiej. Najpierw wyjmij całą ściółkę i wyrzuć ją. Następnie spryskaj klatkę 10% roztworem chloru rozcieńczonego wodą i czyść klatkę w ten sposób raz w tygodniu.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Gorman G. Texia; Zúñiga C. Rosario; Romero M. Sergio. (1986). Hallazgos de ectoparásitos en cobayos (Cavia Porcellus). Avances en Medicina Veterinaria, 1:1
- Huamán Alcantará, M., Killerby Campos, M., & Chauca Francia, L. (2019). Manual de Bioseguridad y Sanidad en Cuyes.
- Fuentealba, C., & Hanna, P. (1996). Mange induced by Trixacarus caviae in a guinea pig. The Canadian Veterinary Journal, 37(12), 749.
- Viguié, C. Paugam, A (2009). Dermatofitos transmitidos por animales. Acta Bioquim Clin Latinoam, 43:263-270.
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.