Zachowanie kanarków

Ptaki te i ich piękny tryl są znane na całym świecie. Jednak zachowanie kanarków nie jest dziedziną, która została zbadana w dużym stopniu poza ich statusem jako ptaków ozdobnych. Na przykład, ich dynamika społeczna poza klatką jest nadal ukryta przed większością populacji.

W tym artykule przedstawiamy przegląd zwyczajów behawioralnych dzikiego kanarka. Jeśli kiedykolwiek zastanawiałeś się, jak te ptaki żyją na wolności, to jest to miejsce dla Ciebie. Nie przegapcie tego.

Charakterystyka kanarków

Dziki kanarek (Serinus canaria) to mały ptak wróblowaty z rodziny Fringillidae (rozpiętość skrzydeł ok. 20-23 cm). W przeciwieństwie do kanarków domowych, jego żółtawy kolor jest usiany brązowymi i czarnymi smugami, które pozwalają mu lepiej wtopić się w otoczenie.

Jest to ptak bez podgatunków opisanych w środowisku naturalnym, występujący na Maderze, Azorach i Wyspach Kanaryjskich. Został on również wprowadzony na Bermudach, Hawajach i Puerto Rico. Zajmuje bardzo różnorodne środowiska i można go obserwować od poziomu morza do 2000 m n. p. m. , głównie na terenach półotwartych i w lasach.

Dieta kanarka składa się głównie z nasion, które wyszukuje na ziemi. Na dużych wysokościach żywi się owocami, pędami i pąkami drzew. Sporadycznie spożywa białko zwierzęce w postaci drobnych owadów, takich jak larwy chrząszczy czy małe Orthoptera.

Kanarek rozmnaża się zwykle 2 lub 3 razy w roku, a jego okres rozrodczy rozpoczyna się w marcu i kończy w lipcu. Jednak populacje żyjące na cieplejszych obszarach mogą zacząć gniazdować w styczniu. Samica składa od 3 do 5 jaj, które wysiaduje przez 2 tygodnie, a pisklęta usamodzielniają się 2-3 tygodnie po wykluciu.

Wariant hodowany w niewoli znany jest jako Serinus canaria domestica i różni się znacznie od dzikiego morfotypu.

Zachowanie kanarków w sferze społecznej

Kanarki pogrupowane są w stada liczące do 30 osobników. W obrębie tych grup są zwykle związani parami, które bronią niewielkiego obszaru, na którym żywią się i odpoczywają. Mimo to nie są to ptaki nadmiernie terytorialne.

Kiedy zapada noc, wszystkie kanarki wyruszają razem, aby szukać liściastego drzewa, które sprawi, że będą się gnieździć. Rozlega się dźwięczny zgiełk i trzepot skrzydeł, dopóki wszyscy nie zajmą pozycji i będą rywalizować o najlepszą grzędę do grzędowania.

W rzeczywistości ptaki te mają tendencję do kojarzenia się z innymi gatunkami w miejscach, gdzie pożywienie jest obfite, takimi jak Kulczyk królewski (Serinus pusillus) lub Makolągwa zwyczajna (Linaria cannabina). Ta strategia pozwala im łatwiej lokalizować drapieżniki, a także szybciej znajdować nowe źródła pożywienia.

Zachowanie żywieniowe

Zachowania żywieniowe kanarków są niestrudzone: spędzają one większość dnia na poszukiwaniu pożywienia, zarówno na ziemi, jak i na drzewach. Mimo, że poruszają się w stadach, zaobserwowano, że każda para wybiera określony obszar, a do walk dochodzi, gdy dorosłe osobniki wkraczają na tereny innych osobników.

W tych okresach żerowania przeplatają się chwile odpoczynku, podczas których stado wspina się po drzewach. Tam ptaki nadal żerują, jeśli mogą, ale w bardziej leniwy sposób: wolą się zdrzemnąć, socjalizować i pielęgnować.

Zachowanie kanarków w rozmnażaniu

Zachowania lęgowe kanarków to chyba najbardziej zbadany obszar wiedzy o tym gatunku, głównie ze względu na zainteresowanie jego piękną i złożoną pieśnią. Ich zachowanie zalotów jest bezpośrednio związane z tonami emitowanymi przez samca, jak zobaczysz poniżej.

Kiedy nadchodzi sezon lęgowy, samce rywalizują o samice i tworzą pary, które będą stabilne przez cały ten okres. Aby przyciągnąć uwagę, użyją śpiewu i specyficznej pozy, w której wyciągają się w górę i poruszają po gałęziach przed samicą.

Podczas gdy samica zajmuje się wysiadywaniem jaj, samiec dostarcza jej pożywienia. Ponieważ w swoim naturalnym środowisku nie są bardzo terytorialnymi ptakami, często kilka par dzieli przestrzeń do rozrodu. Zwykle budują gniazda w gałęziach drzew lub krzewów, które mają kształt miseczki.

Kanarek gniazdo tkając gęstą sieć drobnych gałęzi, korzeni, porostów i mchu. Wyściela również wnętrze piórami i futrem, aby było wygodniejsze i cieplejsze dla młodych.

Śpiew kanarka

Śpiew kanarka składa się z łańcucha bardzo złożonych świergotów i ćwierkań. Chociaż emitowana tonacja wydaje się podobna u wszystkich osobników męskich, istnieje wiele czynników warunkujących tę wokalizację:

• Nauka rodzicielska: śpiew tego ptaka był badany w psychologii porównawczej ze względu na podobieństwa z przyswajaniem języka przez człowieka. Wydaje się, że pisklęta uczą się śpiewać, obserwując śpiew rodziców i innych ptaków w pobliżu.
• Nauka w okresie lęgowym: Samice mają również preferencje, na które wpływa doświadczenie, jeśli chodzi o przedkładanie śpiewu jednego samca nad śpiew drugiego. Samce z kolei doskonalą swój śpiew, aby przyciągnąć jak najwięcej samic.
• Dźwięki otoczenia: w eksperymencie przeprowadzonym w niewoli udało się wpłynąć na preferencje samic poprzez wczesną ekspozycję na nagrania różnych rozmów i piosenek.

Śpiew kanarków stanowi wyraźny wyzwalacz hormonalny, coś, co wyjaśnia, że tylko samce są w stanie go dostroić. Samice również wydają pewne dźwięki, ale są one o wiele bardziej podstawowe.

Jak widać, te wróblowate mają wiele do powiedzenia na temat swojego zachowania. Nie dajcie się zwieść małym ptaszkom: bardzo starają się pozostać niezauważone, ale jeśli będziecie mieli okazję je obserwować, odkryjecie cały świat ciekawostek