Sroka: charakterystyka, zachowanie i ciekawostki

Napisane i zweryfikowane przez prawnika Francisco María García

Napisany przez Francisco María García

Ostatnia aktualizacja: 27 grudnia, 2022

Sroka jest jednym z najinteligentniejszych ptaków, jakie można poznać. Żyją między Europą, Azją, Ameryką Północną i Afryką i bez większych trudności przystosowują się do żadnego ekosystemu.

Ptaki te mogą osiedlać się na polach, w miastach lub na ziemi uprawnej. Również na żywopłotach, drzewach, parkach lub ogrodach lub na obszarach o rzadkiej lub obfitej roślinności.

Jego nazwa naukowa to Pica pica. Przez długi czas były one zagrożone, gdyż klasyfikowano je jako szkodliwe dla upraw.

Liczba tych ptaków wzrosła w ostatnich latach, głównie ze względu na ich ogromną zdolność do przetrwania w obliczu rozrastających się skupisk ludzkich.

Ogólna charakterystyka

Jedną z charakterystycznych cech tego gatunku jest czarno-białe upierzenie, któremu towarzyszą niebieskie, fioletowe lub zielone refleksy na skrzydłach.

Jego wielkość waha się od 40 do 51 centymetrów, z czego około połowa należy do ogona. Jego rozpiętość skrzydeł waha się od 50 do 62 centymetrów, przy wadze około 200 gramów.

Z malutkimi oczami i długim, prostym i dość mocnym dziobem, sroka ma nerwową postawę i emituje szybkie sygnały ostrzegawcze w razie jakiejkolwiek ewentualności. Ich śpiew nie należy do najbardziej pełnych gracji w królestwie zwierząt, często jest opisywana jako rodzaj sygnału alarmowego. Ich średnia długość życia to 15 lat.

Ten ciekawy ptak jest niezwykle rozpowszechniony w całej Europie, będąc najczęściej spotykanym ptakiem na terytorium Hiszpanii. Obserwacja ich na wolności jest stosunkowo łatwa, ponieważ zwykle nie latają powyżej 1500 metrów.

Z natury wszystkożerne, zawierają w swoim menu zróżnicowaną liczbę produktów spożywczych. Zjadają również mniejsze ptaki, jaja, owoce, ślimaki, gryzonie, małe gady i owady, takie jak pająki. Zimą mogą stać się padlinożercami i szukać pożywienia w śmieciach.

Okres rozrodczy

Sroka to typ ptaka, który zwykle łączy się w pary na całe życie. Jednak niektóre okazy od czasu do czasu zmieniają partnerów. Według badań opublikowanych w Canadian Journal of Zoology, samice są bardziej „niewierne” niż samce. Z tego powodu samiec dobrze chroni swoją partnerkę w okresie godowym, w przeciwnym razie może ją stracić.

Swoje gniazda budują w najgrubszych gałęziach drzew, najczęściej w koronach, choć czasem wybierają też krzewy nie wyższe niż metr. Nierzadko instaluje się je również w budynkach miejskich.

Okres godowy sroki przypada na wiosnę, dlatego już w marcu zaczynają budować gniazda, które charakteryzują się kulistym kształtem z bocznym wejściem; najgłębsza ściana wykonana jest z błota, o grubości około czterech centymetrów. Górną część osłaniają kopułą z gałęzi.

Sroki gniazdują tylko raz w roku, a ich lęgi składają się z czterech do siedmiu zielonkawych jaj, wysiadywanych wyłącznie przez samice.

Inkubacja sroki trwa od 17 do 20 dni, w tym czasie para zachowuje się dyskretnie i cicho. Po wydostaniu się ze skorupy, pisklęta są karmione przez rodziców przez miesiąc, aż nauczą się latać.

Zachowanie sroki

Przebiegły, to jeden z przymiotników najczęściej używanych do określenia tego gatunku. Skutecznie komunikują się ze sobą, co pozwala im działać synchronicznie w celu obrony przed atakiem większych ptaków. Są one również zdolne do koordynacji w celu odpędzenia drapieżników lądowych.

Jeśli natkną się na padlinę dużego zwierzęcia, głośno kwiczą, aby zwrócić na siebie uwagę sępów i wron. Aby móc żywić się znalezionymi “łupami”, potrzebują innych ptaków do rozszarpywania skór, zanim będą mogły się najeść.

Pokazuje, w jaki sposób sroki robią zapasy i przechowują nadwyżki żywności. Do tych celów wykorzystują miejsca niepodejrzane przez inne gatunki, dlatego ich rezerwaty rzadko są zagrożone.

Ciekawostki

Sroki zwykle mają osobliwe upodobanie do błyszczących przedmiotów. Do tego stopnia, że w ich gniazdach znajdowano cenną biżuterię, a także puszki i lustra. Sroka, podobnie jak naczelne, słonie i delfiny, jest w stanie rozpoznać własne odbicie.

Inną zdolnością tego gatunku jest to, że identyfikują i dzielą ludzi na “znajomych” i “nieznajomych”. Czasami mogą nawet przyjąć ludzi jako członków swojego stada, posuwając się do tego, że będą ich bronić za cenę własnego życia.

Jeśli są uczone od najmłodszych lat, potrafią naśladować ludzki głos z taką samą zręcznością jak papugi. Po czarnych kotach i wronach jest to jedno z najbardziej przesądnych zwierząt w kulturze popularnej.