Skalikurek andyjski: siedlisko, rozmnażanie i charakterystyka

Napisane i zweryfikowane przez biologa Cesar Paul Gonzalez Gonzalez

Napisany przez Cesar Paul Gonzalez Gonzalez

Ostatnia aktualizacja: 14 października, 2022

Skalikurek andyjski to piękny ptak pochodzący z Ameryki Południowej, charakteryzujący się kolorowym i eleganckim upierzeniem. Dzięki swojemu wyglądowi jest uważany za jednego z najbardziej kultowych ptaków regionu i narodowego ptaka Peru, co przyczyniło się do nielegalnego chwytania i handlu tym gatunkiem.

Naukowa nazwa tego gatunku to Rupicola peruvianus. Należy do rodziny Cotingidae, która jest znana z grupowania różnych jaskrawo ubarwionych ptaków żyjących w regionach tropikalnych. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się wszystkiego, co musisz wiedzieć o skalikurku andyjskim.

Siedlisko i rozmieszczenie

Skalikurek andyjski ma dość ograniczone rozmieszczenie, występuje tylko na skalistych obszarach północnych Andów. Oznacza to, że zamieszkuje tereny położone na średniej wysokości od 400 do 2500 metrów nad poziomem morza.

Ptak ten należy do ekosystemu lasu chmurowego, w którym panuje wysoka wilgotność i temperatura od 12 do 23 stopni Celsjusza. Te cechy umożliwiają istnienie ogromnej liczby gatunków roślin dżungli.

Charakterystyka fizyczna skalikurka andyjskiego

Średnia długość skalikurka andyjskiego wynosi od 30 do 35 centymetrów. Zarówno jego nogi, jak i dziób są małe, ale jednocześnie twarde i wytrzymałe. Ponadto mają grzebień w kształcie dysku, który zakrywa i ukrywa większość dzioba, co jest najbardziej wyróżniającą cechą tego gatunku.

Wykazują wyraźny dymorfizm płciowy, więc łatwo jest odróżnić obie płci gołym okiem. Podobnie jak u innych ptaków, samiec ma najjaśniejsze upierzenie, składające się z odcieni pomarańczy, czerwieni, srebra i czerni. Z kolei samica ma ciemniejszy i bardziej matowy wygląd, z kombinacją brązowych i czarnych odcieni.

Podobnie kolor kończyn (nóg i dzioba) również różni się w zależności od płci ptaka. W przypadku samców są to jaskrawe odcienie żółci lub pomarańczy. Samice natomiast mają czarne lub brązowe ubarwienie, które jest mniej efektowne i pasuje do tonacji ich upierzenia.

Podgatunek skalikurka andyjskiego

Pasmo górskie Andów służy jako bariera biologiczna, która uniemożliwia komunikację między niektórymi populacjami tego ptaka. Spowodowało to zjawisko specjacji, które podzieliło je na kilka podgatunków w zależności od ich lokalizacji. Światowa baza danych Avibase. Obecnie wyróżnia się 4 podgatunki skalikurka andyjskiego:

• Rupicola peruvianus sanguinolentus: Rupicola peruvianus: występuje między zachodnią Kolumbią a północno-wschodnim Ekwadorem.
• peruvianus aequatorialis: Rupicola peruvianus: jego siedlisko obejmuje obszar od zachodniej Wenezueli, przez środkowo-wschodnią Kolumbię, po wschodni Ekwador i Peru.
• Rupicola peruvianus peruvianus: występuje w środkowym Peru i w pobliżu południowej części Junín, Buenos Aires.
• Rupicola peruvianus saturatus: Kogut skalny występuje w południowo-wschodnim Peru i w zachodniej części Boliwii.

Zachowanie

Pomimo tego, że jest efektownym i pięknym ptakiem, skalikurek andyjski jest skrytym osobnikiem, który przez większość czasu woli pozostać w ukryciu. Jest to gatunek dzienny, więc większość swoich czynności wykonuje rano i wieczorem. Wybiera jednak skaliste miejsca z bezpośrednim dostępem do zasobów, takich jak woda i pożywienie, aby nie przemieszczać się zbyt często.

Chociaż należy do grupy ptaków śpiewających (Passeriformes), ten gatunek rzadko używa swoich głosów. Można powiedzieć, że ich pieśń jest prawie wyłączną częścią okresu godowego, ponieważ rzadko używają jej jako ostrzeżenia przed wrogami.

Pożywienie skalikurka andyjskiego

Pożywienie koguta opiera się w całości na spożywaniu owoców (frugivores), których w ich siedlisku jest dość dużo. Ponadto, ponieważ środowisko jest zawsze wilgotne, drzewa owocują przez cały rok. Jakby tego było mało, podczas trawienia pokarmu jego odpady zawierają nasiona gatunków roślin, które pomagają w rozprzestrzenianiu się i regeneracji ekosystemu.

Warto zauważyć, że dieta skalikurków zmienia się w miarę wzrostu, ponieważ jako pisklęta potrzebują dużej ilości białka. Te składniki odżywcze są dostarczane poprzez spożywanie różnych owadów. Jednak gdy tylko zakończą rozwój i staną się niezależne, zmienią dietę i zaczną jeść tylko owoce.

Rozmnażanie

Skalikurek andyjski jest ptakiem poligamicznym, który zmienia partnera podczas każdego cyklu rozrodczego. Sezon lęgowy rozpoczyna się zwykle w październiku tańcem zalotnym samców. W tym okresie wszystkie samce w stadzie zbierają się, by śpiewem i upiększeniem przyciągnąć uwagę samic.

Gdy samica wybierze swojego partnera, dochodzi do kopulacji. Po tym czasie samiec porzuci samicę i to do niej będzie należało wychowanie potomstwa. Na początek wybierze na gniazdo skalną szczelinę lub jaskinię w pobliżu źródła wody. Następnie udekoruje wnętrze mchem i porostami, aby utrzymać ciepło.

W listopadzie samica złoży jaja i rozpocznie inkubację. Proces ten trwa około czterdziestu dni, choć pisklęta będą zależne od matki jeszcze przez co najmniej trzy miesiące po wykluciu.

Choć prawdą jest, że samiec nie wspiera wychowania swojego potomstwa, w rzeczywistości chroni je, przebywając z dala od niego. Widoczne ubarwienie ojca może sygnalizować drapieżnikom położenie gniazda, dzięki czemu jego potomstwo ma większe szanse na przeżycie, jeśli rodzic nie będzie się nim zajmował. Z kolei matowe upierzenie samicy pozwala jej pozostać niezauważoną i wtopić się w skalne otoczenie.

Jak widzisz, skalikurek andyjski to osobliwy i dość ciekawy gatunek. Oprócz bujnego ubarwienia ma złożoną historię naturalną, która wyróżnia go spośród innych tropikalnych ptaków tego regionu. To w dużej mierze wyjaśnia, dlaczego jest on uważany za jednego z najpiękniejszych ptaków na świecie.