Logo image
Logo image

Różnice między wężem koralowym a koralowcem fałszywym

5 min.
W naturze jest bardziej prawdopodobne, że spotkasz fałszywego koralowca niż prawdziwego, ponieważ są one bardziej rozpowszechnione w swoich siedliskach. Nie oznacza to jednak, że spotkanie z jadowitym i śmiertelnie niebezpiecznym okazem jest niemożliwe.
Różnice między wężem koralowym a koralowcem fałszywym
Cesar Paul Gonzalez Gonzalez

Napisane i zweryfikowane przez biologa Cesar Paul Gonzalez Gonzalez

Ostatnia aktualizacja: 22 grudnia, 2022

Niektóre gady używają jadu do walki z drapieżnikami i ostrzegają je o niebezpieczeństwie za pomocą kolorów. Jednak niektóre zwierzęta przystosowały się do naśladowania barwników innych zwierząt, co sprawia, że wydają się niebezpieczne, choć wcale takie nie są. Tak jest w przypadku fałszywego koralowca, który wyglądem przypomina węża koralowego, ale gołym okiem widać niewiele różnic. Takie przypadki nazywane są mimikrą, w której organizm niejadowity naśladuje zachowanie, wygląd i/lub formę organizmu jadowitego. Mechanizm ten opiera się na strachu, ponieważ wywołuje u innych zwierząt lęk tylko z powodu ich wyglądu, co jest o tyle przydatne, że fałszywe koralowce występują w ich środowisku bardzo licznie. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tym ciekawym mechanizmie zwodzenia i sprawdź jakie różnice między wężem koralowym a koralowcem fałszywym.

Sztuka zwodzenia (mimikra)

Zwierzęta wykazują ubarwienie, które może służyć jako sygnał ostrzegawczy dla ich wrogów. Te pigmenty mają odstraszać drapieżniki lub wyglądać dla nich bardzo nieapetycznie. Dzięki temu drapieżniki komunikują się z napastnikiem, nie wydając przy tym żadnych dźwięków. W przypadku gatunków jadowitych jest to często zagrożenie związane z niebezpieczeństwem niepokojenia drapieżnika (aposematyzm).

Mimo to istnieją gatunki, które wykorzystują tę sytuację i próbują naśladować gatunki niebezpieczne. To naśladownictwo nazywane jest mimikrą, czyli umiejętnością oszukiwania drapieżników poprzez podszywanie się pod inne organizmy.

Zaletą tych oszustów jest to, że nie muszą zużywać energii na produkcję jadu, a jedynie muszą mieć odpowiednie kolory i wygląd.

Some figure

Tej strategii nie należy mylić z kamuflażem, który ma na celu upodobnienie się do otoczenia, podczas gdy mimikra to udawanie innego gatunku. Choć brzmi to prosto, w rzeczywistości mamy do czynienia ze złożonym procesem ewolucyjnym, który doprowadził do powstania tego mechanizmu obronnego. Co więcej, w zależności od rodzaju osobników, można wyróżnić dwie podklasyfikacje naśladownictwa.

  • Mimikra batesowska: gdy jeden lub kilka gatunków nieszkodliwych naśladuje gatunki jadowite, aby skorzystać z ochrony.
  • Mimikra mullerowska: ten przypadek jest złożony, ale występuje, gdy dwa lub więcej niebezpiecznych gatunków kopiuje się nawzajem, co powoduje, że mają podobny wygląd, który stanowi prawdziwy znak ostrzegawczy.

Co to jest wąż koralowy?

Węże koralowe należą do rodziny Elapidae, do której należą też inne niebezpieczne okazy, takie jak mamby, kobry i taipany. Podobnie jest z tym gadem – jego jad zawiera silne neurotoksyny, które mogą być śmiertelne, jeśli w porę nie zostanie podane antidotum. Ze względu na swoją naturę, zwierzęta te mają aposematyczne ubarwienie, które wizualnie ostrzega ich wrogów.

Ciało tych węży jest bardzo szczególne, ponieważ wzdłuż ciała mają pierścienie w różnych kolorach. Co więcej, mają one specyficzny wzór kombinacji, czyli czerwony, żółty, czarny, żółty, czerwony. Odcienie te są dość jasne i zauważalne, więc na pierwszy rzut oka łatwo zrozumieć, że jest to niebezpieczne zwierzę.

W rzeczywistości nie ma tylko jednego rodzaju węża koralowego, ponieważ istnieją 3 różne rodzaje, a w każdym z nich po kilka gatunków. Z tych trzech gatunków, Micrurus, Micruroides i Leptomicrurus, tylko pierwszy jest najszerzej rozpowszechniony i dlatego jest najlepiej znany w większości Ameryki.

Co to jest fałszywy koralowiec?

Fałszywy koralowiec to wąż z rodziny zdradnicowatych (Colubridae), ta sama grupa, do której należą węże. Jak możesz sobie wyobrazić, oznacza to, że nie wytwarzają one żadnego jadu, ale mimo to przystosowały się do naśladowania prawdziwych koralowych. Dzięki temu skopiowały wiele z jego jaskrawego ubarwienia, więc cieszą się życiem udając jadowite okazy – mimikra Batesa.

Powodem, dla którego im się to udało, jest fakt, że mają takie samo rozmieszczenie geograficzne jak węże koralowe. Choć może się tak nie wydawać, ta strategia bardzo dobrze im się sprawdza i z tego powodu są dość liczne w swoim środowisku. Jednak, mimo że działa to na inne zwierzęta, paradoksalnie ludzie zabijają je, bo myślą, że są jadowite.

Węże koralowe vs. fałszywe koralowce

To prawda, że imitacja fałszywych koralowców jest bardzo dobra, ale nie jest doskonała. Właśnie ta sytuacja jest wykorzystywana jako okazja do zidentyfikowania subtelnych różnic między tymi dwoma organizmami. Poniższa lista zawiera zestawienie różnic między wężem koralowym a fałszywym koralowcem.

  • Kształt głowy. U prawdziwego koralowego jest krótsza, oczy są małe, a otaczające je łuski gładsze. W przeciwieństwie do niego fałszywy koralowiec ma bardziej wydłużone rostrum, a jego oczy są większe w stosunku do głowy.
  • Aktywność. Nie dotyczy to wszystkich przypadków, ale fałszywe koralowce są zazwyczaj bardziej aktywne w ciągu dnia. Podczas gdy koralowce poruszają się bardziej w nocy. Jednak tylko kilka gatunków postępuje zgodnie z tym schematem, więc nie zaleca się polegania na tej cesze.
  • Wzór kolorów. Wzory kolorów różnią się między prawdziwym koralowcem a jego oszustem, więc wzór fałszywego stanowi następująca sekwencja kolorów: czerwony, czarny, żółty, czarny, czerwony. Różnica między nimi polega na umiejscowieniu żółtego pierścienia, bo jeśli znajduje się on obok czerwonego, to jest to prawdziwy koralowy. Nie dotyczy to wszystkich przypadków, ponieważ pigmentacja różni się w zależności od gatunku.
  • Pierścienie ciała. Fałszywy koralowiec wykazuje niekompletne pierścienie, w których brzuch nie wykazuje kontynuacji kolorów grzbietu i ma tylko jeden jednolity biały kolor. W odwrotnym przypadku koralowy ma kompletne pierścienie wokół całego ciała. Podobnie, ta cecha różni się w zależności od gatunku i nie dotyczy wszystkich okazów.
Some figure

Co robić, gdy natknę się na węża koralowego lub fałszywego koralowca?

Po pierwsze, pod żadnym pozorem nie próbuj go identyfikować ani obchodzić się z nim, bo możesz spowodować wypadek, który może zagrozić Twojemu zdrowiu. Istnieje wiele różnych gatunków węży koralowych i fałszywych węży koralowych, więc powyższe różnice nie mają zastosowania we wszystkich przypadkach. Aby mieć pewność, czy osobnik jest jadowity czy nie, należy zlecić jego zbadanie ekspertowi, gdyż tylko on ma odpowiednie doświadczenie.

Ta rada dotyczy wszystkich rodzajów dzikich zwierząt. Pamiętaj, że nieumiejętne obchodzenie się z nimi może wyrządzić krzywdę zarówno zwierzęciu, jak i tobie. Dlatego jeśli chcesz podziwiać jakiś gatunek, rób to ze znacznej odległości, by uszanować jego przestrzeń. Jeśli napotkasz któryś z tych węży, oddal się ostrożnie i w razie potrzeby poinformuj lokalne władze. Większość wypadków wynika z nieostrożności, więc bądź ostrożny i uważaj na nie.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • La Torre-Loranca, D., Miguel, A., Aguirre-León, G., & López-Luna, M. A. (2006). Coralillos verdaderos (Serpentes: Elapidae) y coralillos falsos (Serpentes: Colubridae) de Veracruz, México. Acta zoológica mexicana, 22(3), 11-22.
  • Silvestre, A. M. (2012). La serpiente falsa coral. Animalia: revista profesional de los animales de compañía, (237), 46-47.
  • Vargas, I. S. A. (1834). Serpientes de coral y una nueva subespecie. Bulletin of the Pan American Health Organization, 12(1), 23-27.
  • Giraudo, A. R., Nenda, S. J., Arzamendia, V., Bellini, G. P., & Franzoy, A. (2015). Nuevos datos sobre la distribución, morfología y conservación de Micrurus silviae (Serpentes: Elapidae), una serpiente coral amenazada poco conocida. Revista mexicana de biodiversidad, 86(4), 1041-1047.
  • Tello, D. M., & Carazo, O. B. (2012). Accidente botrópico por coral verdadera. Revista Médica de Costa Rica y Centroamérica, 69(603), 409-412.
  • Juanena, C., Saldun, P., Zelada, B., Negrin, A., Paciel, D., & Carreira, S. (2018). Mordedura por víbora de coral (Micrurus altirostris): primer caso en Uruguay. Revista Médica del Uruguay, 34(4), 154-167.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.