Logo image
Logo image

Płytecznik – poznaj 5 ciekawych faktów na jego temat

3 min.
Ze względu na wysoką zawartość rtęci w ich mięsie, władze sanitarne w różnych krajach odradzają ich sprzedaż i konsumpcję.
Płytecznik – poznaj 5 ciekawych faktów na jego temat
Ostatnia aktualizacja: 16 listopada, 2022

Płytecznik to ryba morska należąca do rodziny Malacanthidae. Występuje w Oceanie Atlantyckim, Indyjskim i Spokojnym na głębokości od 50 do 200 metrów. Według kilku znalezionych skamieniałości, gatunek ten powstał ponad 20 milionów lat temu, w epoce miocenu.

Ciekawostki o płytecznikach

Oto 5 ciekawostek o jednej z najstarszych ryb świata.

1. Należy do największego rzędu kręgowców

Ze względu na cechy morfologiczne, taksonomicznie rybę płytecznika zalicza się do rzędu ryb okoniokształtnych (Perciformes), grupy, która obejmuje prawie 40% wszystkich istniejących ryb i jest największą grupą kręgowców na Ziemi. W obrębie tego rzędu występuje ponad 1270 gatunków w Afryce, 1540 w Ameryce Południowej i 1550 na Alasce i w Oceanii.

Płytecznik to ryba o wydłużonym i lekko ściśniętym ciele, smukłej głowie i rozwidlonym na włókna ogonie. Jego średnia długość wynosi 50 centymetrów, choć odnotowano osobniki o długości do 70 centymetrów. Ma łuski ctenoidalne (zaokrąglone, wyeksponowane, ząbkowane krawędzie) na większości ciała i łuski cykloidalne na głowie i klatce piersiowej.

Ma długą płetwę grzbietową z 50 promieniami, płetwę odbytową z jednym lub dwoma kolcami i rozwidloną płetwę ogonową. Jego pokrywy skrzelowe są gładkie, ale ma duży, ostry grzbiet, który może poważnie zranić każdego, kto się nim zajmie.

Jeśli chodzi o ubarwienie, płytecznik ma niebieskie i ciemnozielone odcienie na grzbiecie. Podczas gdy jego brzuch jest jaśniejszy, a boki mają żółte kolory. Jego głowa ma żółte i niebieskie odcienie, a wokół oczu znajdują się paski.

2. Ryba ta jest osiadła i terytorialna

Ten gatunek morski żyje zwykle w grupach lub koloniach na piaszczystym dnie w pobliżu raf koralowych. Są czujne na każdą inwazję w ich przestrzeń i mogą reagować agresywnie na każdą rybę, która nie należy do ich grupy społecznej.

Zazwyczaj nie migrują ani nie opuszczają miejsca urodzenia w ciągu swojego życia. Płytecznik został odnotowany u wybrzeży Karoliny Południowej, Florydy, Bahamów, Zatoki Meksykańskiej, Kolumbii, Wenezueli, Sao Paulo i Rio de la Plata w Urugwaju.

Some figure

3.Charakteryzuje się budową nory

Jedną z głównych cech tego gatunku jest budowa nor na piaszczystym dnie. Jego główną funkcją jest ochrona przed drapieżnikami i kopie je na głębokości od 1 do 60 metrów. Mają też tendencję do gromadzenia w nich śmieci, muszli i kamieni. Służy to ich identyfikacji, ponieważ każdy osobnik ma swoją własną przestrzeń. Spędzają tam większość czasu, opuszczają je tylko w poszukiwaniu ofiar.

Samice bronią terenu w pobliżu swojej nory, podczas gdy samce kontrolują większe obszary, gdzie może mieszkać do 6 samic. Jeśli chodzi o wybór partnera do rozmnażania, samica wybierze samca, który będzie bronił terenu, na którym znajduje się jej nora.

4. Ryby te mają zróżnicowaną dietę

W odróżnieniu od innych ryb okoniokształtnych, płyteczniki żywią się krabami, stułbiopławami, małymi rybami, krewetkami, rozgwiazdami, jeżowcami i zooplanktonem. Dzięki dynamicznym płetwom i torpedowatemu kształtowi ciała gatunek ten poluje z wielką szybkością i zręcznością. W swoim naturalnym środowisku ma niewielu drapieżników.

5. Jego mięso zawiera duże ilości rtęci

Nie jest tajemnicą, że zarówno ryby słodko-, jak i słonowodne mogą mieć wysoką zawartość rtęci z powodu odpadów przemysłowych trafiających do mórz i rzek. Według kilku instytucji zdrowotnych, takich jak FDA w Stanach Zjednoczonych, mięso ryb jest jednym z najbardziej skoncentrowanych w tym pierwiastku chemicznym. Gromadzi się w postaci metylortęci, związku wysoce neurotoksycznego.

Some figure
Malacanthidae.

Podobnie, według badań opublikowanych w czasopiśmie Enviromental pollution, w których przeanalizowano kilka próbek mięsa ryby płyecznika, stwierdzono stężenie od 0,1 do 0,99 części na milion rtęci, co odradza jej spożywanie lub przynajmniej ograniczenie do jednego razu w miesiącu. Należy pamiętać, że ten pierwiastek chemiczny jest bardzo niebezpieczny i może nawet spowodować nieodwracalne uszkodzenia układu nerwowego nienarodzonych dzieci.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  1. White DB, Sinkus W, Altman KC. Mercury bioaccumulation in Tilefish (Lopholatilus chamaeleonticeps) from offshore waters of South Carolina, USA. Environmental pollution (Barking, Essex : 1987). 2020;257:113549.
  2. Roose H, Paterson G, Frisk MG, Cerrato RM, Nitschke P, Olin JA. Regional variation in mercury bioaccumulation among NW Atlantic Golden (Lopholatilus chamaeleonticeps) and Blueline (Caulolatilus microps) Tilefish. Environmental pollution (Barking, Essex : 1987). 2021;284:117177.
  3. Coleman FC, Koenig CC. The effects of fishing, climate change, and other anthropogenic disturbances on red grouper and other reef fishes in the Gulf of Mexico. Integrative and comparative biology. 2010;50(2):201-12.
  4. Bumpus HC. ON THE REAPPEARANCE OF THE TILE-FISH. (LOPHOLATILUS CHAMAeLEONTICEPS). Science (New York, NY). 1898;8(200):576-8.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.